بیکاری یا مرگ تدریجی درافغانستان !
تاریخ نشر شنبه ۱۹ جولای ۲۰۱۴ هالند
محترمه عزیزه عنایت
بیکاری یا مرگ تدریجی درافغانستان !
عزیزه عنایت
۱۸ / ۷ / ۲۰۱۴
ملت افغانستان، باآنکه درهیچ دورۀ قدرت های سیاسی گذشته بصورت عموم صاحب شغل وکارمناسب نبوده اند ، ازهمین لحاظ درهرزمان فقرگسترده دامنگیر،بیشترین مردم ما بوده است .تعداد محدودیکه درکارهای زراعت، مالداری،تجارت،کارهای دولتی ویاهم کسبه کاری دسترسی داشته اند، نمیتوان بخاطریک جامعۀ درحال رشد ویا چند فابریکه محدودوکارکم درزراعت روی آن حساب کرد.که آنهم دراین مدت سی وپنج سال جنگ وغارت ازبین رفت،گذشته ازآن جنگ باعث فرارافرادازکشور ،ویرانی،آتش سوزی گردیدواین موضوع را وسعت داد، که فقرسیاه بروضع مردم عادی جامعۀ ما بیشترسایه افگند.
دراین سیزده سال اخیرباآمدن قوای ناتووسرازیرشدن پولهای هنگفت بازهم قسمیکه لازم بود دراین عرصه کارو فعالیت نشد،تجارت کشوربیشتربدست افراد که ازبیرون آمده بودند قرارگرفت، زراعت کشورکه دودهه صدمۀ جنگ را مثل دیگرداشته های کشورکشیده بود تقویت نشد. ازفاریکات صنعتی طوریکه ایجاب میکرد هم خبری نشد.عودت مهاجرین از کشورهای ایران و پاکستان بااین حالتی که اصلاً کاربرای جوانان درکشوروجود نداشت وعودت آنان دوباره به وطن به اساس پلان طرح شده وازقبل ایجاد شغل وکارنبود،ازسوی هم مردم برگشته ازاین دوکشورنسبت اوضاع امنیتی،ویران شدن محل،نبودن کار،به ولایات مربوطه خویش سفرکرده نتوانستند که تعداد زیادی درمرکز(کابل)جا گزین شدند، ماندن این همه جمعیت، آن هم بدون کارووظیفه فقرگریبان گیراکثریت مردم را بسوی خود کشانید.
که این خود مرگ تدریجی شمرده میشود.زیرا زمانیکه خانوادۀ عاید نداشته باشد زندگی برای شان خیلی ها دشواربوده که حتا منجربه مرگ تدریجی ویاهم باعث به وجود آمدن فساد،خشونت درخانواده، مخصوص دربرابراطفال معصوم وزنان.
دولت افغانستان وصاحبان قدرت اگرمیخواستند.ازهمان آغازین سالهای قدرت باایجاد فابریکات صنعتی،تقویه تجارت ، مالداری،زراعت، بادادن قرضه دوامدار،
دست به عمل میشدند کاری بود مثبت.اگرچنین اجراات دولت، درسالهای اول نسبت ازدست دادن بیشترین داشته ها و ذخیره های که درکام جنگ فرورفته بود، کمک
نمیکرد.حداقل بعدازپنج سال مردم حاصل زحمات سعی وتلاش خویش را بدست می آوردند. که ازفقرگستردۀ امروزی کاسته میشد.درآن صورت یک تعداد جوانان وهم
دهقانان،تاجران باتجربه مصروف کارمیبودندکه جلواینهمه بی سروسامانیهای امروز گرفته میشدومردم شریف وطن ازرفتن رئیس جمهورکرزی متاثرمیبوند.
با چنین حالت ذکرشده یک تعداد ازهموطنان مان فریب دشمنان را باپول اندک نیزنمیخورندوفروخته نمیشدند.
سیزده سال بااینهمه پولهای غارت شده گذشت.کسی برای مردم وطن کارنکردتا دیگرجوانان برگشته ازکشورهای همسایه دوباره راهی وادی سرگردانی نمیشدندوجانهای شیرین خود را درپای چوبه های داردولت های مستبد ازدست نمیدادنـد ویا هم غرق درآبهای سرگردان نمیشدند ، دست به مواد مخدرومعتاد شدن نمیزدند.
