ایقوم افغان تا بکَی!
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)
ایقوم افغان تا بکَی!
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
مورخه ۲۱ – ۵ – ۲۰۱۲ میلادی شهر کییف
جمهوری اوکرائن…
سالهاست درقیــدجنگی،ایقومِ افغان تابکَی !
سوختی ازآن دورنگی،ایقوم افغان تابکَی !
کو؟همان هِمّت ؛که آردغیرتِ قومت بجُوش
تومگرجامـــدچوسنگی؟ایقومِ افعان تابکَی !
دل کفــــد،از بیتفاوتیهای بیهنجارِتو
ازهمین آلام وسودا،گشته ام بیمارِتو
***
داده ای از دست همانا،آبـــــرو وعِــــــــزّتت
گشته تاریک هرطرف،ازدست جهل وظُلمتت
تیره شدآن مغزافـــرادت وهمان یک کوکبت
کُند گــــــــــردیددرجهان،از بیخردی سِبقتت
همچوتندوری،که سوزد خُشک وتردرنارتو
نامِ توبـَــــد گشت بعــــالم،زآنهمه اشرار تو
***
قاتلان خَلق ما،دینـــار وپــــوند ودالـراست
ارتجاع ما ببین،بیگانه راخوب چاکـــراست
دهقان وکوچی ما،بیخانه وبی چـــــادر است
هرچه سختیهاست ،بدوش آن زنان ومادراست
این دل وجانم برادر!،صدقه ای پیکار تو
شِفقت ومِهرم ، از آنــــدل میبرد زنگارتو
***
ایوطن! تومَــــهدعرفانی،بسی زاولاد تو
گشته انــــدازناروایی،سرکَش وجَلّادِ تو
من همیخواهم چوکُهسارت،شوم اوتادِ تو
تانلـــــرزاند کسی ازظُلم غیــر، بنیادِ تو
حلقه ها خواهم زدن،بردرگهی سردارتو
تا شود مَحوآن خباثت،از رگ وازتارتو
***
کوه ودامانت،مُلَوّن گشت زخـــون مِلّتت
هرکه دانانیست نداند،هم یکی زان عِلّتت
گشت دامنگیرهریک،جَـوروظُلم وذِلّتت
کَی ترا زیبـــد بعالم،اینچنین یک دولتت
سربُلند بادا همیشه،قُـــلّه ای کُهسارِتو
روزوشب خواهم ببینم ،طلعتِ دیدارِتو
***
روزخوش هرگز نبیند،آنکه خونت ریخته است
تاشودهَمیانِ اوپُـــــر،خاکِ پاکت بیخته است
چشم اوکورشد وعقلش ازبدن بگریخته است
اوهمان دارِجفـــــا،بهرِگلونت آویخته است
خائــنانت ،همنشین بادشمنِ غــــــدّارِتو
قتل قومت کرده است،آن بیحیا مَکّارِتو
***
هرکُجاظُـــلم است،از این بیبندوباریهای ما
گشته مرقوم درجهان،این خوشنگاریهای ما
کِی شودپایان یارب! ظُلم وخـــواریهای ما
اشکریزی وتضّرُع،بیقــــــــــــراریهای ما
درس عِبرت گیر! ازآن رُخدادِ ننگرهارتو
تانیفتی بارِدیگر،درحلقـــــــه ای انتحارتو
***
بوسه خواهم زد،برآن خاکِ درت ایهموطن!
بهرِوحـــــدت،گربکوشی وبگویی یک سُخن
پاک گردانی زماین وفیــــــرتفنگ هردَ مَن
هم گــــذاری مرهمی ،برزخمهای بیوه زن
خشنودم ازعلم ودانــــــش،گفتـه وکردارِتو
ازحسادت میبمیرنـــــــــد،دُشمن واَغیارِتو
***
میکنم ازدل دُعا،بردربِ رَبَّ العــــــالمین
تاشود محــــوازدیارم،آن ریاوبُغض وکین
خَلــــــــقِ مابیدارگردد،هرکجاروی زمین
اشک ِرحمت هم زدایدازرُخ ما،چرک وچین
من بسوزم همچوشمع،درمحفلِ اسرارِتو
سر نبــــردارم زخاکت،جان ودل ایثارِتو
***
باغ وبوستان ترا؛چهچه زدنها بایــــدت
مغزافرادِوطن را،شورافـــزاخواهـــدت
درمیانِ خلق ما،تفریقها کی شایــــد ت
او نجابت رایقین ،ازشاءن مامیکاهدت
شاخه ای سُنبل زنم،برحلقه ای دستارِتو
خوشه چینیها کـُــــنم،ازشَمّه ای گفتارِتو
***
بهترازصُلح وصفادرعالــمِ ما، نیست !نیست!
گرتومیدانی بگو!تامن بـــدانم،چیست؟چیست؟
هستیی مازادهءآزاده گی است،زیست!زیست!
بهترازخیُرالبشردرنسل انسان،کیست؟کیست؟
پُربــــــــادا ازنِعَـــم!،هرباغـچه وبازارِتو
سرنوشتسازاست،همین اندیشه وافکارِتو
***
هرکه خواهـــدذِلّتی تو،بِه بُودکاومُـرده باد!
تـاروپـُـــودِاواسیـــردردوغـــم،افسُرده باد!
با همه افکارزشتش خستــه وپژمُرده باد!
برخلاف،آن خَلق پرشورِوطن سازنده باد!
هرکجاسرسبزوشاداب،همچوآن قیصارِتو
شـــوربردل میفزایـــــد ، ذَرّه ازانظارِتو
***
بس از آنمردانِ تو؛در عصر نو درمانده اند
خادم ملّت نبـــــوده ،یا که دراصل ساده اند
غرق اندرسرخوشی،ومست ازآن بـــاده اند
نزدِخالق ای پسر!؛در روزِحشرشرمنده اند
ناله هاکردم بحالم ،چون شـــدم غمخوارِ تو
مِهرِبرایندل رسید،زآن خواجه ای انصارِتو
***
چون شنیدی حرفِ دل!اندیشه درکارت بکُن!
شَوطبیبِ حاذق! وآن عطف به بیمارت بکُن!
بی محابا هرکجا،تووصف دلــــدارت بکُن !
بس توّجُه ،برهمین یک ذوق سرشارت بکُن!
از هریـوا،من روان گشتم سوی فرخار تو
تا ببینـــــم لیـــلی ام را ، بر لبِ جویبارِتو
***
(خشنود)!این حُّبِ وطن ،سرمایهء جان ودل است
درهــــوای وصلِ او،قلبِ شریفــــت بسمل است
این مشامِ من مُعَــــــطّر،از همان کاه وگِل است
زینسبب،الـــــــهام بهروزی برایم حاصل است
میستایم خاکِ پاکــــــم،تشنه ای دیدارِتو
تا شوم روزی بحق،منجُمله ای اَبرارِتو.
***
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
دیدگاه بگذارید