۲۴ ساعت

رباعیات حیدری

تاریخ نشر سه شنبه  پنجم آگست  ۲۰۱۴ هالند

محترم پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

رباعیات حیدری

(قسمت دوم)

شب و روز

زهجرانت پریشانم شب وروز

زغم های تو گریانم شب وروز

دعـا دارم به درگـاه خــداونـــد

رسـا ند نزد جا نانم شب وروز

دل افروز

بیـا دت زارنـا لـم،ای دل افــروز

فـراقت جان من، بنمـوده درسوز

خدا را ای وطن! گـیرم تـو در بَر

جهان بی توبُوَد،زندانم هــــرروز

نظر لطف

خـداوندا! زلطفـت یک نظــرکن

شب تاریک افغـا ن را سحـرکن

دهه شد سه که مُلکم گشته ویران

جهـان برخا ئنـا نش را سـقــرکن

آوارگان میهن

شده عمری زمیهن گشته ام دور

زلطفت یک نظر ای خالـق نور

رها کن کشورم از دست کفا ر

رسان آوارگانش شاد ومسرور

جُز مهاجر

غـم هجـرت، ندانــد جز مهـــاجر

نباشد خــوار دوران، جز مهـاجر

که خورده آنـهمه زخم زبـان ها؟

به هرصبح وبه هرشام، جزمهاجر

 دل پر خون

زغم هایت دلم پرخـون عزیزم

زدوریت شده،مجنــون عزیزم

خــدا رایک شبی گرپیشـم آئی

  کنی شاداین دل محزون،عزیزم

 غم های دل

زغـم هـای د لـم کس بـا خـبـرنیست

زهـجــرمیهـنـم حـا لم به ســـرنیست

 رسـانــم ای خدا ! روزی به میهــن

 که آنجــا ازجـــدائیـهــا اثـــر نیست

 وقت جان دادن

الهی وقـت جـا ن دادن بـرا یـم

زعـفـو ومهـربـا نی دِه سـزایـم

به عزرائیل زلطفت کن اشـاره 

به آســا نی بـرد ازایـن سـرایـم

بیداد فلک

زبـیـداد فـلک فـــریـــــــاد دارم

زچـرخ نیلگــــون صد داد دارم

نموده میهنـم ویــــران از آن رو

به ملک غیرچسان دل شاد دارم

جام شراب

دو چـشمـا نت بُوَد جام شرابم

دو ابـروی کمـا نت برده تابـم

به خال کنج رخسارت بمیـرم

لبــانِ قـرمـزت کرده کبـا بـم

روی ماه

زروی ماه توچون بسمل هستم

سرراهـت نشسته سا ئل هسـتم

اگــرلـطـفی نمــوده پیــشم آئی

به پابوس توجا نا ! مائل هستم

دل بشکسته

 زهجــران وطن دل دربرم نیست

دراین غربت سرا،بال وپرم نیست

خـداونـدا!رسـان روزی به میهـن

دلـم بشکسته کینجا مــادرم نیست

گـلـشــن

به گلشن گرروم یادت نمـایم

به کوه دشت فریادت نمـایم

بسـوی آسمــا نِ پُـرستـــاره

 به شب هادیده ودادت نمایم

شیر مردان

ای خــدا!آخر کجا شد شیـرمـردان وطن

سرخ ازخون شهیدان دشت ودامان وطن

تا به کی بـاران آتـش برسـربیـچـارگــان

باردوخامـوش باشند،شاه شجاعـان وطن

محرم راز

خوشا آندم به کابل جان روم باز

بـبـیـنـم مـأ منــم آن محـرم راز

اگــرچه کابـلـم ویـرانـه گشـته

به چشم آید مرا چون سروتنـاز

وطن

وطن بی تو به زندانم همیشه

زدوریت در افغــــانم همیشه

به آزادی خود از دست کفـار

نما مســروروشـادانم همیشـه

به سد نی

به سد نی زار وبیمارم خدایا!

ز هجـریار،دل افگارم خدایا!

به حق عرش وفرشت یاالهی

رسـا نم نــزد دلــدارم خـدایا!

احتضار

زدوریت وطن در احتضارم

به ملک غیر فتاده بی قرارم

اگر تقدیر باشد میرم اینجـــا

نما قسمت به دامانت مزارم

دنیای دوری

دراین دنیای دوری،خواروزاریم

مهاجـر گشته ایم،دل بیـقـــراریم

خــدایـا! تا کجــا ازیـاد میـهـــــن

بســوزیـم وبســازیم،نـا لـه داریم

بهشتم

وطــن تو گـُلْـسِتـا نی وبهشـــتم

خــدا بنمــوده با حُبّــت سِـرشتم

بگــریم خـون زد یده ازفـراقـت

چودرهجرتوزاراست سَرنوشتم

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۵،۱۰،۲۰۰۸، سد نی