۲۴ ساعت

حکم خوارک نباتی در اسلام

تاریخ نشر یکشنبه ششم  جولای  ۲۰۱۴ هالند

محترم الحاج امـین الدین « سعیـدی- سـعـیـد افـغـانی »

حکم خوارک نباتی در اسلام
تتبع ونګارش :

الحاج امــیــن الـدیــن» سعـیـدی – سعید افـغــانی«

 مـدیـــر مرکزمطـالعات سـتراتیژیک افـغانومسؤلمرکز کلتوری دحـــــق لاره- جــرمـنی

خوانندۂ محترم !
مثل مشهور ومعروفی است که میگویند: درست بخورید تا همیشه سالم وصحتمند باشد .

مراعات کردن حفظ الصحیه  در خوردن و آشامیدن، یکی از مهم ترین عامل برای سلامتی، شادابیوموجب  طول عمر انسان است.
اگر شخص بداند که چه باید بخورد، چه اندازه بخورد وچگونه بخورد وعقل وفهم خویش را در مورد خوردن ونوشیدن بکار ببندد ، بدون شک، انسان بر بسیاری از امراض غلبه حاصل خواهد کرد و انشاء الله ،همیشه صحتمند وسالم خواهد بود.

فهم کلی دین مقدس اسلام در مورد مینوی غذای ( درأکل وشُرب ) همین است که رعایت حلال بودن مساله ورعایت صحی  خوردنی ها ونوشیدنی ها باید رعایت ودر نظر گرفته شود .
قرآن عظیم الشان در سوره ( بقره آیه ۱۶۷  ) با زیبای خاصی میفرماید:
یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْ‌ضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿سوره بقره-۱۶۸﴾
(اى مردم از آنچه  که بر روى  زمین  پاکیزه  وبى زیان  است  بخورید واستفاده کنید ، چیز هایکه  براى شما  حلال  میباشد ولى  باید  اگاه باشید  که از نقشه هاى  شیطان پیروى  نکنید چون شیطان  دشمن آشکارا شما است . )


در حدیثی از سلمان فارسى  (رض) روایت شده  است « سئل رسول الله صلى الله علیه وسلم عن السمن والجبن  والفراء  فقال :  الحلال  ما أحل  الله فى کتابه ، والحرام  ما حرم الله  فى کتابه و ما سکت  عنه  فهو مما عفا لکم »

( ابن ماجه وترمذى ).
پرسیده شده پیامبر صلی الله علیه وسلم از روغن  وپنیر  وگوره  خر ، پس  فرمود  : حلال آنست  که حلال کرده  آنرا  خداوند متعال   در کتاب خود  وحرام آنست  که حرام  کرده  آنرا خداوند  در کتاب خود  واز  آنچه  سکوت  کرده  پس  آن از جمله  چیز هایست  که عفو میباشد براى شما .

در نظام خِلقت «خوردن»، وسیله ای برای زندگی ومعیشت  است، نه آنکهزندگی، وسیله ای برای خوردنباشد.
مثل مشهور است که میگوید : «زندگی را برای خوردن مه خواه، بلکه خوردن را برای زندگی بخواه. ».
ولی باتأسف باید گفته که : هستند تعدادی  ازاشخاصیکه  زندگی خویش را فدای شکم خود ساخته اند.هیچ وقت در این فکر نیستند که چه بخورند وچه بنوشند؟ وبخصوص در خوردن ونوشیدن ، اعتدل را از دست داده ونمیدانند تا به چه اندازه بخورند؟  همیشه در فکر مزه  دهن  هستند ، کوشش میکنند به هراندازه که میل دارند و به هر شکلی که پیش بیاید،می خورند ومی نوشند.
تعلیمات دین مقدس اسلام در خوردن ونوشیدن  تنها در ساحــﮥ سلامتی جسمی  انسان منحصر نبوده بلکه دین مقدس اسلام در خوردن ونوشیدن روح انسان را که سالم بماند  را نیز جدآ در نظر میگیرد.
بنآ طوریکه در فوق گفتیم دین مقدس اسلام بر حلال بودن غذا ونوشیدن تأکید دایمی ومکرر مینماید واین بدین معنی است، که هدایت همیشکی دین مقدس اسلام اینست: انسان آنچه را که مصرف می کند، باید از راه مشروع وحلال تهیه شده باشد. غذایی کهاز راه نامشروع و تجاوز به حقوق دیگران تهیه گردد، هر چند در ظاهر امر ممکن است برایسلامتی جسم، ضرر نداشته باشد اما بدون شک برای سلامت روان، بی نهایت زیانبار است.

