۲۴ ساعت

ازشوقِ مقام،حلقهءنافش توبوسیدی

تاریخ نشر پنجشنبه  ۲۳ اکتوبر ۲۰۱۴ هالند

محترم عبدالکریم(خشنود هروی کهدستانی)

ازشوقِ مقام،حلقهءنافش توبوسیدی

عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)

شهر کییف-اوکرائین

۲۲ / ۱۰ / ۲۰۱۴ م.

ای وایِ تو!،کز باغِ زما ن گُل نبوئیدی

یک خوشه ،ازآن مزرع عُمرت نچـیدی

دردام هَـــوس مانده ،لــذایـــــذ بچشیدی

گرشُکر یکی خـــــوان ننمودی، پلیدی

این گَون ومکان بین،چه زیبا وسرافراز

یک تـوته متاعی زفضا یش ،نخریدی

این لاله وگُل ،سبزه وریحـــانِ دیارت

نادیـــده تو گیری،و باغبان ندیدی

صد نوع تَذَرو،برسرهرقُلّهء کُه است

کَی ؟نالهء پرشـوریکی راتو شنیدی؟

هرصُبح ِ توشام شد،بعیش ونوشِ دنیا

زآغوشِ سیمینــتن،توزما نِ نرهیدی

نه رنج والــــم دیده،زدنیای حواد ث

لیکن،زهمان سـایهء خویشت برمیدی

درسرنبُودعــقل،همه بُوالهوسیهاست

ازخوردن آن مَی ،چوکِرمک خزیدی

وارونه شده ست،کلّهء بیمغزِتوهرجای

ای غافل از آن حقّ،درعالم توعنیدی

گردیدی غلامِ در،  ودربار خبیــثا ن

هرلُقــــمهءمنحوس حرام را توقپیدی

ازبهرِمقامِ که ترا،دردل خویش است

ازروی تمـــــلُّق،بتو دادندچه نویدی

درکارِخلاف ،بوده ای همراه تبهکا ر

محمولهء عُصیان،به قفایت میکشیدی

بازارسیاهی ،که پُراز پوند ودیناراست

گشتی توموءسس،وبهد فها ت رسیدی

این، خونِ همـــان مِلّتِ غمدیدهء مارا

جون زالوی چسپیده بقلبش ، بمکیدی

یک داس وچکُش،تیش وتبردیده ای درعُمر

کَی درعمـــل،آن سینهءپرکینه دریدی

گاه بـُـوش ،کنارت بوده وگَـه اوبــامه

ازشوقِ مقام،حــلقهء نافش تو بوسیدی

تطبیق کنی ،برسر این خــــلق پلانش

بهرِ تو درنزد خداست(ج) درد شدیدی

عُمریست وطن،گشته غریقِ همه آلام

فردا ،زعــــذابِ تن و آن جان بکفیدی

معـــدوم شدند،جُمله فراعنه ء دوران

بامع همان دالـــروبس قــــصرسدیدی

کُن لحظه تفَّکُر!،که توهم هیچ نما نی

بِه آنکه بپیچــــند ترا در تکَّهء سپیدی

از صوب عدم آمده ای ،خود برهنه

جزنورایمان،بریَدِ کس نیست کلــیدی

آن دربِ لَــحَـــد را،بگشایند ملائک

مُنکر ونکیرسوی توآینـــد،توفقـیدی

پُرسان نمایند زنماز،درهمه آن عُمر

برگو؟،که توآذانِ یکی صُبح شنیدی؟

دیگرنکنم قَصَّه زعُـــقبی ،ز عواقب

که امعا ت شده مملو،زاشیاء اسیدی

پیش زآنکه کُنی ترک ،همین دارفنارا

کُن تَوبَه زعُصیان،وزدوزخ تورهیدی

خندیدی به آن جامهء کــرباس فقیری

ایتام که ندیدند،به عید جامهء جدیدی

هم بوده ترا فــخر،به آن جامهء زیبا

آن تکَّهءدیبــا،برتنِ زشــتت پوشیدی

چون نیست ترا فهم وهمان دانش کافی

ازشاخهءسرو،سـوی مناری توپریدی

درنظمی،که حُکُمران شده اند بس منافق

ای عاقل ودانا!تو همان رمز فهمـیدی؟

آخر،که بگیرند نقـــــــاب ازرُخِ شدّاد

هرچند،که براین مِلّتِ مظلوم غُریدی

آهی یکی ازبیــــوه زنان ،کرد تباهت

چون شاخهءاُمیــــد وصالش، ببُریدی

صابر بوده برظُلم تو،آن خالقِ عــالم

فریاد برآورد زلحــــد ،حتّی شــهیدی

بگرفت قضادامنِ تو، جای گریزنیست

ای آنکه !تو از حُکم قضاهم بعیـــدی

دنیای سعادت نــــبُوده،بهر تو دلکش

دنیای غناء،بهرِتو شـــــد قصد وعمیدی

مردان خدا(ج)دررهء حق جان بدادنــد

رضوان صفا،شدبهرِشان ثَقّه اُمـــیدی

هرکس که زندسرزحُکمش،بکُند شِرک

پیوسته ،درآن قَــــعر جهَنَّــم بسوزیدی

دنیا،که بُود صحنهء آزمایشی عبــــــاد

(خشنود)توشنو!خالقِ ما داده وعیـــدی

قربان همان دل،که طپد بهرِ وصا لـش

مُشتاقِ تو(خشنود)،بوفا همچو حدیدی.

***

عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)

شهر کییف-اوکرائین

۲۲-۱۰-۲۰۱۴م.