۲۴ ساعت

افغانستان خانهء مشترک همۀ ماست

تاریخ نشر دوشنبه ۹ دسامبر ۲۰۱۳ هالند

قیوم بشیر

ملبورن – آسترالیا

نهم دسامبر  ۲۰۱۳

قیوم بشیر

جان گرگان وسگان از هم جداست

متحد  جان  های  شیران  خداست

«مولوی»

از مدتی بدینسوتعدادی از به اصطلاح فرهنگیان برخلاف وظیفهء ایمانی و وجدانی خویش در دنیای مجازی فیسبوک حرکات مغرضانه و ضد ملی را در پیش گرفته و بدامن زدن اختلافات زبانی و نژادی سخت مصروف اند.

این افراد گاهی بنام زردشتی ، زمانی بعنوان آریایی و بعضی اوقات بنام خراسانی  پاچه هایی خودرا بالا کشیده و پا از گلیم خویش فرا تر نهاده با توهین و اهانت به بخش دیگری از مردم جامعه میخواهند هموطنان ما را به یک جنگ دامنه دار دیگر مصروف سازند ، چنانچه  تعدادی از افراد فرصت طلب، چاپلوس ، ابن الوقت و کم سواد نیز بر آن مهر تأیید زده و با کف زدن های ممتد بر آنها خوشحالی میکنند.

اگر بخاطر دوستان باشد چندی قبل خانم بهار سعید با یک سروده تحت نام آرامگاهء زرتشت و یک تصویر الحاقی بدان به باور های مردم ما تاخته بود و اخیرآ نیز با نوشتن یک مطلب دیگر در صفحهء فیسبوک تحت عنوان (نام افغانستان از کجا آمده؟) در بارهء خانهِ مشترک ما (افغانستان) آنرا (اوغانستان) خوانده و گفته است این نام یکی از ولایات مکران بوده که اصلآ پشتونستان است و از توابع ایالت سند پاکستان میباشد.

نامبرده در اخیرنوشته اش که تأییدی بر ادعا های شخصی بنام سلیمان راوش میباشد چنین مینویسد:

“…….امید سودمند افتاده و این نام بیگانه را که هیچ یک از تبار های کشور ما را در بر نمی گیرد برداشته نام دیرینه خویش « خراسان » را که همه تیره و تبار های میهن ما را سربلندانه در بر داشته است دوباره بر میهن شیرین خویش به بالیدن بگیریم.

در دامن «خراسان» گردیم یک گلستان
گر نام میهن ما «افغان ستان» نباشد
با سپاس.
آگاهی یار تان باد”

فرض میکنیم که این فرضیه درست باشد،خوب نکتهء مورد بحث و سؤالیکه در اذهان مردم  بوجود آمده و بی پاسخ مانده اینست که میخواهند از خانم بهار و کسانیکه کورکورانه از آن پیروی میکنند بپرسند در شرایطی که بیش از سه دهه از وضع ناهنجار در کشور میگذرد و روزانه ده ها تن از هموطنان مظلوم ما به خاظر ایجاد تفرقه های زبانی ، سمتی ،نژادی و بلآخره سلیقه وی توسط کسانی که در دایرهء دشمنان اسلام و افغانستان تغذیه و تمویل میشوند، بخاک و خون می غلطند چه سودی برای اینان دارد؟ آیا بخاک وخون کشیده شدن بیش از یک و نیم میلیون نفردر سه دههء اخیرو آواره و بی خانمان شدن حد اقل پنج میلیون دیگربه کشور های همسایه و سایر نقاط جهان کافی نیست؟

آیا فکر نمی کنید که دامن زدن به چنین مسایلی جزء ضرر و تباهی برای مردم و کشور ما چیزی به ارمغان نمی آورد ؟

سخت در عجبم به آنعده کسانیکه دم از روشنفکری میزنند و به جای اینکه تلاش ورزند  تا گره ایی را از مشکلات هموطنان خویش بگشایند ، بدان کور گره می زنند واوضاع را از بدبدتر و متشنج تر می سازند. اینان نمیدانند که بعنوان یک روشنفکر وتحصیلکرده وظیفهء بس سنگینی بر دوش دارند و آن راهنمایی وتنویر جامعه برای بیرون رفتن از بدبختی هاییست که امروزه دامنگیر مردم وکشورما گردیده، نه تکدیر و ایجاد بدبینی میان افراد جامعه که سالهاست در کنار هم برادر وار زنده گی نموده اند.بعنوان یک فرد که از شرایط موجود کشورم بخاطر ناآرامی های بوجود آمده و دامنه دار تر شدن جنگ و خونریزی در آن رنج میبرم میخواهم به خانم بهار و کسانیکه دو پا دریک موزه نموده و ایشان را تأیید میکنند گوشزد کنم کاری نکنید که فردا در پیشگاهءمادر وطن و فرزندان این جامعه سرافگنده وشرمسار گردید، تا دیر نشده بخود آیید ودست از تفرقه اندازی میان هموطنان تان بردارید، زیرا هیچ قدرتی پیدا نخواهد شد که افغانستان را تجزیه و یا به عقب برگرداند، مردم ما از گذشته هاییکه باعث دردسر و ناراحتی شان شده عبرت گرفته وهرگز فریب دسایس و حیله های کسانی را نمیخورند که بازیچهء دشمنان دیرین ما شده اند و تلاش در برهم زدن اوضاع میکنند. لطفآ بخود آیید و نگذارید پایه های وحدت مردم ما سست و غوزی بر بالای غوز افزوده شود. در پایان از تمام روشنفکران ، شاعران ، دانشمندان و درکل چیز فهمان سرزمینم در داخل وخارج میخواهم تا با انسجام و همآهنگی برای روشن شدن اذهان عامه کوشش نمایند و بدانها بفهمانند به هیچ عنوان گول کسانی را که بهانه هایی زیادی تلاش میورزند تا آرامش شما را سلب نمایند نخورید وبا یکپارچگی و همآهنگی کامل بر دهان یاوه سرایان کوردل بزنید تا بدانند که مردم ما دیگراز جنگ خسته شدند ونمیخواهند وارد یک جنگ فرسایشگر دیگر شوند. جاوید باد اتحاد وهمبستگی مردم ما ، زنده باد افغانستان این خانهء مشترک تمام ساکنین آن ، نفرین بر تفرقه افگنان و دشمنان آزادی.