رهنمود وهدایت  همیشکی دین مقدس اسلام برای پیروان خویش همین است که : غذای انسان باید ازطیبات(آنچه پاک است) تهیه شده باشد. بنآ  غذاهایی را مخالف طبع انسان وطبعیت انسان از آن نفرت دارد ویا هم شریعت  اسلامی از خوردن آن ممانعت بعمل اورده منع فرموده است ،مانند :
( گوشت مردار یا گوشت حیوانات حرامگوشت) ولو که : تجاوز به حقوق دیگران نباشد.

تفصیل این موضوع را قرآن عظیم الشان در (آیات  ۱۷۲ و۱۷۳ سوره بقره)  به این شرح  بیان فرموده است : « یا ایها  الذین آمنو ا کلوا من طیبات ما رزقناکم  واشکر و  الله  إن کنتم ایاه تعبدون .  إنما حرم علیکم المیته  والدم  ولحم الخنزیر وما اهل  به  لغیر الله فمن اضطر غیر باغ ولا عاد فلا إثم  علیه إن الله غفو رحیم  »
( اى کسانى  که ( به خداوند ودین اسلام ) ایمان دارید  از نعمتهاى پاکیزه وبى ضررى  که آنها را  روزى وطعام شما  قرار داده ایم  بخورید  واستفاده  نمایید . اگر  واقعٱ به خدا  ایمان  دارید ( در مقابل  این کرم  وبخششى که در حق  شما انجام  داده است  )  اور ا سپاس وستایش کنید. )

محرمات که در آیه مبارکه بدان اشاره شده  عبارتند از : (۱- مردار ،۲- خون 
 ،۳- گوشت خوک  ، ۴- وگشت هاى حیوانات که براى بتها  قربانى شده  باشد.
 )
تاکید اسلام همین است که غذا نباید برای سلامتی وصحتمندی انسان مضر باشد ، غذا نباید برای روح انسان یا جامعه  متضرر باشد.
توضیح این امر اینست : ممکن است که غذا ومشروب حلال باشد وبرای جسم انسان مضر هم نباشد مگر  چگونگی مصرف آن، برای روح یاجامعه مفسده داشته باشد؛ مانند خوردن غذا  در ظروف طلا ی و نقره ی ، ویا هم خوردن غذا در دسترخوان که در آن مشروبات  الکلی چیده شده باشد وغیره … .

حکم غذای نباتی یا گیاه خوری در اسلام :
مفهوم اصطلاحی غذای نباتی  یا گیاه خوری همانا به معنای پرهیز از خوردن گوشت است.
 این پرهیز شامل کل غذا واحیانآ بخشی از غذا میگردد که   شامل  شیر وسایر  لبنیات نیز میباشد.
همچنان هستند در جهان گیاه خورانی که نه تنها از خوردن گوشت ولبنیات اباء میورزند حتی از پوشیدن لباس های چرمی  حیوانی وحتی از شکار حیوانات وپرندگان نیز اباء  می ورزند .
اصطلاح گیاه خواری چیست؟

گیاه خواری یا VEGETARIAN DIET  اصطلاح  است که در  مقابل اصطلاح رژیم همه چیزخواری یا OMNIVOROUS DIET که شامل تمام منابع حیوانی ،نباتی یا  گیاهی می باشد ، قرار دارد .
در رژیم غذای  VEGETARIAN DIET یعنی محدود کردن رژیم غذایی به غذاهای نباتی  و پرهیز از مصرف انواع گوشت ها و محصولات حیوانی  شامل است

