لویه جرگه امریکایی ننگ تاریخی دیگری را رقم زد
لویه جرگه امریکایی
ننگ تاریخی دیگری را رقم زد
۲۹ عقرب ۱۳۹۰ ـ ۲۰ نوامبر ۲۰۱۱
تاریخ نشر دوشنبه ۳۰ عقرب ۱۳۹۰ – ۲۱ نوامبر ۲۰۱۱
یکبار دیگر لویه جرگه مورد سوءاستفاده رذیلانه قرار گرفت و یک تعداد چهره های آشنا که جنایتکار بودن، مزدور بودن، چپاولگر بودن و ضدمردمی بودن شان را باربار به اثبات رسانیده اند، با عده‌ای از نمایندگان بلی‌گوی دولت پوشالی کرزی یکجا شدند و همانگونه که قابل پیشبینی بود، به فروش افغانستان به دولت تجاوزگر امریکا بلی گفتند. کرزی و حواریونش به اشاره صاحبان امریکایی شان ده میلیون دالر از خزانه ملت فقیر و دربدر را در یک حرکت عوامفریبانه به هدر دادند تا در مجامع جهانی تبلیغ نمایند که گویا “به هدایت ملت افغانستان” این خیانت تاریخی صورت گرفته است.
در گذشته میهنفروشان خلق و پرچم با راه اندازی یکچنین جرگه های فرمایشی خواستند که مزدوری شان به “همسایه بزرگ شمالی” را زیر نام مشوره ملت توجیه کنند که جایی را نگرفت و همراه با اربابان شان به زباله دان تاریخ رفتند. امروز یکبار دیگر دولت مزدور کرزی تجارب ناکام و ننگین مزدوران روس را تمرین میکند ولی دیگر مردم ما به آنقدر آگاهی دست یافته اند که فریب این بازی های خاینانه را نخورند.
پیمان غلامی و پایگاههای دایمی امریکا در افغانستان بحث تازه‌ای نیست، از دهسال بدینسور امریکا و متحدانش ماشین عظیم جنگی و پایگاههای مشکوک شانرا در نقاط مختلف کشور ما جابجا کرده اند تا در تقابل با قدرت های نوظهور آسیایی، موقعیت نظامیش را به مثابه یگانه ابرقدرت حفظ نماید. خیانت امضای پیمان مزدوری به امریکا را در سال ۲۰۰۳ به دور از چشم ملت شخص داکتر عبدالله مرتکب شده بود ولی اینک مزدبگیران امریکا خواستند از طریق این جرگه ننگین مهر “خواست ملت” را نیز بر این حرکت میهنفروشانه بکوبند و آنرا قانونی سازند.
وطنفروشان و تسلیم طلبان خادم امریکا طوری وانمود میکنند که گویا خوشبختی و آینده درخشان کشور ما در گرو پیمان استراتژیک با امریکا نهفته است. اما مردم دیگر به این آگاهی رسیده اند که دولت امریکا از سی سال بدینسو یکی از عوامل اصلی بربادی و نگونبختی کشور و مردم ما بوده است و تمامی باند های آدمکش جهادی و طالبی بوسیله دولت امریکا ایجاد و تسلیح شدند. این امریکا بود که برای اهداف استراتژیک، اقتصادی و سلطه‌جویانه اش مردم ما را گوشت دم توپ ساخت و تاریک اندیش ترین، وحشی ترین و ضدمردمی ترین نیروها را بر مردم ما تحمیل نمود. طی دهسال گذشته نیز امریکا آدمکشان بنیادگرا را با تمام توان تقویت نمود و حتیبا طالبان وحشی در پس پرده در تبانی قرار داشت.
لویه جرگه مسخره در واقع با تایید پایگاه های دایمی امریکا در افغانستان، به استقلال، حاکمیت ملی و اختیارات مردم ما بر خاک و وطن شان الوداع گفت و دربست افغانستان را به یک کشور زورگو و متجاوز که خون ملتهای بیشماری بر بیرقش نقش بسته است تقدیم کرد. امضای این معاهده شرم‌آور فرقی با معاهده گندمک ندارد و آنانی که به پای آن امضا میگذارند نام شانرا به مثابه خاینان ملی در اوراق تاریخ ما ثبت میکنند.
در اعلامیه پایانی جرگه، برای فریب مردم ما لیست طولانی‌ای از خواسته های دلپسند و بلندبالا از دولت امریکا مطرح شد که ولو تمام آنها در پیمان استراتژیک درج شوند، امریکا به مثابه یک کشور زورگو و یکه‌تاز همانگونه که خود را ملزم به عملی کردن هیچ قرارداد بین‌المللی نمیداند، در برابر یک کشور فقیر و کوچک نیز هرگز به وعده هایش وفا نخواهد کرد. این آقایان و خانم ها فراموش میکنند که وقتی دولتی نتواند به ملت خودش خوشبختی، آسایش و آزادی به بارآورد چطور ممکن است برای مردم ما کوچکترین کار مثبتی انجام دهد. اینان نمیدانند که همین اکنون دولت امریکا با خیزش میلیونی مردم به جان رسیده امریکا زیر نام “اشغال وال استریت” روبروست که با شعار “ما ۹۹ فیصد هستیم” در اعتراض به وضعیت اسفبار زندگی شان دولت ستمگر آنکشور را به زانو درآورده است و این خیزش های امیدبخش روزتاروز خروشانتر و وسیعتر از پیش بنیاد کاخ سفید و پنتاگون را لرزان خواهد کرد.
