۲۴ ساعت

بیت العتیق

سید همایون شاه عالمی

سید همایون شاه عالمی

سوم نوامبر ۲۰۱۱ م

رستن – ورجنیا

ایالات متحده امریکا

بیت العتیق

۵ نوامبر ۲۰۱۱

آورده عـــــید باز نـــــــــوید سـراسری

دل هــای تنگ پهـــن درین داد گـستری

ایمــان حضور فقر کند مـحو از قـــلوب

شاه و گـــــدا که نغمه کشد در توانگـری

خاک صـــغیرِ ما که بعـشق است مـبتلا

در انتهــــــای فـــــقر کند ساز اکـــبری

ای آدمی که زاده یی از گـــــرد پُر مـلال

پیش فروغ مهــــــر مکن هیچ اخـتری

شکرانۀ خــــدا که سخن میکـــــشد زدل

شاعـــــر به سبقـتی بربودست گوهــری

حاجی درون کعـــبه بریزد چو اشک ها

بیند حکـــــــیم عـــشق بدل ها به داوری

گر دل شود به کعـــــبه مبدل حقــــیقـــتاً

افتد فسانه هــــــــای ز محراب و منبری

بَین  صـــــفا و مره نبُد جز حضور ِ خار

آمـــــــد ز بهر ِ هــــــاجره آب ِ شناوری

کم بین به شأن کعبه که مالک مقدمــست

در انتهــــــــای تشنگی بنمـــــود کـوثری

شیطــــان ز سنگ مذدلفـه کی ز دل رَود

تقـــــوا چه نعـمـــتیســـــت ندارد برابری

جان را فــدا که هر که کند لیک آن خلیل

از جان، عزیز تر بکـــــــند در فدا گری

بیت العـــــــتیق گر چه ز اوّل نهـــاد حق

لیکن هـــــوای آدمی بنمود اخـــــــــگری

ابراهــــــیم آن خلیل خــــدا کرده این دعا

تا دین ِ حــــــق تباه نمـــــــود دین آذری

آمد به امتحـــــان خودش کـــــــامیاب شد

فرزند خویش کرد برابر به خــــــنجری

لیکن خدا نداشت روا قـــــــتل نور چشم

کو را نبوده هـــــــیچ قبول ستمـــــگری

اعمـــــال مــــــا نبود مگـــــر لایقِ جزا

او از صـــــفات خویش کـند بنده پروری

آنجـــــا درون کعبه شنیدی بتان خــــنگ

میساختند بهــــرِ فروشی بمــــــــشتری

دو روزه دخترک شده در زیر سنگ بود

بر عــــــــــــاجزان کعبه نمودند افسری

تا آنکه رحم قادرِ یکـــــــــــتا پدید گشت

آن خـــــــــانه را ز دیو بر آورد بر پری

طفل یتیم پاک ز الطـــــــــــاف آن حکـیم

آمد گرفت قــــــبضۀ عـــالم به رهـــبری

آن سروری که حـــاجت درویش میکشید

هرگز نداشت کُـــلّه و دســـتار سروری

ویس قَرَن شهیر شد از عشق مصطفی(ص)

درویش را نگـــــــاه مکن هـیچ سرسری

ای آنکه در هوا و هوس سر کــــشیده ی

با مردمـــــــــان خاک نشین کی برابری

ای عــاشق ِ خدا به سخــــاوت قریب شو

بر مردمان فــــــــقر بکش دست یاوری

من از دعای دوست (همـایون) رحمتم

نی حافظم نه سعدی چه دانم سخـــنوری

سید همایون شاه (عالمی)