در این هیچ جای شک نیست که عادت  گیاه خواری ویا تناول غذای نباتی  با تاریخ پیدایش بشریت  در روی زمین پیوند ناگسستنی دارد .
محقیقین مینویسند زمانیکه انسان های اولیه وبدوی در جنگل های گرمسیری زندگی می کردند و خوراک آنان  را میوه درختان تشکیل میداد .ولی  بعد ها  به اثر حوادثی طبعی از جمله زلزله ها سیلاب ها ، آتش فشان ها ، طوفان های مدهش ، خشک سالی وغیره وغیره ، حوادثی طبعیی انسان مجبور میگردد که  دست به مهاجرت  بزند و به سایر  نواحی کره ارضی هجرت نماید ، و به تناسب تغییرات آب و هوایی و کمیاب شدن میوه ها وحبوبات  به علت گرسنگی مجبور شدند از گوشت حیوانات  غرض زنده ماندان خویش استفاده نمایند وبه فعالیت  شکار حیوانات روی اورند واز گوشت آن  استفاده کنند.
در تحقیقات که علماء در مورد  گیاه خوران بعمل آورده اند گیاه خوران را به کتکوری های مختلف تقسیم  نموده اند که از جمله مشهور ترین آن عبارتند از :
انواع رژیم گیاه خواری:

۱- (LACTO – VEGETARIAN ) این گروه علاوه بر غذاهای نباتی وگیاهی ، از محصولات شیری ولبنیات حیوانی  نیز استفاده مینمایند.
۲- (OVO- VEGETARIAN) این گروه علاوه ازتناول غذاهای نباتی  ، در وقت غذا از تخم مرغ نیز استفاده بعمل میاورند.
۳- (LACTO-OVO- VEGETARIAN )این کتکوری از گیاه خوران   علاوه بر تناول غذاهای نباتی ، ازشیرواز تخم مرغ  استفاده بعمل میاورند .
۴- (SEMI- VEGETARIAN ) این تعداد به اصطلاح بنام  نیمه گیاه خواران شهرت دارند .این تعداد اشخاص  صرف از خوردن گوشت سرخ حیوانی،  اِبا  می ورزند ولی سایر محصولات لبنی، ازجمله  گوشت مرغ، گوشت ماهی، گوشت پرندگان،تخم مرغ، را تناول مینمایند.
۵- (  VEGAN ) این تعداد افراد گیاه خوران اصلی اند که  هیچ نوع گوشت و محصولات حیوانی را نمی خورند، مینو غذای این تعداد افراد را  سبزیجات، حبوبات، و میوه ها تشکیل میدهد .
این کتکلوری از انسانها  گیاه خور  حتی از محصولات چرمی، پشمی، ابریشمی یا هرگونه محصول بدست آمده از حیوانات نیز استفاده بعمل نمی آورند وطوریکه در فوق یادآور شدیم حتی از شِکار حیوانات نیز اِباء میورزند.
۶- ( PESCO- VEGETARIAN ) این تعداد از افراد اکثرآ، لبنیات ، تخم مرغ وتخم  ماهی را تناول مینمایند ،اما بصورت مطلق از خوردن گوشت اِباء وامتناع  می ورزند .
۷- ( FRUITARIAN) این تعداد از افراد رژیم گیاه خوران اند که در مینو غذای خویش صرف از میوه ها ی خام ومیوه های خشک، حبوبات، ازجمله  زیتون، وروغن زیتون و عسل  استفاده بعمل میاورند. این گروه از انسانها کوشش میکنند که از غذای طبخ شده کمتر استفاده نمایند .

حکم اسلام در مورد گیاه خوری:
قبل از همه باید گفت که دین مقدس اسلام از خورد ن گیاه غیر مضره ممانعت بعمل نیاورده وپروردگار با عظمت ما در ترکیب وجودی وجسمی انسان از جمله : دندان  ها ومعده انسان راطوری خلق نموده است که هم برای جویدن وهم برای هضم کردن گوشت وگیاه ( مواد نبا تی وگوشتی )  مساعد میباشد .
بلکعس برخی حیوانات هستند که صرف گوشت میخورند ودندن ها ومعده شان برای خوردن گوشت  خلق گردیده وهضم گیاه ونباتات را تحمل کرده نمیتواند  وبه اصطلاح در خلقت ترکیب  جسمی اش  ( دندان ها ومعده ) مخصوصآ برای همین مواد خلق گردیده است . وهستند حیوانات که ترکیب وجود اش صرف برای گیاه ونبات خلق گردیده وخوردن وهضم کردن گوشت را تحمل کرده نمیتواند .
دین مقدس اسلام مانند سایر ادیان ابراهیم تأکید زیادی بر نوع تغذیه وطوریکه گفته امدیم بخصوص تغذیه طبیعی و سالم بعمل آورده است .
آیات قرانی در مورد گیاهان ومیوجات:
قرآن عظیم الشان  در ( آیه ۹۹  سوره الانعام ) میفرماید: « وَهُوَ الَّذِی أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ کُلِّ شَیءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاکِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِیهٌ وَجَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَالزَّیتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَیرَ مُتَشَابِهٍ انظُرُواْ إِلِى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَینْعِهِ إِنَّ فِی ذَلِکُمْ لآیاتٍ لِّقَوْمٍ یؤْمِنُونَ » ( و اوست که از آسمان آبى فرستاد ، و به وسیله آن گیاهان گوناگون را ( از زمین )  رویاندیم ، و از آن ساقه ها و شاخه هاى سبز درآوردیم ، و از آن دانه هاى متراکم را خارج می  کنیم ، و از شکوفه درخت خرما خوشه هاى سر فروهشته (  به وجود می  آوریم )  ، و باغ هایى از انگور و زیتون و انار شبیه به هم و بى شباهت به هم

