۲۴ ساعت

دارم  یقیـن  که پای  تو اندر  مزار  است

تا  لحظه ای   که عشق  تو از  سر بدر  شود
تا  آن  زمان   که  جان  ز  تنم پی  سپر  شود
تا  وقتیـکه  زنـده گی  بی  شور  و  شر  شود
تا  روزگاری  آه   و  فغــــان   بـی  اثر  شود

دست از تو بر نگیرمی تا که مدار  است

از  من  چــرا  رمیـدی  نــدارم  ز   تو  خبر
از  هجر خود  چرا زدی  در قلب  من  شرر
ما  را  پـریش  کردی  نکردم  بــه  تو ضرر
آخــــر  چـرا  نمـــودی  مــرا  دور  از  نظر

چشمان  من  بــه  دیدن  تو  انتظار  است

آزرده  می  کنی  تـو چـــرا رنجـــه  خاطرم
هرچــه  بگوئی  بهــر  ادایـش  من  حاضرم
می  کن  اشـــاره  کورنیــم  من  که  باصرم
انــــدر  ادای  خدمتـت  هـــر  لحظه  شاکرم

هر چند تو را عاشق  بس بی شمار  است

ما  را  مطاع  هر دو  جهان  یک  نگاه  بس
از  خرمن  سپهــــر  به  ما  قرص  ماه  بس
از  کهکشان  چـرخ  فقــط   بــرگ  کاه  بس
از  دار  هستی  عشق  تو  و  سوز و آه  بس

ما را  ز دام  عشق نه راهی  فرار  است

بـدون  عشق  زنده گی  بی رنگ و بو   شود
خُنگ  حیات  بسته  به  یک  تــار  مو   شود
مردود  عشق   یـک   نتــواند  که  دو   شود
شــکر  می  مُـــراد  نـــه  انــــدر  سبو  شود

 کنگورچی را زعقل و خرد این شعار  است
————-
فرستنده: احمد محمود امپراطور از افغانستان