رسم نا مردمی
قیوم بشیر
رسم نا مردمی
قیوم بشیر
ملبورن – آسترالیا
ششم آگست ۲۰۱۲
نامه ای بهر او نوشتم دوش
نامه ای از حوالی خاموش
ماجرای دلِ شکسته ایی را
ماجرایی که غصه هاکردنوش
ملتی غرق رنج و غم شدند
ملتی با دل های پر از جوش
در جهان هر طرف قیامت شد
چون قیامت نمود سپاهِ بوش
شهر ویران و خانه ها معدوم
عده ای خانه های شان بردوش
ظلم گردید به پا و بیداد کرد
هرطرف ناله ای زجوش وخروش
عده ای جام می کشیدند سر
عده ای هم خمارو بس مدهوش
رنگ اصلی زنده گانی رفت
در گدام ها نگر هزاران موش
کشور ما اسیر دزدان شد
جانی و قاتلان همه همدوش
رفت به یغما همه خزانه ی ما
رسم نا مردمی شده منقوش
ای « بشیر» درد دل چه میگویی
چون ندارد کسی به حرفت گوش
قیوم بشیر
باجازه ای شما عزیزم:هر ندای ،که از دلت خیزد + همچو تیریست،که خونِ پست ریزد / بوش واقوام اودراین پیکار + میشوندعاقبت ،بخیر مُردار / خلق ما زنده باد و پیکارش + یارب آنرا مدد میدارش /از ملائک مدد بده یا جبّار! + تا کنند قطع،بیخ هر بدکار / عدل وانصاف را،تو جاری کُن + ملّتم را دراین تو یاری کُن!/تا شود آن(بشیر) زعدل خشنود + وضع اینکشورم شود بهبود.با عرضحرمت.(خشنود).