(  بیرون می  آوریم ) به میوه اش چون میوه دهد و به رسیدن و کامل شدنش با تأمل بنگرید ، مسلماً در این ( امور ) براى قومی که ایمان می  آورند ، نشانه هایى ( بر توحید ، ربوبیت و قدرت خدا ) ست).
همچنان در آیه (۱۴۱ سوره الانعام ) آمده است :
« وَهُوَ الَّذِی أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَیرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُکُلُهُ وَالزَّیتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَیرَ مُتَشَابِهٍ کُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُواْ حَقَّهُ یوْمَ حَصَادِهِ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یحِبُّ الْمُسْرِفِینَ»
(و اوست که باغ هایى ( که درختانش برافراشته ) بر داربست و باغ هایى ( که درختانش )  بدون داربست (  است )  ، و درخت خرما ، و کشتزار با محصولات گوناگون ، و زیتون ، و انار شبیه به هم و بى شباهت به هم را پدید آورد . از میوه هاى آنها هنگامی که میوه داد بخورید ، و حقِّ (  الهىِ )  آن را روز دروکردنش

( که به تهیدستان اختصاص داده شده )  بپردازید ، و از اسراف ( در خوردن وخرج کردن)  بپرهیزید ، که قطعاً خدا اِسراف کننده گان را دوست ندارد .)
هکذا درآیه ( ۱۱ سورۂ  النحل) میخوانیم :
« ینبِتُ لَکُم بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّیتُونَ وَالنَّخِیلَ وَالأَعْنَابَ وَمِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیهً لِّقَوْمٍ یتَفَکَّرُونَ ». (براى شما به وسیله آن آب ، زراعت و زیتون و خرما و انگور و از همه محصولات می  رویاند ; یقیناً در این (  واقعیات شگفت انگیز طبیعى ) نشانه اى است ( بر توحید ، و ربوبیت وقدرت خدا ) براى گروهى که می  اندیشند .
پروردگار با عظمت ما در قرآن عظیم الشان حتی  خوردن میوه رابرگوشت مقدم شمرده طوریکه میفرماید :
«  وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ» ( سورهالواقعه:۲۰-۲۱) (ومیوه که ازهرنوع خواهندانتخاب کنند، وازگوشت مرغان که مایلند. )
وباز میفرماید : « وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَهٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ» ( الطور:۲۲) ( وبربهشتیان ازهرنوع میوه وگوشت که مایل باشند بیفزاییم. )

