ملتِ بیمار
تاریخ نشر جمعه ۱۶ نوامبر ۲۰۱۲هالند
شریف حکیم
نوامبر ۲۰۱۲
سیدنی – آسترالیا
شریف حکیم
« ملتِ بیمار »
شمشیر جهالت چو شکافید تنِ ما
خون میچکد امروز ز زخمِ بدن ما
جز پیکرِ فرسودۀ یک ملت بیمار
برجای نماندست ز فخرِ کُهن ما
با خار و خسِ غیر ز بس خو شده مارا
یک برگِ گلی نیست به دشت و دمنِ ما
بیگانه نماید به نظر رونق گلها
زین خار که روییده به باغ و چمنِ ما
امروز جهان را سخن از علم و کمال است
بیش و کمِ ریش است متاعِ سخنِ ما
در زادگۀ رابعه و مخفی و پروین
محصورِ سیه چادر و دیوار زنِ ما
تبعیض و تعصب شده معیارِ رقابت
در حلقۀ فرهنگی و در انجمنِ ما
بر بالِ فلک سیر کند آنکه زما نیست
بال و پر ما بسته و پا در لَجنِ ما
از گفتن و پنداشتن و کردن نیکو
جز نام نماندست ز خوی حَسنِ ما
مآدون صفت دست بدامان کسانیم
با خاک برابر شده قدر و ثمنِ ما
باز آمده آن جغد که کاشانه بسازد
برشاخۀ بشکستۀ سرو سَمنِ ما
هرچند درین باب بسی قصه توان گفت
ترسم نرسد دست عدو در یخنِ ما
شریف
آقای حکیم عزیز سلام !
سروده تان خیلی عالی و زیباست که درد های جامعه را که همه به آن دست و گریبان اند استادانه و با احساس بیان کرده اید. موفق باشید . مهدی بشیر
عالی ترین، زیبا ترین، کوبنده ترین و صد ها ترین دیگر. بسیار خوشم آمد. کاش در اشعار دیگران هم تنوع میبود.
از حقایق به سترهگی پرده برداشته اید،عالیست!
دُرگفته ودُرسُفته حکیمانه سرودی
تبعیض بوَد خاصه ای پیرِ کهنِ ما
شریف جان عزیز بسیار عالی سرودید عمر تان طولانی وقلم تان توانا باد
یک جهان ممنونم از محترم مهدى بشیر ، پیکار صاحب ، خانم ولیزاده، محترم فروغ و آقاى مشفق که با شفقت الفاظ شان مرا نوازیده اند. مؤثریت این تشویق ها را در سروده هایم نمیتوانم إنکار نمایم.