امریکا با خطرناکترین بحران اقتصادی مواجه است که موقعیتش را به مثابه قدرت اقتصادی جهان از دست میدهد و از این طریق دیگر نمیتواند کشورها را زیر نفوذش قرار دهد، بنا تلاش دارد که با توسل به قدرت بی‌رقیب نظامیش قدرت های نوظهوری را که دیگر نمیخواهند زیر بار این دولت زورگو قرار گیرند، مورد تهدید قرار دهند. پایگاه های نظامی قدرتمند در افغانستان یکی از برنامه های استراتژیک امریکا برای تکمیل حلقه تسلط نظامیش بر سرتاسر جهان است. ضمنا امریکا راه خروج از بحران جاری اقتصادی را در چپاول هرچه بیشتر منابع طبیعی کشورهای فقیر میداند و همانگونه که عراق و لیبی را به خاک و خون کشید تا به نفت آن دست یابد، افغانستان را نیز که از طریق دولت مزدورش دربست در دست دارد، منابع سرشار طبیعی آنرا بدون دردسر به غارت خواهد برد.
این جنایتکاران، خاینان، چپاولگران و ستمگران اند که به حضور دایمی ارباب بالای سر شان نیاز دارند چون بین مردم منفور اند و در صورت خروج نیروهای خارجی قدرت و سرمایه های بادآورده و حرام شانرا در خطر میبینند. اینان امریکا را نیروی شکست ناپذیر میدانند ولی تاریخچه شکست های مفتضح امریکا در برابر مردم آزادی دوست ویتنام و حال عراق را فراموش میکنند.
لویه جرگه نشینان یکصدا امضای این قرارداد شرم‌آور را به این دلیل موجه میدانند که جلو مداخلات پاکستان و ایران در کشور ما گرفته شود. اما اینان خود را به حماقت زده بر این حقیقت روشن چشم می‌پوشند که دلیل موثر بودن مداخلات بیشرمانه ایران و پاکستان در وجود مزدبگیران و جواسیس این کشورها در بالاترین رده های دولتی نهفته است. این امریکا بود که طی دهسال گذشته دست های خونپر پاکستان و ایران را در کشور ما باز گذاشت و رسواترین نوکران آی.اس.آی و واواک را همه‌کاره اداره فاسد و مافیایی شان نمود.
اکثر به اصطلاح نمایندگان لویه جرگه در سخنرانی هایشان با بیشرمی از امریکا درخواست میکردند که مرز های کشور را در برابر مداخلات خارجی محافظت کند. این منتهای بی‌غیرتی و پستی است که دفاع از مادروطن را به یک کشور زورگو واگذار کرد. اینان به تاریخ درخشان بیگانه ستیزی و روحیه استقلال‌خواهی ملت ما لجن میپاشند و چهره مسخ شده از وطن ما که لقب “گورستان امپراتورها” را گرفته ارائه میکنند. ملتی که نتواند از حریم کشور شان در برابر تجاوزکاران دفاع کند، شایسته نفرین و نابودیست. ولی مردم فقیر اما آزادیخواه ما بارها ثابت کرده اند که قادرند از وجب وجب خاک شان با دست خالی دفاع نمایند به شرطی که از چنگال میهنفروشان و خاینان داخلی رهایی یابند.
کشوری که پایگاه های نظامی امریکا را در خاکش داشته باشد هرگز نمیتواند ادعای استقلال خواهی نماید. آنانی که جاپان را به مثابه یک نمونه مثبت یاد میکنند، از تنفر و مبارزات خستگی ناپذیر مردم جاپان علیه پایگاههای نظامی امریکا بیخبر اند. مردم جاپان از اینکه نیروهای امریکایی مستقر در آنجا به هیچ قانون و اصولی پابند نیستند و استقلال شانرا خدشه دار ساخته شاکی اند و اعتراضات گسترده‌ای را راه انداخته اند که دولت جاپان و امریکا را وادار ساخته که به فکر انتقال پایگاه نظامی اوکیناوا به نقطه دیگری گردند.
تاریخ ثابت ساخته که هیچ ملتی نمیتواند با توسل به یک قدرت بیرونی به آزادی، عدالت و خوشبختی برسد. این مردم یک کشور اند که باید با جانفشانی و نثار خون شان زنجیر های ستم و استبداد را بشکنند و به رستگاری برسند. نوکران امریکا که به نیروی مردم اعتقادی ندارند نمیتوانند این حکم تاریخ را درک کنند.
حزب همبستگی افغانستان همصدا با ملت درددیده اما آزادیخواه و استقلال طلب ما عقد هرگونه قرارداد برای پایگاه های دایمی امریکا را خیانت ملی خوانده و با تمام وجود علیه این حرکت ننگین به پا خواهد خاست. آنانی را که به این حرکت ننگین بلی می‌گویند به مثابه عناصر بی‌غیرت و میهنفروش افشا خواهد کرد.
آزادی ملت ما از چنگ خاینان داخلی و متجاوزین خارجی تنها به دست خود شان میسر است!
مرگ بر آدمکشان جهادی و طالبی و اربابان خارجی شان!
خروشان باد جنبش استقلال طلبانه و ضدبنیادگرایی در کشورما!
حزب همبستگی افغانستان
۲۹ عقرب ۱۳۹۰ ـ ۲۰ نوامبر ۲۰۱۱
info@hambastagi.org | www.hambastagi.org | ۰۰۹۳(۰)۷۰۰۲۳۱۵۹۰
بزرگترین خیانت دین فروشی است نه وطن فروشی