نشان گمنامی
سید همایون شاه عالمی
سید همایون شاه عالمی
۱۵ اکتوبر ۲۰۱۱ م
رِستُن – ورجنیا
ایالات متحده امریکا
نشان گمنامی
نوای عشق و صــــــــفا متن داستان منست
صـــــدای عجز و حیا شهره در بیان منست
فتـــــاده گرد رهم در مقــــــام بی هــــنری
نموده قفــــــل مـحَک گویی در زبان منست
مرا بخاطر الفــــاظ در گـــــــناهی مگــــیر
که نام کـــــوچـــۀ گمــنامی در نشان منست
به بزم جـــوش گل آید چو عــــــندلیبِ بهار
غبـــــــار گردش الـــوان در خـزان منست
عیادتم نکـــــــند هیچکـــــــس ز روی سخا
نشـــان بی کــــسی ظاهر ز آســــتان منست
نه گــــل به دور حیــــــــاتم نمود بیش دوام
نه برگ و باری درختی به بوســـتان منست
چو آب جوی نیاید که عمــــــــــر رفـته دگر
فغـــــان عقل درین ذهــــن هیچـدان منست
حساب نقش سجودت مکن بدانکه خطاست
ثبات رسم توکــــــل به امتحـــــــان منست
نگـــاه ذره چه فهـــــمیده زآفتاب جهـــان
وجود عـــاشقی در روح و در روان منست
نفـــــیر عزلـــت نادانی ام ز عزت اوست
لگــــــام تیر خِرَد مرده در کمـــان منست
قطار اشک ندامت ز ضعــف کِرده مپرس
مــــثال زهره و ناهـید اخـــــــــتران منست
مکان درد (همـــــــــایون) به سینه دلست
که روح عشق به ترکیبِ استخوان منست
سید همایون شاه (عالمی)
دیدگاه بگذارید