شـــــیــخ نـا صـــــح
تاریخ نشر جمعه سوم می ۲۰۱۳ هالند
عبدالکریم(خشنود هروی کهد ستانی)
بدوستان سایت هــرات باستان تقدیم است و از همکاران گرانقدر قبلآ متشکرم
عبدالکریم ( خشنود-هروی -کهدستانی )
( شـــــیــخ نـا صـــــح )
ایکه سی ســــــال تــو سفــر کـــردی
در دل ما، تو خـوب اثـــــر کــــردی
رخ تو زرد، نه ز روی نیـــــــــــا ز
شد ی با مـا، به حقیقت دمســـــــــا ز
خامه و نطق تو کنــــد تســــــــــخیر
همه دلها، چه نوجـوان و چه پیـــــــر
گر تو کردی سخن ز دل آ غـــــــاز
بی پر و بال ،میکنــــــی پــــــــرواز
نکته هایت بســـان مـــــرواریـــــــد
بیغش و بیــــــریا ، بدل پــاریـــــــــد
عقل پر جوش تو قفـس شکـــــــــند
هر کرا دل بود، نقـــــــس شکــــــــند
می رباید ز دل غــــــم جانـــــــکاه
می رساند خــــروش، بردرگـــــــــاه
از کجا ؟ این سخن پــدیدار اســـت:
راز های درون دلـــــــــــــدار اســـت.
با تعـجب بخوانم اشـــــــــعــــارت
بل تجســــم کــــنم که دیــــــــــد ارت
صحبت من تــــــــرا گرفتار است
خود بدانی، که رمز اشعـــــــار است
پند و اندرز تو دوای اصـــــــــیل
بر مریض مرهم است، زمان رحیــــل
بس تجارب که دیده ای ز کمــــال
قلب زارت گرفته است چه مـــــــلا ل
تا مکان است و این زمان باشـــد
باغ و بوستــانت در امـــان باشــــــــــد
زان گلستان چه غنچه هاچیـــد م!
خوش مـــی ناب، ازش تـــــراویـــــد م
خار و گل در کنــــار هم دیـــ دم
بد، با خوب را مصلحـــــــت د یـد م
تو بسفتی ،همه جبـــال بکــــــمال
جمله گفتار تو است : استـــــــــد لا ل
نام نیکویت، در جهــــان مــــا نـد
عشق پا کت، در امان مــــــــــــا نـــد
شعر زیبا ت، گر کنــــــــم آ غـاز
این قلـم با دلــــــم کنــــــــد پـــــر و از
میـــروند تا بســوی لـــو لا کـش
میگـــذارند ارض و امـــــــــلا کــش
این قلم با دلم چو روح وتن است
چون مطر در بهــار، روح چمن است
ز آدمی، گفته ای بسی اشــعـــــار
کردی تعــیین بر وی این معــــــــــیـار
(خشنود) ، از کودکی ترا خوانـــــــد
مظهر عشق و عــلم پنــــــــــد ا رد
عبدالکریم ( خشنود-هروی -کهدستانی )، مقیم شهر کییف -جمهوری اوکرائین.
سروده زیباست جناب خشنود عزیز ، موفق باشید. مهدی بشیر