۲۴ ساعت

زنان و کنفرانس « بن دوم»

نجیبه آرش

نجیبه آرش

زنان و کنفرانس « بن دوم»

تاریخ نشر یکشنبه  ششم قوس ۱۳۹۰ – ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱

دیده بان حقوق بشر ضمن اعلامیه ای که اخیرا” در رسانه ها بازتاب یافته است، به نسبت احتمال کمرنگ بودن حضور فعالان زن در نشست کنفرانس بن « ۲ » که قرار است به تاریخ ۵ دسمبر ۲۰۱۱ در کشور آلمان بر ګزار شود- هوشدار داده است که: اجلاس بن « ۲ » روی سه موضوع کلیدی میچرخد:

۱ – انتقال مسولیت ها ی امنیتی به نیروهای نظامی افغانستان۰

۲- مذاکرات احتمالی با طالبان جهت راه یابی به مصالحه۰

۳- چگونګی روابط افغانستان با جامعه بین المللی پس از سال ۲۰۱۴ ۰ این هر سه مساله مستقیما به حیات زنان افغان موثر میباشد۰

تشویش دیده بان حقوق بشر،جامعه مدنی، کمپاین پنجاه فیصد وکمیته ی اشتراک سیاسی زنان ، بر حق است چنانچه در نزدیکترین نشست کنفرانس ترکیه کرسی زنان افغان خالی بود و به زنان اجازه شرکت داده نشد۰ نباید ازین حقیقت چشم پوشید که: زنان مکمل نیمه جامعه است و بدون حضور فعال زن در اجتماع، دیموکراسی اصلا معنی و مفهومی ندارد۰

درافغانستان از سال های متمادی وضعیت حقوق زنان یکی ازموضوعات بسیار حساس و قابل دقت بوده که در دوره های مختلف بر ابنای خصوصیت یک جامعه سنتی،محدودیت های عرف و سنن پدر سالاری، سهم زنان فقط در کار های امور منزل و تربیت اطفال محدود شده بود. ولی در برهه های تاریخ دیده شده که زنان شهری از قید چادری اجباری خود را نجات داده و با استعداد سر شار، به سرعت راه ترقی و تعالی را گشوده؛ سهم ونقش ارزنده ایرا در امورات کشوری و لشکری ایفاء نموده اند . گواه روشن این امر « شرکت وسیع زنان در دهه هشتاد تا اوایل نود میلادی در تمام عرصه های حیات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنګی از هر لحاظ خیلی برجسته میباشد۰ که درآن دوره زنان بالغ بر شصت الی هفتاد فیصد کادر های ملی را تشکیل میداد وسهم عظیم زنان بخصوص در عرصه های آموزشی و تربیت نسل جوان کشور به تناسب مردان بیشتر بود»۰

ولی متاسفانه که همه دستاورد های مردم ما که محصول سال ها رنج و زحمت بود، دشمنان مردم و کشور ما با اشکال و عناوین گوناگون ولی در ماهیت خیلی شیطانی و غیر انسانی به خاک و خون یکسان ساختند۰ جنگ های تنظیمی هست وبود مادی و معنوی مارا غارت نمود۰ تحریک سیاه طالبانی، زنان با شرف افغان را به اسارت کشیده ، دروازه های مکاتب و مراجع تحصیل را به روی زنان بستند ، کار بیرون از منزل را حرام دانستند۰ در حق مادر افغان هر ګونه اذیت، آزار، تحقیر، توهین، شلاق زدن و سنگسار را رواداشتند۰

بعد از سقود طالبان توسط قوای امریکا کنفرانس « بن اول» سرنوشت سیاسی کشور را تعین نمود. ظاهرا” آهسته آهسته روزنه های امید به روی زنان ستمدیده افغان دوباره باز شد و در حدود شهر ها زنان توانستند مانند سایر شهروندان از حقوق ابتدایی خود استفاده ببرند و کسب تحصیل نموده ، پله های ترقی و شګوفایی را بپیمایند۰ بنابه درک مسولیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنګی در هر دو دوره انتخابات ریاست جمهوری کاندید دادند و همچنان در هر دو دوره انتخابات مجلس نمیندګان شرکت نمودند که تقریبا ۲۶ فیصد آرای مجلس نماینده ګان را از آن خود ساختند۰ اکنون شرکت زنان در ادارات دولتی، وزارت زنان، در صفوف اردوی ملی، پلیس ملی، نهاد های حقوق بشر، اتحادیه های زنان تجارت پیشه، کمیته مشارکت سیاسی زنان، کمپاین ۵۰ فیصد و شرکت زنان در اکثریت رسانه های جمعی داخل کشور بطور چشم ګیر دیده میشود۰ ولی متاسفانه به نسبت تعین عجولانه سرنوشت سیاسی افغانستان در کنفرانس « بن اول» و روی کار آمدن یک دولت ضعیف،بیکاره، فاسد،معامله ګر ، سنت ګرا و مرد سالار، بار دیګر چنګال خونین ارتجاع سیاه ګلوی مردم و به ویژه زنان را بیرحمانه فشرد۰ با استفاده از همین خلا طالبان با حمایت بیدریغ و همه جانبه ی اداره استخبارات «آی. ا س. آ ی.» پاکستان ، استخبارات منطقوی و بین المللی دوباره احیا، تجهیز و تسلیح ګردیدند و در طی ده سال با تکتیک های متنوع، دیپلوماسی – سیاسی ، نظامی تمام نهاد های اقتصادی، اجتماعی و فرهنګی، بصورت برنامه ریزی شده کشور مارا به زانو در آوردند. با ګسیل تروریستان انتحاری، ایجاد وحشت و ارعاب، قتل های دسته جمعی، ترور زنجیره ای شخصیت های عالی رتبه، اختطاف کودکان، زنان، کارگران در امور بازسازی،۰۰۰ توانستند گروهک طالبان را به حیث یک نیروی هیولای شکست ناپذیر نزد عامه ی جهان جلوه داده و برنامه های رذیلانه ی اقتصادی – نظامی منطقوی خویشرا که بیش از یک قرن در آرزویش بودند،به منصه ی اجرا گیرند.

