افسانۀ درد
محمد نعیم کریمی
افسانۀ درد
محمد نعیم کریمی
۲۳ دلو ۱۳۸۵
تاریخ نشر چهارشنبه پنجم دلو۱۳۹۰ – ۲۵ جنوری ۲۰۱۲
فلک بار دگر از ابر وبارانم چــه میپرسی
زکوه و برزن ودشت وبیا بانم چه میپرسی
توکه پرپر نمودی یا سمین وسرو سنبل را
دگر ازباغ و راغ وگلشنستانم چه میپرسی
عجب آتش فشانی میکنی درصحنۀ هستی
زآهِ دلخرااش درد مندانم چــــــــه میپرسی
خنک تسخیر کرده کلــــــــبۀ ویرانۀ دل را
زهولِ سردی و، قهر زمستانم چه میپرسی
شرار جرقه ها یت میکند آتش فـــــشا نیها
شررها آفریدی در نیستا نم چــــه میپرسی
به یغما بردۀ گلد سته های آرزویــــــــــم را
زاحوال دل و، چا ک گریبا نم چه میپرسی
ندیدم رحم ویاری در سرشت عقده پردازت
بفرما هرچه داری از دبستانم چـــه میپرسی
زقا موس خیــــالاتم ســـــــــرود تازه ئی دارم
زفکر تازه و طبع شگوفا نم چــــــه میپرسی
(کریمی) زندگی افسانۀ درداست وجان کندن
خطا نبود اگر گویم زدرما نم چــــه میپرسی
محمد نعیم کریمی
دیدگاه بگذارید