۲۴ ساعت

یادی از اعلیحضرت غازی، شاه امان الله،

تاریخ نشر شنبه ۲۸ اسد ۱۳۹۱ –  ۱۸ آگست ۲۰۱۲ هالند 

یادی از اعلیحضرت غازی، شاه امان الله، محصل استقلال افغانستان

امسال عید سعید فطرمصادف با سالگرد استرداد استقلال وطن است

اعلیحضرت غازی، شاه امان الله

ملالی موسی نظام

۱۸ آگست،۲۰۱۲

محترمه ملالی موسی نظام

 در آستانۀ حلول عید سعید فطر که مسلمانان جهان ختم ماه رستگاری و عبادت به درگاه ایزد متعال را تجلیل مینمایند، درود به آن اکثریت ملت رنجور و بیدفاع افغان که دهه ها را با جنگ، مظالم زور گویان و مقتدرین، تلفات ضد بشری، آوارگی، فقر و هزاران درد بیدرمان دیگر سپری نموده و هنوز هم در گرو اقلیتی غافل از اخلاق انسانی، هدایات اسلامی و حقوق بشری قرار دارند!   

سالی دیگر برحقیقت استر داد استقلال افغانستان از قبضۀ دولت جهانگیر بریتانیای وقت توسط محصل آن، فرزند صدیق افغان اعلیحضرت غازی شاه امان الله افزود گردید و ملت افغانستان علی الرغم مصائبی که ده هاست که با خیانت عده ای از فرزندان نا خلف بر آنان نازل گردیده، آرزومند تجلیل آن روزگاران فرخندۀ شادی آفرین اند.

درآستانۀ نود و سومین سال استرداد استقلال افغانستان عزیز، یادی از آن روز های فرخندۀ جشن آزادی وطن بخیر که مملکت ما در صلح و صفا ای قرار داشت و با نعمت آزاده گی که به نوک شمشیر شیر مردان واقعی این خطۀ پاک، باهمراهی شیر زنان و همت محصل آزادی وطن، اعلیحضرت غازی شاه امان الله، جشن استقلال در هر گوشه و کنار سرزمین کهن ما تجلیل وبرگزار میگردید.

مراسم استقبال این روز تاریخی که بامحافل شادی و سرور از اول سنبله تا یک هفته درهمه نقاط مملکت صورت میگرفت، در حقیقت جشن ملی و مردمی تمام اقشار ملت افغان محسوب میشد که در تشریح آن روز های میمون نه تنها یاد و خاطره های ما وابسته و پیوند هستند، بلکه در لابلای اوراق تاریخ وطن آن دهه ها با استقبال از چنین رویداد ارزشمندی، با خط جلی نقش بسته و ماندگار است.

اعلام مدبرانۀ حریت افغانستان عزیز توسط اعلیحضرت غازی شاه امان الله با عزم راسخ آزادی خواهی، استقلال داخلی و خارجی مملکت را بعد از کنفرانس سمله در۱۸ آگست سال ۱۹۱۹ میلادی، در حالی صورت گرفت که بیشمار مملک جهان در تحت سلطۀ قدرت امپراطوری برتانیای کبیر و یوغ استعمار آن قرار داشتند. این حرکت ملی، افغانستان را نه تنها در جهان وقار و حیثیت استثنائی بخشید بلکه در بین همسایگان و ممالکی که استعمار آمال ملی شانرا پامال نموده بود، انگیزه ای برای ایجاد جنبش های آزادی خواهی گردید. افغانستان آزاد و غیر منسلک وملت شریف آن، تا وقوع کودتای منحوس ثور، از نعمت والای آزاده گی هرسال از جشن استقلال با شادی و غرور و آزادگی استقبال مینمود.

