۲۴ ساعت

بـه درد و غـصه و سوز و گدازِ بیوه زنان

گهــی فــتـــاده و گــاهـــی خــزیده می آیم

ز چـــاکِ ســیـنــۀ مادر که در عزای پسر

جگــــر کباب و ، به دنـدان جویده می آیم

چو پایِ مــانـــده و ، بازوی خستۀ پدران

بــه دیـــــده خــــارِ مغیلان ، خلیده می آیم

بــه طبعِ بسته و ، با خاطــراتِ افــســـرده

کـــمـانِ قـــــامـتِ ، ســـروِ خـمیده می آیم

ز سرخِ گونــه و از ســردِ سینـــۀ معشوق

به زرد و گرمیِّ عاشـق ، سزیده می آیم

فــــلک کـــباب شــوی عالمی کباب کدی

که زهـــرِ هجــرِ وطن را چشیده می آیم

هـمـین بس است و ، ازین بیشتر مسوزانم

که جان بــه سِیر و بســی دل کفیده می آیم

وطن خـــراب شد از دستِ چند ، بازنگر

حــجــاب ، از رخِ شان ، برکشیده می آیم

ز جـــورِ طـــالب و بــیــدادِ گـلبدینِ خطـا

بــــرهـنــــه پـــا و گــریبان دریده می آیم

ز نــنــگِ عـــابــدیِّ سرخــمِ فــــلان شده

صــدای جــامن و زنگش ، شنیده می آیم

ز تـــنگــــران و هـم از نوکران و دلالان

بــــه افـتــخار ، ز تک تک بریده می آیم

به سازِاجنبی ، کرزی به رقص ، میگوید

بـــه هـــر درامـــه و فـلمی چلیده می آیم

چرا که خامۀ «نعمت» کنون به جولانست

دگر نه ، پـا ز گلـیـمـم  ، کـشـیده می آیم

نعمت الله مختار زاده