کَی ؟به میهن توکرده ای خد مت !
تاریخ نشر دوشنبه ششم اکتوبر ٢٠١۴ هالن
محترم عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
کَی ؟به میهن توکرده ای خد مت !
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
مقیم شهر کییف – اوکرائین
مورخهء ۰۶-۱۰-۲۰۱۴م.
***
کَی ؟تــواز این دلــم خــــبر داری
کَی ؟تو چون من، چشمِ تــرداری
کَی؟دلت سوخته است بحالِ کسی
ازخدا(ج)شرم وکَی ؟حَـذ رداری
کَی؟بیـــــاید بــدل،همان افسوس
لحظـــــهءتــو،نه درد سر داری
کَی؟تودیـــــدی،عــذاب بـیوطنی
بیهُــــده،عزم ،به هر سفر داری
خاک میهن،فروخته ای به فساد
تکیــه، برمال وبر پسر داری
کَی؟ دراین غُربتم،مرام حاصل
نه تـــوفرجــــــامِ ،مُفتخرداری
کِی؟شود پُخته ،مغز خـامِ تو یار
آسمان یک،توصد قــــمر داری
کَی؟غنیمت شماری،این عُمرت
تو همان رحم ،به رنجبر داری؟
کَی تواتـر؟ نمازت اداشده ست
غفلتِ بس قبیــــح، به بر داری
کَی بنوشی؟تـــوآبِ پاک وزلال
انبــــــیقِ،پُر زمی احمــر داری
کَی؟بهمسایه ات،نظــرفگــــــنی
بوجی هاپُر،ازآن دالــــــر داری
کَی؟توکُّل،توکرده ای بخُــدا(ج)
زآن رِباءخوردنت،شکر داری
کَی عَیادَت؟به یک مریض،یاعزا
ترس زمکروب وصدخطرداری
کَی ؟بمیهــن ،توکرده ای خِدمت
ای منافق! توفِسق به دهــرداری
کَی؟وطن را،زخصـــم کنی آزاد
زآن عَـدُوّش،تو سیم وزر داری
مادّیــات شُــــد،برتر ازهرچیز
ازذکاتـــــش !کُجــــا خبرداری
کَی؟ازآن دام دشمــــنت،تورهی
صدقــراردادِ بی بصـــــرداری
کَی بگیــرد؟ترا نفس تنـــــگی
دودِ چـرس را،بخود بهترداری
کَی؟تواز آن نفـــاق شوی بیزار
ازشرارت های خود،بَطَــرداری
کَی بگُفتی ؟سُــخن،زمِهرو وفا
درهمان گُفتنت،تو زهـــرداری
ازسخاوت،چه گویمت؟ایدوست!
هر نــــدارا،تو گوش کرّ داری
بگــذری چون تو،ازدیارِغـریب
همچو بـــیدی،نه آن ثـمر داری
بهمان سایه ات، خوش است فقیر
اگرآن لُطــــفِ، چون پـدرداری
آخراین زندگیت،چه کار آیـــد؟
گرهــزار، از شترو خر داری
آن حُــقوقِ عِباد،بگردنِ توست
گرتوهمـــنوعی،بربشر داری
اینهمه گُفته ام،برای تو نیست
نفع نا خورده ای،ضررداری
پند بیجا ،مـــدِه تو هرکس را
سوزوآه،گرچه زآن سحرداری
کَی شود؟روزگار ماسرِ حــال
اشک خونریز،زین بصرداری
کَی ؟زمان، رحم آورد برخلق
رنگ زعفران،خون جگرداری
کَی؟بهریک رسد،گُــلی زچمن
ترسم،کآن باغ بی ثَــمر داری
کَی ؟فضای وطن،شود بهــبود
بهرهرشاخـــــه،توتبــر داری
گرغرورِترا،مرض شَکَـــــنَد
آنـــــزمان اشک،بیشــترداری
دالروفونت وایرو، آن دیـنــار
همه اینـــها،تو بی ثمـــرداری
نکنــند دفـع،مرگ ومَوتت را
آیا؟زین نُکــته،تو خبرداری؟
چون کنم حِسّ،آن شعـور ترا
میــغ بدیده،سپس مَطَر داری
هیچگه!پـند ،هَدَرنخواهد رفت
(خشنودا)زین،توخوش ظفرداری.
***
عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)
مقیم شهر کییف – اوکرائین
مورخهء ۰۶-۱۰-۲۰۱۴م.
درود به خشنود عزیز ، سروده زیبا و مملو از احساس است. خط بردم و کیف کردم . موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر