۲۴ ساعت

فرشتۀ که ازعرش به دوزخ پناهنده شده

 تاریخ نشر  شنبه ۲۳ مارچ  ۲۰۱۳ هالند

صادق پیکار عصیانگر

فرشتۀ که ازعرش به دوزخ پناهنده شده

صادق پیکار

***

در محفلی که دُرد کشان مست باده بود

افرشتۀ ز عرش به آنجا رسیده بود

پرسید زان میانه یکی نیمه هوشیار

کای نازنین من، تو چرا گشته ای نزا ر

افرشته گفت یک دوقدح از طهورناب

نوشیدم وزنشه مرا برده بود خواب

غلطی زدم به روی سریر بهشتی ام

نا گاه فتا ده ام، به  حریم  کنشتی ام

یک کاهن از حریم کنشتش مرا ببرد

درستر خانۀ به دگر کاهنان سپرد

آنقدرتن به تن بفشردند مرا به جبر

تا نی توان بماند به اعضای من، نه صبر

یک کاهن دگر به امام کنشت گفت

ازماجرای آنچه که او دید وهم شنفت

آن مرد با قبای امام کنشتیا ن

بوسید وهم فشرد مرا همچو کاهنان

عطشش فرو نشاند و خدارا سپاس گفت

زان نعمت بزرگ خدا،گشت درشگفت

دستورداد تا که به عرشم برند با ز

راهی نبود، جز به دعا در پی نماز

ورد و دعا بخواند امام کنشتیان

آنگه مرا سپرد به سرکارکاهنان

گفتا که این فرشتۀ عرش خدا بود

راهش به سوی جنت عیسی بجا بود

سرکارکاهنان به کلیسا مرا ببرد

آنگه به پیشوای کلیسا مرا سپرد

بار دگر امام کلیسا مرا فشرد

درزیرمشت ومال، سرا پای من فسرد

روزدگربه خادم معبد حواله کرد

اوهم مرابه اهل مسلما ن روانه کرد

اینجا رسیده ام به امید بهشت تان

باشد صحت دوباره بیابم به دست تان

*************

گفتا یکی خمار، که خوش آمدی ولی

این نیست آن بهشت که خوش کرده ای دلی

ما جمله دوزخی، ولی انسان پروریم

ماهرکدام دوزخیان شاه وسروریم

خواهی روی به جنت  و پایت شود بلند

خواهی روی به دوزخ و دستت شود بلند

گراهل فضل خواهی، دوزخ رها مکن

گراهل فسق خواهی، جنت دعا بکن

صادق پیکار