ای آفتاب! ای آفتاب!
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)
ای آفتاب! ای آفتاب!
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
شهرکییف اوکرائن
مورخه ۶ – ۸ – ۲۰۱۲ م.
تاریخ نشر سه شنبه ۱۷ اسد ۱۳۹۱ – هفتم آگست ۲۰۱۲
ای مخزنِ نور وشعاع ! ای آفتــــاب ! ای آفتاب!
با لِطفِ حقّ بر ما بتاب !ای آفتـــــاب!ای آفتاب!
بیتو،چسان ظُلمت بودی!مخلوق رازحمت بودی!
دانم بســــی ذِلّت بُدی،ای آفتــــا ب !ای آفتاب !
هرموجودِ روی زمین،مُحتاج به نــورت اینچنین
این آشکار است ومُبین،ای آفتـاب!ای آفــتاب !
گردشِ اجرام وزمین،دَورت چه خوب بوده حَسِین
سُــــجده کنان صدآفــــرین،ای آفتاب!ای آفتاب!
ای منبعِ نفـــع وضرر!هستی بعــــالم مُعتبـــــر
روشن کُنی هربـوم وبر،ای آفتاب! ای آفتاب!
با آن انرجی وتـــوان ،هستی مُطیع لامـــکا ن
سوزانی جسم کافـــران ،ای آفتاب !ای آفتاب!
آتش ز تومنشاء گرفت،تشعشع کنان لمعه گرفت
دیهیم وقصرِشَـــه گرفت،ای آفتاب!ای آفتاب!
مدیون اوئیم در حیات،ای چهلچراغ کائنات!
تو مِهــربان برهـر نبات،ای آفتاب! ای آفتاب!
ازبودنت حیـــرا ن شُدم،آفِل شُدی پژمان شُدم
جوینده ء آرمــــان شُدم،ای آفتاب !ای آفتاب!
جوشان،توئی همچون سقَـر،برمُشرکان یومُ البتر
ای شمس ما !یــــارِ قمر،ای آفتاب!ای آفتاب !
درسلطه ءآن ذوالجلال،خودمُطیعِ صاحبکمال
روشنـــــی تــووآبِ زلال،ای آفتاب !ای آفتاب!
درساحه ات سلطه شدی،کَی درعمل خسته شدی
درکُنه ِحـــقّ آیه شُـــــدی،ای آفتاب!ای آفتاب !
در کُلّ عــــالم همچو تو،نیست براین رنگ وبو
پنهـــان مَشَو!ای خوبرو!ای آفتاب!ای آفتاب!
توظیف شدی دراین جهان،مُعَلَّق توئی درآسمان
کَی بردوانگُشت گردی نهان،ای آفتاب!ایآفتاب!
این سیستم کیهانی اش،خوش حُجَّت وبرهانی اش
ایـــــدل ! تواین میدانی اش،ای آفتاب!ای آفتاب!
ای شمع ما!ای خوشنما!روشن بکُـــن تودَورِما
هرگـــز مــَــدِه توجـَـورِما،ای آفتاب!ای آفتاب!
هرسرزمین دارد نیــــاز،گاهی بسوزوگَه بسـاز
نابود بادا !حرص وآ ز،ای آفتاب!ای آفتاب !
شمعی،که افروخته ات خُدا،هرگوشه رامیدهی سناء
زینت دهی تواین فضـــا،ای آفتاب!ایآفتاب!
گرشده پنهـــان زیرمیغ،کُلّ شعاعت همچوتیغ
برجانِ مُشـرک بـــــیدریغ،ایآفتاب!ایآفتاب!
آن نورِتو،جانپروراست،هم ذرّهایش اخگراست
برهرچه هست کاریگراست،ای آفتاب!ای آفتاب!
تبخیـــر کُنی ابحار را،تنــــویرکُنی اقـمار را
از دل زدائی زنگار را،ای آفتاب!ای آفتاب!
در ایّامِ سردِآن شتا،گرمی بفـــرما سوی ما
زان برکتی گنـــــج غنا،ای آفتاب!ای آفتاب!
ازشرق گویم ومغربین،وزغرب گویم ومشرقین
عاشق بُوند این جانبین،ای آفتاب!ای افتاب!
نتوان نظر کردن ترا،از هیبتت ایکــــدخُدا!
مصباح ارضی وســماء،ای آفتاب!ای آفتاب!
توصیف توکردن محال،خواهم بدانم بیمجال
تقصیرهاست دراین کمال،ای آفتاب!ای آفتاب!
خالق چنانت آفرید،چون عقل کُلّ آنرا بدیــــد
شیطان بلرزد همچوبیـد،ای آفتاب!ای افتاب!
از شُعله ات ایندل کباب،اقمار بدورت بیحساب
خواهـــد ببیند روی آب،ای آفتاب!ای آفتاب!
پیشِ طُـــلوعِ مشرقت،بــعد اً غُروبِ مَغربت
دردل بسی هاست معذرت،ای آفتاب!ایآفتاب!
درسایه وظِلِّ خُـدا،(خشنود) توئی از غم رها
ما با تـــو در سَیرِ صفا،ای آفتاب!ای آفتاب!
***
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی )
دیدگاه بگذارید