بنأ در اخیر ، زنان و مادران آگاه افغانستان از تمام مقامات بلند پایه کنفرانس« بن ۲ »، جامعه جهانی،شخصیت های اشتراک کننده و موثر، از خانم ها و مادرانی که فرزندان دلبند و شوهران خود را در طی این مدت از دست داده اند، تقاضا میګردد که تمام کار کرد های کنفرانس« بن ۱» را بطور شفاف و روشن با وجدان پاک اخلاقی – انسانی مورد بازبینی قرار داده و به بررسی گیرند۰

۱- سوال است که در مدت ده سال موجودیت قوت های نظامی جامعه جهانی در افغانستان چرا صلح پایدار محقق نشد وبر خلاف اوضاع وخیم تر شده میرود؟

۲- بیتفاوتی، عدم توجه و دلچسپی و یا چشمپوشی دولت افغانستان د رزمینه محو خشونت علیه زنان ، مورد انتقاد شدید( بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد) قرار گیرد. زیرا پرونده های خشونت علیه زنان در طی سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ از ششصد پرونده به ۲۴۳۵ پرونده بالغ ګردیده است و قانون محو خشونت علیه زنان در دست اجرا قرار نگرفته است.

۳- کشور ما در طی ده سال یک اردوی ملی و پولیس ملی بااقتدار وبا کیفیت که بتواند از استقلال و تمامیت ارضی ما دفاع نماید ندارد۰

۴- قاچاق، تولید و ترافیک مواد مخدره نیتنها کاهش نیافت، بل روزتاروز توسعه، گسترش و سیر سعودی را پیموده و یک تجارت پر زرق و برق رایگان را برای مافیای داخلی، منطقوی و بین المللی فراهم و مساعد ساخته است.

۵- از آن جایی که بار ها ادعا شده که طالبان قوت رزمی خود را در برابر نیروی نظامی افغانستان از دست داده و کاملا ضعیف شده پس چرا جامعه بین المللی اصرار میورزد که با طالبان مصالحه صورت بګیرد و حضور شان را در کنفرانس بن ۲ ضرور دانسته و از آنان دعوت بعمل میآید که مصالحه کنند. به یقین که جامعه زنان افغانستان از دعوت طالبان تاریک اندیش و دشمن آزادی شان نیتنها خوشنود نیستند۰، بل اینده تاریکی را در برابر این نیروی بزرگ و نیمی از پیکر اجتماع کشور مان تجسم میدهد.

اګر نظامیګران منطقوی بخصوص پاکستان ګروه طالبان را تمویل و تجهیز نمینمود، آخرین میخ های نابودی ده سال قبل بر تابوت این گروهک وحشی و لشکر برونمرزی سازمان جاسوسی پاکستان کوبیده شده بود۰ حالا نیز اعمال ترور و انفجارات ګروه نا بکار طالبان ، جنګ منظم را با دولت افغانستان معنی نمیدهد. مردم مان این گروهک ددمنش و مزدور را وحشیان دستپرورده ی استخبارات ها میشناسند که امروز پاکستان بصورت عریان ازایشان حمایت مینماید. شرکت طالبان جنایت پیشه در کنفرانس بن دوم، جز شرکت آی اس آی درین کنفرانس معنی دیگر نخواهد داشت. و احیانا” سهیم ساختن ایشان در ساختار سیاسی – نظامی جکومت افغانستان به معنی سهیم ساختن آی اس آی درین ساختار ها توجهِ میشود.

به فکر من تا زمانیکه پاکستان و حامیان بین المللی اش دست از حمایت گروهک وحشی طالبان نکشند و سیاست دوګانه و مرموز دولت افغانستان و جامعه جهانی شفاف، روشن و صادقانه اعلام نگردد، آمدن صلح در افغانستان نا ممکن و محال مینماید.

نجیبه آرش