عاشورائ حسین !
شاد روان استاد صابر هروی
جاودان یاد استاد صابر هروی
کابل ۱۳۶۳
قلعه فتح الله شهر نو
عاشورائ حسین !
تاریخ نشر یکشنبه سیزدهم قوس ۱۳۹۰ چهارم دسامبر ۲۰۱۱
چه پر شکوه بود مجلس عزائ حسین
چه پر جلال و مطنطن بود رثای حسین
براه حق همه هستی خویش کرد فدا
فدای همت مردانه و سخای حسین
بروز حشر به درگاه خالق دو جهان
شفاهت همه گانست خونبهای حسین
به پادشاهی عالم فرو نیاورد سر
کسی که هست به جان عاشق وگدای حسین
هزار جان به فدای برادرش ( عباس )
که کرد جان گرامی خود فدای حیسن
ملاآ عالم بالا و خاکیان امروز
به سوگ و در غم اندوه و ابتلای حسین
کسی نبود که تاب جدال او آرد
شهادت ار نبودی از ازل رضای حسین
” به رستخیز چو بالا شود لولی حسین “
“به یک زبان همه گوین مر حبای حسین “
حسین کیست ؟ که عالم بود به او بود حیران
ملایک اند بروز عزای ا و گریان
حسین کیست ؟ جگر گوشه ئ رسول الله
حسین بسط نبی نور دیده ی حیدر
که جبرییل امین بود دایمش دربان
حسین کسیت که سکان عالم بالا
به سوگ او همه در ماتم اند و در افغان
لبان او همه وقت بوسه گاه پیغمبر
کجا یزید ؟ کجا چوب ؟ و آن لب و دندان
حسین کیست که عالم به او عزا دار است
طیور و جن و وهوش و جمادی و انسان
“به رستخیز چو بالا شود لوای حسین “
“به یک زبان همه گویند مرحبای حسین “
یزید بست اگ ر آب زا بروی حسین
فزود نزد خداوند آبروی حسین
زکودکی و صباوت همیشه در هر جا
ستوده ختم رُسل حلم وخلق وخوی حسین
جهان و قاطبه مسلمین عزا دارند
به هر کجا که روی هست هایهوی حسین
شهادت اش به جهان درس حریت بخشید
اگر که شمر برید شهرگ گلوی حسین
چه ماند ؟ بعد شهیدان کربلا ( صابر )
به غیر لعنت تاریخ بر عدوی حسین
جاودان یاد استاد صابر هروی
دیدگاه بگذارید