مـوش و بـقـال
تاریخ نشر پنجشنبه ۲۵ جدی ۱۳۹۳ – ۱۵ جنوری ۲۰۱۵ هالند
محترم ودود ” فضـلی”
مـوش و بـقـال
ودود فضلی
===
بـــود در شـهــرکـهــن مـــرد بـقــال
بـا دکـان کهــنـه وفـــرســـوده حــال
کـردمـویـش را سـپـیـد درایـن دکـان
خـالی از دنـدان گـشـت او را دهــان
حـاصــل عـمـرش بسـی اولاد شـــد
یـک نـشـد صـالـح هـمـه شــداد شــد
گنـدم ومــال ومتـاع بـسـیـار داشـت
در دیــارش رونـــق بـــازار داشــت
دم بــَدم مــال دکـــانــش شـــد قـلـیـل
او نـمی دانـسـت از وجـــه ودلـیــــل
دزدهـای خـانــه بــودنــد در کـمـیـن
پـیـسـه هـا مـیـشـد بــه زیــر آسـتـین
هـریکی ازبچــه هــا چـنگـال زدنـــد
مـوشهـا دنـدان بـه ماش ودال زدنــد
او زبــالا مـی ربـــود دســتِ فــراخ
وآن دیگراز زیـرمیکـردش سـوراخ
رفـته رفـتـه حـال بـقـال شـد خـراب
دل شـــده در الـتـهـاب و اضـطـراب
ازخـیـانـت هـای فـرزنــدان خـویـش
بـودغمیـن وغـصـه مـنـد ودل پریش
یکطـرف فـرزنــد و دیگـر مــال هـا
هــردو شیـریـن اسـت بـا تمـثـال هــا
بـاهـمـه مهـر ومحـبـت آنکـه داشـت
معضلـه درپـیش فـرزنـدان گـذاشـت
صـد نصـیحت هـا نـمـودنــدش پــدر
جـا کجا گـیـرد سخـن درگـوش خــر
زانطرف مـوشـان غنیمـت دم شمرد
آنچـه بـردنــدان بـیامـد خـورد وبـُرد
پـیـره مـرد بیچاره سـرگـردان شــده
درمیـان مـوش وفــرزنــــدان شـــده
دسـت بـر زیــر زنـخ حـیـران بــود
او بـه فکـر صـدهــزار آرمـان بــود
گـه تـبـسـم هـای غــم انگـیـز داشـت
درمیانـش شـعـلـه هـای تـیـز داشـت
نـاگـهــــان بـشـنـود آواز تـَلــَــــک
بـرجـهـیـد گــویـــا فـتـــاده از فـلـک
دیـــد مـوشـی در تـلـک گـیــر آمــده
بـعـــد از ایــامـی کــه نخجـیـرآمــده
رفـت بــالای ســرش آن پـیــر مـرد
گـفـت حـقا بـیـنـمـت بــا رنـگ زرد
گـفـت بــر دسـتــم فـتـادی ای عـــدو
حــال مـیـســازم تـــرا بـی آبــــرو
موش درحالـیکـه حالش بـود خـراب
میکـشـیـد انـدر تـلک رنـج وعــذاب
گفـت رهـایـم کـن دمی ای پـیـرمـرد
تـا نمیـرم زایـن عـذاب ورنج و درد
گـر زمـن داری ســـوال آنــرا بگــو
می نشـیـنـیــم هــردوی مــا روبــرو
چـون ملامـت کـردی ام قــدرکـفـاف
می نگــردم درحـریـمـت بـرطـواف
ازتـلک موش را رهـانـیـد گفت بگـو
آنچـه داری کـــن بـرونــش از گـلــو
مـوش گـفـت آری سخـن دارم بـسـی
کـار مـوشـهــا را بــدانــد هــرکـسی
ازبــرای مـعـشـیـت کــاری کـنـیــــم
صد سوراخ هردرب ودیـواری کنیم
تـا بـدســت آریــم آنچـــه آرزوســت
گـرچـه نـزد تـوبـد وبـرما نکـوسـت
ســدِ راه مــا کسـی بــاشــــد کــه او
بـاشــدش فــرزنــــد و اولاد نـکــــو
هـــرکجـــا دنـــدان را حـلــوا بـُـــوَد
جــایـگـــاهِ جـشـــنِ مـــا آنجـــا بـُـوَد
گـربـیـایــد پـیـش بــردنــدان سـخـت
میشـویـم بیحـال وبـیـجـان وکـرخـت
هـمچـنـان گــر دزد درخــانــه بـُــوَد
مـوشهـا را جــان وجــانــانـــه بـُــوَد
ایـن هـمه گـفـتـار من بـر دل نـیـوش
بهـرمـن چــون آب بـرآتـش مجـوش
بـاشَــدت اولاد هـــای زشــت وبــَــد
خـون جـانـت را مکـیـدنــد دیـو و دَد
ازگریـبان تـا بـه بـه دامـن پـاره شــد
حــال زارت را بـبـیـن بـیچـاره شــد
ایـن هـمـه فــرزنــد هــای نـا خـَلـَف
خـورده گوشت ازپیکـرت مثل علف
گـربـودنـد فـرزنــد هـای پـاک طین
میـبـودنــد صـد مـوشـهـا را درکمین
درب و دیـوار دکـانـــت را زنـنــگ
می نمـود اعمـارمحکـم مـثـل سـنگ
هـم زمـیـن وچـهـــار اطــراف او را
سـنـگ وآهــن وار مـیکـردش بـنـــا
پـس اگـر دیــوار بـود دنــدان شکـن
می شکست دنـدان مـوشـان مـبرهـن
مـن نـه ازخـون و رگِ تــو بــوده ام
نـی نــوای مـهــرِتـــــو بـشـنــوده ام
گــر تــرا اولاد دلـســوزی نـکــرد
جـهــد انـــدرراهِ پـیــروزی نـکـــرد
من چـه پـروای تــو دارم بـیش وکـم
چـون تــرا مـن دشمـن وبـیگـانــه ام
گـرمـرا ازخــانــه هـمکـاری نـبـود
دسـت وپـای مـن مـرا یــاری نـبـود
گـرکـنــون مـن مجـرمــم نـزد شـمـا
حـُکـم ده ســراز تـنــم ســازد جـــدا
ورنــه آزادم بـکــن ای پـیـــر مــرد
ازخــدا خــواهــم نـبـیـنی داغ و درد
ودود فضلی
درود به فضلی عزیز ، طنز زیباو عالیست. موفق وسلامت باشید.
مهدی بشیر – هالند
بسیار معقول و پر از معنی
راستی اگر بقال وقت آش را مصرف پول پیدا کردن و تربیه و محبت اولاد برایش ثانی بود بعد نتیجه پرورش اولاد که فرشته صفت میباشد در کودکی متاسفانه ما بقال های قرن ٢١
از کم توجهی به تربیت شان، از اولاد خویش هیولا بار می آوریم و تعجب هم میکنیم که چرا؟