۲۴ ساعت

احترام دو جانبه است

  تاریخ نشر چهار شنبه ۱۹ فبروری  ۲۰۱۴ هالند

احترام دو جانبه است

سید همایون شاه (عالمی)

۶ اکتوبر سال ۲۰۰۸ م

وزیر اکبر خان مینه

کابل – افغانستان

سپاس مر خدای مهربان را که انسان ها را خوشچهره (احسن تقویم ) و در حین حال ضعیف آفرید و نیز فرمود : به بت های ( خدایان کاذب) کفار دشنام ندهید تا نشود آنان به من چنین کنند .

خواننده محترم !

همه میدانیم که احترام دو جانبه و متقابل است، اکثراً اشخاصی که به خود و شخصیت خود احترام و حرمت دارند همیشه دیگران را نیز محترم می شمارند.

و اما چه بسا جای افسوس است،  مشت جاهلان و نادان که نه تنها از فرهنگ  و تاریخ فهمی نداشتند بلکه از اساسا ت دین مقدس اسلام نیز کاملاً خالی ذهن بودند با کمال بی حیایی پیکره های بودا را به امر بادار خویش به خاک یکسان نمودند.

بت های بامیان:

دو بنای تاریخی و فرهنگی که نه تنها بیانگر قدامت تاریخی افغانستان بود بلکه نمایشگر عظمت، فرهنگ ، تمدن و عقاید پیشینیان این منطقه نیز بود.

بامیان مرکز ولایت بامیان که در ۲۳۰ کیلو متری شمال غرب کابل شهرموقعیت داشته و ۲۵۰۰ متر از سطح بحر ارتفاع دارد.

این مجسمه ها به روی تخته سنگ بزرگی که در بامیان موجود است به داخل مغاره های دست ساخته  شده حکاکی و بنا یافته بودند.

در قرن ششم میلادی با اضافه نمودن رنگ جگری در چهره بودای بزرگ  (وایروکانا) )  که  ۵۳ مترارتفاع داشت و رنگ آمیزی بودای کوچکترکه به ارتفاع ۳۷ متر بنا یافته بود این پیکر ها نمایانگر (  سکیامونی  Sakyamuni آرت ( هند و یونانی ) نیز محسوب میشدند. Vairocana

دست های پیکره های بودا از گل مخصوص که با کاه ، نی( بانکس) و چوب ساخته شده بودند  توسط کشش ریسمان ها بحرکت می آمدند.

این مجسمه ها عمداً در سال ۲۰۰۱م با استفاده از بم  (داینامک ) به امر ملا عمر توسط طالبان کاملاً از بین برده شدند. کلیم کاشانی چه زیبا گفته است:

جاهل برو ز مرشد بی معرفت چه فیض

کوری کجا عصا کش کور دگر شور

 

دود سپند بی هنری چون شود بلند

آتش زن ِ ستاره ی اهل هنر شود

بعد ازین که مجسمه های بودا از هم پاشیده شدند بو دائی ها در سراسر جهان دست به تظاهرات خشونت بار زده و حتی اوراق کتاب مقدس آسمانی ما مسلمانان را به آتش کشیده و بی حرمتی کردند از این جا است که گفته اند ( سوزن بخود بخلان جوال دوز به دیگران ) .

سعدی (رح) فرمود :

آنچه بخود نپسندی ای شیخ دین

چون پسندی بر برادر ای امین 

کشور های جاپان و سویس متعهد شده اند که در قسمت اعمار مجدد این مجسمه ها همکاری کنند همچنان یک مجسمه بزرگ دیگر بودا که خوابیده است نیز در همان نواحی کشف گردیده است.

یکی از دوستانم که در بامیان است تلفنی به من گفت حفریات جریان دارد و از چهاراطراف سوف زده اند . 

میخواهیم باور کنیم و یا نه همین قدر که برای ما دین ما ارزش دارد برای دیگران دین خود شان به همان اندازه اهم و مقدس است، به همین ترتیب ملیت، قومیت، لسان عقاید سیاسی، عقاید اجتماعی،منطقه،کشور،زبان،رهبران،مشران،خان،بیگ، خلاصه هر پدیده و موجودی که مربوط یک شخص است برایش محترم و مهم است.

حالا مربوط به خود شخص است که به چه اندازه به مسایل شخصی خود احترام دارد تا به همان اندازه به مسایل شخصی دیگران حرمت و احترام بگذارد.

صائب تبریزی گفت:

آنکس که بدی گفت  بدی سیرت اوست

وآنکس که نیکو گفت هم او خود نیکوست

شخصیت پرستی ها، خویش را بالا کشیدن ها ، امتیاز طلبی ها همه کار جاهلان است.

پیر هرات خواجه انصاری (رح) فرمود:

عیب است بزرگ بر کشیدن خود را

از جمله ی خلق بر گزیدن خود را

از  مردمک  ِ  دیده   بباید   آموخت

دیدن همه کس را و ندیدن خود را 

ترجمه یکی از آیت های قرآن کریم چنین است ( شما را گروه گروه و قوم قوم آفریدیم تا یک دیگر را بشناسید ).