آن روزگاران فرخنده که با حسرت و افسوس از جانب مردم افغانستان یاد میگردد، با وعدۀ پوشالی حکومت کارگران و دهقانان «!» که در عصر سیاه شان ملیون ها هموطن به شمول زنان، شهید و دربدر گشتند، نه باز نصیب ملت افغان گردید و نه در عصر خون باران تنظیم های تشنۀ قدرت و ثروت که با جنایات استثنائی شان و فجایعی ای که بر مردم ما به شمول زنان مظلوم و بی دفاع وطن وارد نمودند، جشنی برگزار شد. در دوران تاریک طالبان که با همبستگی با پاکستان که از همان آغاز جدایی از هند به سرزمین آبایی ما ستیزه و خصومت دارد، استقبال از نعمت آزادی و استقبال از آن پدیدۀ گرانبها، به رویای دست نیافتنی و گمشده ای مبدل گردید!

درین یازده سال اخیر، طوریکه مشاهده مینمائیم با تقسیم و ترکۀ کرسی های دولت به جنگسالاران، ناقضین حقوق بشر، مجرمین جنگی، افراد نالائق، کم سواد و بی کفایت و آنانیکه در ۳۴ سال اخیر با همدستی با متجاوزین و اشغالگران، خاک وطن را به تاراج بردند و بر مردم بیدفاع آن مظالمی را روا داشتند که در تاریخ بشریت سابقه نداشته، دیگر احساس آزادی و استقبال از آن میراث گرانبها مفهوم مقدس خود را از دست داد.

دولت حامد کرزی برای خفیف و بی ارزش نشان دادن این والا ترین آرزو و افتخار مردم جهان و کافه ملت افغانستان، سالهاست که به تمکین به جنگسالاران و وطن فروشان ، مخصوصاً با دنباله رویی آشکار به شورای نظار، قهرمان ملی واقعی افغانستان، محصل برحق استقلال وطن، اعلیحضرت غازی امان الله را در سایۀ احمد شاه مسعود سردمدار معامله گران با دول ذینفع در معضلۀ دهه های خون و آتش وطن و ملت مظلوم و بیدفاع ما، این روی داد فرخنده را گاهی زیر سایۀ روز شهید «؟!» میبرد و زمانی کسر بودجوی و امنیت را بهانه آورده و از تجلیل جشن  پر افتخاراستقلال مردم افغانستان « طفره» میرود!!

از عجایب روزگار این است که  اخیراْ حامد کرزی با رفتار دو پهلو، در عین زمانیکه پارلمان افغانستان را مظهر ارادۀ ملت و ارگان رسمی و قانونی قوِۀ مقننه میداند و بار ها این را اظهار و تصدیق« البته به استناد وی- این قلم» نموده است، به دو وزیری که به دلائل آشکارا سلب اعتماد از ولسی جرگه میگردند، نشان پر افتخار صادق ترین و بزرگترین شخصیت تاریخ افغانستان، اعلیحضرت امان الله غازی را بخشش نموده و بر روی سینۀ آنان نصب مینماید. یا االله!

برای کرزی مهم نیست که این مدال پر شکوه زمانی به وزیر داخلۀ مخلوع، بسم الله خان داده میشود که وی با موقف وزارت پولیس و امنیت و مسئول حفظ و مراقبت دارائی های عامه، در سرقت ناجوانمردانه و ضد بشری وسائل طبی و ادویۀ طرف احتیاج مریضان و زخمی های شفاخانۀ سردار محمد داود خان به ارزش ۴۷ ملیون دالر کمکی ممالک ناتو، جداً شریک و متهم میباشد…..  دردا که: هرچه بگندد نمکش میزنند، وای به آنروز که بگندد نمک!!

امسال ۹۳ سال از استرداد استقلال افغانستان توسط محصل دلیر و ترقی خواه آن، اعلیحضرت غازی شاه امان الله میگذرد. دوران کوتاه « ۱۹۱۹-۱۹۲۹» سلطنت این شاه دیموکرات، مترقی و معارف پرور، عصر شکوفائی وکسب امتیازات و حقوق فردی و آغاز نهضت واقعی آزادی و حقوق حقۀ زنان در ساحات مختلفۀ معارف، حقوق بشر، صحیه  و حق ازدواج محسوب میگردد.

