۲۴ ساعت

بمناسبت میلاد خجسته خاتم الانبیاء

تاریخ نشر سه شنبه ۱۴ جنوری ۲۰۱۴  هالند

بمناسبت میلاد خجسته خاتم الانبیاء حضرت محمد مصطفی (ص)

زنده یاد استاد علی اصغر بشیر « هروی »

کابل – افغانستان

بیست و هفتم عقرب ۱۳۳۲ هجری شمسی

*** شمس رحمت ***

چارده قرن پیش ازاین که بشر

دشمن  دانش  و  فضیلت   بود

کاروان   زمانه    سر   گردان

در    بیابان     جاهلیت     بود

علم اگر بود بهرصاحب خویش

هم  بلا  بود  ،  هم مصیبت بود

مادر   روزگار     را    فرزند

جهل وظلم و نفاق وشهوت بود

کشتی     آدمیت     و    اخلاق

غرقه در ورطهء  ضلالت  بود

شاهد         دلربای       آزادی

مستتر در  حجاب  وحشت  بود

ظلم     سرمایهِ     تفاخر    بود

عدل  تحت الشعاع  قدرت   بود

رحم  و انصاف و نیکمردی را

جای  در  محبس  نحوست  بود

از   نگاه     عموم    خونریزی

برترین   پایه  شجاعت    بود

خسروان  را  ز  دُر اشکِ  یتیم

تخت  و دیهیم غرق  زینت  بود

تار و پود  لباس  میر  و  وزیر

از نخ  و  پشم کبر و نخوت بود

خون  بیچارگان  به ساغر وجام

اقویا   را   بجای   شربت   بود

هر که  میزد  دم  از حقوق بشر

مال وی غارت وسرش چت بود

مایهِ    امتیاز    نیک    از    بد

علم  و تقوی نبود ،  ثروت  بود

راد   مردان    پاک   طینت  را

خانه    در   کوچهِ   مذلت   بود

سفله  طبعان  سست  عنصر را

فخر بر جاه و مال و مکنت بود

بشریت       بحالت        اغماء

مانده  وز غفلتش   چپرکت  بود

یعنی  از   دست  ظلم  و نادانی

بر سر  مرد  و  زن قیامت بود

هر کرا حس  و درد  بود آنروز

مرگ از  بهر  او  سعادت  بود

* * **

در  چنان  روزگار  قوم  عرب

مست   از   باده    جهالت   بود

عربستان  محیط   فتنه   و   شر

بلکه  سرچشمه  فضیحت   بود

ویژه    خاک   حجاز  کاندروی

بت  پرستی   شعار   ملت   بود

اطلاع  از   نژاد   اسب  و  شتر

مایهِ    احترام    و   شفقت   بود

زنده   در   گور   کردنِ   دختر

معنی      واژه   حمیت    بود

آری  آنروز    نام  دختر  و  زن

مترادف       بلفظ    نکبت   بود

فال گیری     و    جنبل  و  جادو

جانشین     علوم      مثبت    بود

قصه کوته  که   سرزمین عرب

اندران  عصر  مهد  ظلمت  بود

* * * *

ناگهان   گشت    اختری    طالع

اختری نه  که شمس رحمت  بود

یعنی آمد  کسی  که   طلعت  او

شاهکار    بدیع     خلقت     بود

متولد    شد    آ نکه   بر  در  او

خلق   را     دیده  شفاعت   بود

احمد   مرسل   آنکه   یزدان  را

مظهر   رحمت  و  عدالت   بود

آنکه حق  را غرض  ز بعثت او

محض    تکمیل    آدمیت    بود

آنکه   زاد  مقدسش  همه   وقت

بهترین   مظهر  شرافت     بود

آنکه همواره پیش دشمن ودوست

توأمش     نام    با   امانت   بود

آنکه   در    گیتی   مجاز   پسند

روز  و  شب  حامی حقیقت بود

آنکه   قانون   او   بهین   قانون

بهر  اصلاح    حال   امت   بود

آنکه    دار الفنون    ایمان    را

او ستاد    ستوده    سیرت   بود

آنکه    آسیب    دیده گان    ستم

را مبشر  بعدل   و  رأفت  بود

آنکه   دنیای   فتنه   پرور   را

موجب  امن  و استراحت    بود

آنکه  لب   تشنگان  عاطفه   را

خلق    او    منبع   محبت   بود

آنکه   سرگشتگان   حیرت   را

رهبر      جاده    اخوت    بود

آنکه  اندر  جهان   تفرقه   زای

رهنمای   طریق   وحدت   بود

آنکه  اندر محیط  جهل  و  فساد

بانی  کاخ   علم   و  عفت   بود

آنکه   بر    مژده    ولادتِ   او

طاق  کسرا گواه    حجت   بود

آنکه  بر  فرقش   افسر   توحید

بر  تنش  خلعت   نبوت     بود

آنکه از قوم هرچه سردی    دید

باز  سرگرم  کارِ   دعوت   بود

قهرمان   فضیلت     و     تقوی

خسرو     کشور    هدایت   بود

منجی  خلق   بود  و   بنده ِ حق

دین او  دین عقل  و  فطرت بود

دین او  را  بجان  و  دل پذیرفت

هر کرا    دیدهِ     بصیرت   بود

* * * *

قلم  اینجا  رسید   و   در فضلش

گشت حیران که   بی  نهایت بود

کاشکی   طبع      ناتوان      مرا

اندکی  بهره   از  فصاحت    بود

کاشکی   این   زبان   الکن   من

کمتر   از  این  دچار  لکنت  بود

تا    بمدح     وجود      ذیجودش

که   مبرأ   ز  نقص  و علت  بود

آنچنان   چامه   کردمی      انشاد

که   ورا   در  خور   لیاقت   بود

گرچه   او صاف  ذات  پاکش  را

متضمن    کتاب    و   آیت    بود

یعنی  او  را  ستوده  است  خدای

به  مدیح   منش   نه  حاجت  بود

* * * *

خرم  آنکس   که  در  طریق کمال

پیرو  مصطفی   و   عترت   بود

وندران   راه  متکی  چو «بشیر»

به    یدالله    مع   الجماعت   بود

استاد بشیر هروی