امروز به ما افغانها که تازه بد ترین و سیاه ترین دوره تاریخی خویش را گذشتانده ایم و همه منتظر روزن ِ هستیم تا باشد از آن روشنی ما و خور را احساس کنیم، این نوع امتیاز طلبی ها، ماجرا جوی ها و به سر هم زدن ها همچون باد های تند ی است که نمیگذارد چراغ کم نور ملت بلا کشیده ما روشن بماند ما امروز سخت محتاج وحدت و همبستگی هستیم، اطفال ارزگان و بدخشان که از کمبود مواد غذایی میمیرند هر دو افغان اند خانمی که در بامیان یا نورستان در نتیجه کمبود نرس و قابله در موقع زائیدن جان به حق می سپارد افغان است و روز قیامت همین اشخاص که به سر هم میزنند و نمیگذارند که ما یک ملت واحد شویم مسئول و جوابگوی این نوع تراژیدی ها خواهند بود .

دولت  همه  ز  اتفاق   خیزد 

بی دولتی از نفاق خیزد

این بیت هم زیباست:

مورچه گان را چو بیافتد اتفاق

شیر ژیان را بدرانند پوست

و رسول مبارک (ص) فرمودند:

جماعت مایه ی رحمت و تفرقه موجب عذاب است .

ما افغانها نباید از روی یک متحسب احمق که مربوط یکی از ملیت های ما باشد تمام آن ملیت را مثل او قضاوت کنیم . شاعری گفته است .

آهن و فولاد از یک کوره می آید برون

آن یکی شمشیر شاهان وآندگر نعل خرست

 مولانای بلخ گفت (رح)

بهر کیککی  گلیمی را سوختن

نیست لایق از تو دیده دوختن

و هم او گفت :

بهر کیککی تو گلیمی را مسوز

واز صدای هر مگس مگداز روز

و چه سود از سخنهای بیهوده که همچون گوگرد انبار ملت ما را به آتش بکشاند من در سایت های انترنتی چیز های را دیده ام که عوض آن کودن های دیده درای  ِ بی همه چیز من خجالت می کشم .

از  کج  نهاد  سر نزند  جز  بیان   کج

کج  می رود خدنگ برون از کمان  ِ کج

 بیاید نگذاریم دشمنان ما را استفاده کنند همه ما مردم خوب، غیور، با همت هستیم من سال گذشته سفر های به نورستان داشتم باور کنید خاطرات خوبی را که ازاین مردم کشور خود دارم تا زنده ام فراموش نخواهم کرد .

فردوسی گفت :

نخستین  فطرت  پسین   شمار

تویی  خویش را به بازی  مدار

تفرقه اندازی شوخی نیست بلکه همچون تیشه است که مستقیماً به پای عموم ملت ما میخورد و چنان زخم میگذارد که التیام ناپذیر میباشد، وظیفه هر افغان است تا هر کسی را که از گفتارش بوی تفرقه می آید دهنش را با دلیل و منطق ببندد.

زیرا فردوسی گفت :

چو خواهی که یابی ز هر بد بلا

سر اندر نیاری به دام  بلا

و من گفتم :

ما را ملامتیست  اگر حق بگفته  ایم

تیغ  زبان  به سنگ حقیقت چو سفته ایم

و با تقدیم این سروده ام از حضور مبارک شما دوستان مرخص میشوم .

احترام متقابل

اگر خواهی جهان را نیک  نامی

مکن  با هیچ کس بی احترامی

هر آن کو  احترام  خویش  دارد

به  مردم  احترام  ِ  بیش  دارد

اگر با  هر  کسی  زشتی  نمایی

رخ  ِ  توفان  در  کشتی  نمایی

ز خلق خوش شود مردم  بنرمی

هزاران فتنه شد از خون گرمی

که  شمشیری  نبُرد  گردن  نرم

نه  آرد  آبروی ِ رفته جز شرم

مکن  نوک  زبانت  نیش  گژدم

مگو  دشنام   با  ناموس  مردم

مکن درمذهب کس هیچ  توهین

که بد گوید ترا  هم دین  و آئین

جهان مانند ِ دوکان است   اینجا

که خوب و بد شود سودا بسودا

ز  خوبی   خوبی    آید   آشکارا

شود زشتی به  زشتی  باز  پیدا

مگو بد باب کس را گرچه بداست

که گوید باب خوبت سفله  و پست

مزن بردرب کس گاهی به انگشت

زند دروازه ات را  سخت با مشت

نباشد  برتری   در  خود    پسندی

چه  باشد  خود پسندی؟  ریشخندی

خردمندی    بوَد   بهتر  به    دنیا 

نه   قوم  و  طایفه   نی  نام    بابا

لسان  ِ  خوب    لسان  ِ    آدمیت

که  انجام  ِ عمل   از روی    ِ نیت

چه زیبا گفت (رحمان) شعرپشتو

چو دارد رنگ وحدت گشته خوشبو

اگر گفتم منم   گفتی  که  نی  من

تو هم بی توشدی من هم که بی  من

اگر  گفتی  تویی گفتم  که  نی تو

به  مقصد  وارسیدیم   باز  هر   دو

کجا  شد آن بزرگان ای ( همایون)

ز  کمبودش   شده  ملت  دگرگون  

سید همایون شاه (عالمی)