تاریخ و ملت افغانستان هرگز فراموش نمی نماید که علی الرغم دوران کوتاه پادشاهی اعلیحضرت شاه امان الله غازیکه قسمتی از آن « ۹ماه » در حال مسافرت ها به منظور معرفی افغانستان آزاد، غیر منسلک و در حال رشد و شگوفائی سپری گردید و برخی هم به مبارزه بر علیه دسیسه سازی های خائنین وطنی و پلان های استعماری گذشت، این شاه ترقی خواه و وطن پرست، بیشمار نو آوری ها و اصلاحات را نصیب ملت خویش گردانید.

 تغییرات سودمند نهضت زنان افغانستان که دران « ملکه ثریا» و مادر گرامی  وی« اسما‌‎ء رسمیه» همسر علامه «محمود طرزی» پدر نو آوری های مترقی و ژورنالیزم در افغانستان، نقش ارزنده ای داشتند، باعث رشک و تقلید ممالک همجوارشد.آنچه را این شاه ملت پرور و دیموکرات افغانستان در راه حقوق خصوصی، منجمله حقوق زن در افغانستان به وجود آورد، تا جهان جهان است صفحات درخشان به وی لقب بهترین بانی دیموکراسی، عدالت، قانونیت و برابری زن و مرد را درین سرزمین جنگ زدۀ ویران که از دهه هاست جمعی از فرزندان ناخلف با دشمنی به خاک و مردم مظلوم آن کمر همت  به ویرانی و چور وچپاول آن زده اند، را اهداء مینماید!

در خاتمه قسمتی از یکی از بیانات آن شاه ملت پرور و آزادی پرست را خدمت تان تقدیم میدارم که از یکی از مضامین افشاء گرانۀ محترم اعظم سیستانی در مورد اعمیحضرت غازی، اقتباس ضمنی گردیده است:

…..بعد از اعلام سلطنت، اعلیحضرت امان الله خان رو بطرف شهریان« نه شهروندان- ازین قلم» کابل نموده و گفت: « اول از همه رعایای صدیق ملت نجیبۀ خود این اعلان را بشارت میدهم که من تاج سلطنت افغانیه را بنام استقلال و حاکمیت داخلی و خارجی افغانستان بسر نهاده ام.» و سپس ضمن بیانیۀ پر شور خود گفت:« ملت عزیز من! من این لباس سربازی را از تن بیرون نمیکنم تا که لباس استقلال را برای مادر وطن تهیه ننمایم! من این شمشیر را در غلاف نمیکنم تا غاصبان حقوق ملتم را به جای خود ننشانم! ای ملت عزیز و ای سربازان فداکار من! بیایید تا که سرهای پرغیرت خود را برای خلاصی وطن فدا سازیم».

بتاریخ ۱۳ اپریل سال ۱۹۱، قبل از اعلام رسمی استقلال در ۱۸ آگست همانسال، اعلیحضرت بازهم بیانیۀ ذیل را در حضور ملت ابراز نمودند: « من خودم و مملکتم را از لحاظ داخلی و خارجی کاملاً آزاد و و مستقل اعلان نمودم. بعد ازین کشور ما مانند سائر دول و قدرت های جهان، آزاد است و به هیچ نیرویی به اندازۀ یک سر موی اجاز داداه نمیشود که در امور داخلی و خارجی افغانستان مداخله نمایند و اگر کسی به چنین امری اقدام نماید، گردنش را ذا این شمشیر خواهم زد» و سپس رو به چانب سفیر انگلیس« نجف علی» نموده پرسید:« آنچه گفتم فهمیدی؟» سفیر انگلیس با احترام و تعظیم جواب داد: بلی!

 نوت: تصویر بالایی، اعلیحضرت غازی شاه امان الله که بر همه محترم و قابل قدر است. تصویر دومی، شاه افغان را با ملکه ثریا بانی نهضت نسوان افغانستان حین سفر شان به برلین در مهمانی  جنرال هندنبرگ رئیس جمهور آلمان نشان میدهد.