احادیث وروایات اسلامی در مورد گیاهان ومیوجات:
از سیرت پیامبر صلی الله علیه وسلم بطور واضح معلوم میگردید که ایشان در غذای خویش از مینو غذای گیاهی ونباتی نیز استفاده بعمل میاوردند ، واینطور نبود که در مینوی غذای شان صرف گوشت باشد .
در حدیثی که از مالک از یحیی بن سعید روایت گردیده است آمده است :
حضرت عمر بن خطاب از خوردن گوشت پرهیز  نموده که سرشت خمر را دارد وصاحبش را معتاد میکند . « ایاکم و اللحم فان له‌ ضراوه کضراوه الخمر »
 (الموطا ۱۷۸۹ – ۳۶ )
همچنان در حدیثی دیگری آمده است :« وحدثنی عن مالک ، عن یحی بن سعید : آن عمر بن الخطاب آدرک جابر بن عبد الله ومعه حمال لحم ، فقال : ماهذا ؟ فقال : یا امیر المومنین قرمنا الی اللحم فاشتریت بدرهم لحمآ. فقال عمر: آما یرید آحدکم آن یطوی بطنه  عن جاره آو ابن عمه ، آین تذهب عنکم هذه آلایه «  أَذْهَبْتُمْ طَیبَاتِکُمْ فِی حَیاتِکُمُ الدُّنْیا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا » ( الاحقاف : ۲۰ )(مالک از یحیی بن سعید روایت کرد : عمر بن خطاب جابر بن عبد الله را دید که شخصی با وی گوشت حمل می کرد  وپرسید : این چیست ؟ عرض کرد : یا امیر المومنین ! اشتهای گوشت کردیم ولذا یک درهم گوشت خریدم ، عمر فرمود : آیا هیچ کدام از شما نمی خواهید که به همسایه خویش کمک کند ودیگران را از غذا برخوداری دهد وچی شده است که معنای این آیه شریف را فراموش کرده اید که می فرماید « نعمت های پاکیزه خود را در زندگی دنیاتان خود خواهانه صرف کردید واز آنها برخوردار شدید . )

 ( الموطا  ۱۷۹۰ )
سیرت نویسان در مورد زندگی امیر المومنین عمرمینویسند که : حضرت عمر در زمان خلافت خویش دو روز پشت سر هم از خوردن گوشت بر حذر داشت.او به مردم اجازه خوردن گوشت در روزهای دیگر را داد و خلیفه حق انجام این کار را داشت.او به مردم اجازه نمیداد هر روز گوشت بخورند.

همچنان روایات وجود دارد که : برخی کثیری از پیروان طریقت و متصوفین و عرفا مینو غذای شان راخوردنی ها ی  گیاهی تشکیل میداد وگوشت تناول نمی نمودند.
خوانندۂ محترم !
 نباید فراموش کرد که هستند از مسلمانانی که در عدم اگاهی  از فهم وجوهر اسلام  فتاوی را صادر مینمایند وانسانها را بدلیل مختلف از خوردن گیاه خوری منع میفرمایند وطی استدلالی میگویند : انسان نباید  از خوردنی های  که الله  برایشان حلال نموده  از آن خوداری نماید وآنرا بالای خود حرام کند ، در برخی از اوقات این تعداد  به اصطلاح مفتیان پا را از گلم خویش فراتر  نهاده  وحتی بر حرام  بودن  تناول غذای گیاهی  نیز حکم صادر مینمایند ، که از پروردگار با عظمت برایشان اول برای خود وبعض برای این مفتی ها هدایت نیکی میخواهم  .
حکم اسلامی در مورد تناول غذای گیاهی :
از آیات قرانی واحادیثی نبوی که در فوق تذکر یافت گفته میتوانیم که :
خوردنی گیاه ویا غذای تهیه شده از نباتات ، برای مسلمان جوازه داشته ودین مقدس اسلام در مورد هیچگونه مخالفت ندارد .
مسلمان میتواند  از مواد خوراکی نباتی وگیاهی استفاده کنند ،  ولی این تعداد از افراد در دو مورد باید دقت  لازمی داشته باشند :
اول :
این تعداداشخاص  نباید معتقد به حرام بودن خوردن  (گوشت حلال وتولیدات خورک های گوشتی ) باشند، زیرا الله متعال می فرماید : « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لا تُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَلا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ » (مائده ۸۷). یعنی : «ای کسانی که ایمان آورده‏اید! چیزهای پاکیزه را که خداوند برای شما حلال کرده است، حرام نکنید! و از حدّ، تجاوز ننمایید! زیرا خداوند متجاوزان را دوست نمی‏دارد».
همچنان پروردگار با عظمت در سوره ( یونس آیه ۵۹ ) میفرماید:

« قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ لَکُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَامًا وَحَلالا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلَی اللَّهِ تَفْتَرُونَ» یعنی : « بگو: «آیا روزیهایی را که خداوند بر شما نازل کرده دیده‏اید، که بعضی از آن را حلال، و بعضی را حرام نموده‏اید؟ بگو: آیا خداوند به شما اجازه داده، یا بر خدا افترا می بندید (و از پیش خود، حلال و حرام می‏کنید؟)».
دوم :
این اعتقاد که عدم تناول غذای های  گوشتی بهتر است و انسان با این کارش اجر و ثواب می برد و یا انسان نباتی (گیاه خوار) به خدا نزدیکتر است و امثال این اعتقادات، جایز نیست، و تقرب جستن به خداوند با داشتن اینگونه اعتقادات جایز نمی باشد ، پیامبر صلی الله علیه وسلم افضل بشر و نزدیکترین انسانها به الله متعال بود حال آنکه هم گوشت می خوردند و هم شیر می نوشیدند و هم عسل، وقتی بعضی از صحابه می خواستند با نخوردن گوشت تعبد کنند، پیامبر صلی الله علیه وسلم اشتباه آنها را بیان نمود، چنانکه در روایت (صحیح) از انس رضی الله عنه آمده : « أَنَّ نَفَرًا مِنْ أَصْحَابِ النَّبِیِّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ بَعْضُهُمْ لا أَتَزَوَّجُ النِّسَاءَ وَقَالَ بَعْضُهُمْ لا آکُلُ اللَّحْمَ وَقَالَ بَعْضُهُمْ لا أَنَامُ عَلَی فِرَاشٍ وَقَالَ بَعْضُهُمْ أَصُومُ فَلا أُفْطِرُ فَبَلَغَ ذَلِکَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَی عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ : مَا بَالُ أَقْوَامٍ یَقُولُونَ کَذَا وَکَذَا لَکِنِّی أُصَلِّی وَأَنَامُ وَأَصُومُ وَأُفْطِرُ وَأَتَزَوَّجُ النِّسَاءَ فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلَیْسَ مِنِّی» ( نسائی (۳۲۱۷).
یعنی : «چند نفر از اصحاب پیامبر صلی الله علیه وسلم بودند که یکی از آنها می گفت : با زنان ازدواج نمی کنم، و دیگری می گفت : گوشت نمی خورم، و دیگری می گفت : بر تخت نمی خوابم، و یکی می گفت : روزه می گیرم ولی افطار نمی کنم. این سخنان به رسول الله  صلی الله علیه وسلم رسید، ایشان (برای مردم خطبه داد) و بعد از حمد و ثنای الهی فرمود :
چه شده این اشخاص که چنین و چنان می گویند، من (پیامبر خدا) هم نماز می خوانم و هم می خوابم و روزه می گیرم و افطار هم می کنم، و با زنان ازدواج می کنم، هرکس از سنت من روی بگرداند از من نیست».
البته فرق است بین کسی که نوعی از غذا را بخاطر آنکه به آن میل ندارد نمی خورد، و یا چون از آن نفرت دارد .
مثلا در کودکی حیوانی را دیده که ذبح کردند و از گوشت آن نفرت پیدا کرده بنآ از گوشت آن نمی خورد، و یا خود را از آن معاف نموده و یا بنا به اسباب دیگری از خوردن آن ابا می ورزد ، و بین کسی که گوشت نمی خورد چون معتقد است با این کارش به خدا نزدیکتر شده و پاداش می گیرد؛ مثل بعضی از راهبانان از ادیان غیر اسلامی که  چنین باوری دارند.
در زمانیکه این دونقطه مراعات گردد ، طوریکه در فوق یاد آورشدیم تناول غذای گیاهی  ونباتی در شرع اسلامی کدام ممانعت شرعی ندارد.

برای انکشاف بهتر قضیه لازم است این را هم تأکید کنیم که چیزیکه به صراحت نص امر تطبیق وحلال بودن آنرا برای ما شرع روشن ساخته برای کسانیکه معتقد راستی به کدام عقیده اند بهتر، اولا و اصح تر است تا مطابق به احکام شرع دساتیر آنرا درتمام عرصه های زندګی برای خویش منبع قرار دهند که حلال آنرا حلال و حرام آنرا حرام بدانند. اولا و اصح است که  حلال دین برای مسلمان حلال است و حرام آن حرام.   ( برای تفصیل بیشتری این موضوع مراجعه شود به فتاوی شیخ محمد صالح المنجد.) والله اعلم .