جوانان که نیروی جامعه استند وقتی جامعه نیروی خویش را ازدست میدهد،آن جامعه فاقد همه چیزاست زیرا نیرو ندارد.
این مدت سیزده سال با هزاران بدبختی مردم ما گذشت درعوض باپول های بدست آمده کاخ های بلند ومجلل اعمارشده که این کاخ نشینان همه روزه باموترهای
شیک ازبازار میگذرند. آیاازعقب شیشه های موترمردم فقیرو بیچاره راکه ازصبح تاشام بخاطرپیدا کردن لقمه نانی منتظرنشسته اند تاشخصی پیدا شودویکی ازآنان را
برای کاری استخدام کند نمی بینند؟
آیا این قصرنشینان که دردوکیلومتری خانه های شان خیمه های ژولیده مملواز انسانهای مستمندوناتوان با اطفال معصوم زندگی میکنند نمی بینند.؟ویا اگرمیبینند
احساس شانرا پول وثروت ازبین برده است ؟
این مدت بیشترازدوماه دورۀ انتخابات صدمۀ دیگری برای مردم است که از آغازتاکنون همه سرگردان،هرروز تغیردراجراات انتخابات ،همه منتظرنشسته و
بارباربه تعویق افتادن نتایج انتخابات راازطریق رسانه هامیشنیدند. تااینکه شخصی می آید وراه را برای شان نشان میدهد. اکنون هم معلوم نیست سرانجام اینکاربه کجا
خواهد کشید؟
باتاسف باید گفت که بااینهمه گیرودار،دراین ماه مبارک رمضان حادثۀ تلخ و دلخراش ولسوالی ارگون ولایت پکتیکا روح و روان مردم را فسرده ترازقبل نموده جای تعجب است که اینهمه مواد منفجره چطورازسرحــــد عبورکرده وتا بازارشهر انتقال داده میشود؟
امید وارم موضوع انتخابات هرچه زودترحل گردد تادولت آینده بتواند درآغاز کارش طبق وعده های که برای ملت شریف وطن درسخنرانی های خویش داده اند
عمل نموده ،راه بیرون رفت ازمعضله های بی امنیتی،بیکاری،بی سرپناهی،محــو فساد،توجه به حال فقرا درکشور،جلوگیری ازمعتاد شدن جوانان به مواد مخدر،تداوی
معتادین را جویا شده، برای مردم ووطن مصدرخدمت شوند.همچنان تقویه زراعت، سرسبزی کشور،ساختن فابریکات صنعتی،حقوق زنان،حقوق جوانان،رادرنظربگیرند.
تا کشورومردم ماازاین حالت بدبختی رهایی یابند.
بامید سپیده دم صلح برای افغانستان
خواهر محترم و گرامی خانم عنایت عزیز ، نوشته زیبا وعالیست و حقایق را بیان کردید . یک نکته را باید بیان کنم که فرموده تان بخاست طی سیزده سال کذشته ملیارد ها داکر به کشور سرازیز شد زمامداران دولت ازکرزی کرقته تا کسانیکه در راس دولت کار میکردند بشمول کاندید های جدید ریاست جمهوری پول ها را به بانکهای خارج انتقال دادند و در آنجا شرکت های تجارتی و خانه های جند منزله و همچنان در خود کابل خریدند. و به ملت و کشور خیانت کردن ، انها در عوض باید چند تا فابریکه تاسیس میکردند تا مردم بیکار ما لقمه نانی بدست می آوردند و با فامیل خود زندگی بخور و نمیری را ادامه میدادند. شما زنده وسلامت باشید. خدا مهربان است . مهدی بشیر
برادر ارجمندم محترم مهدی بشیر ممنون لطف شما دقیقاً اگر درهمین مدت کار میشد امروز حال مردم بدینسان نمیبود .
بازهم امید بخداوند بزرگ داریم انشاالله منبعد کسانیکه درکرسی های قدرت تکیه میزنند بفکر مردم و وطن باشند .سلامت باشید .