راههای حل مشخص برای چند مسأله ای
تاریخ نشر پنجشنبه ۹ دلو ۱۳۹۳ – ۲۹ جنوری ۲۰۱۵ هالند
محترم دوکتور صلاح الدین سعیدی – سعید افغانی
راههای حل مشخص برای چند مسأله ای مطرح درافغانستان!
د. ص. سعید افغانی
۲۹ / ۱ / ۲۰۱۵
چنانچه بار ها گفتیم قابل یاد آوری مدانیم که نبض حوادث در کشور ما، منطقه و جهان چنان به شدت می تپد که همه روزه باید نوشت، کار تنویری متناسب نموده و ادای رسالت کرد. مسایل ومشکلات را نام گرفت و برعلاوۀ انتقاد و دیدن نیم خالی و یا جانب خالی گیلاس طرح های مشخص حل مطرح و پیش کش کرد.
در نوشته من بر چند مسألـﮥ داغ و مشخص کشور خویش افغانستان عزیز متمرکز شده برعلاوۀ برشمردن حالت و موضوع مطرح به راه های حل و مواضع خویش را با مختصر از منطق آن با شما ذیلاً شریک میسازم:
حکومت وحدت ملی بنابر یک مجبوریت و حالت ضروری گـزینـﮥ خوب دیگر نداشت که بخش از پیامده های بس نامطلوب خویش را داشت و دارد. تصور و برداشت ما از مسأله چنین بود و است که تیم برندۀ انتخابات ریاست جمهوری باید اعلان میشد و تیم برنده و برنامه اش با داشتن مشروعیت سیاسی نیرو های دیگر مطرح سیاسی در کشور برای ایجاد حکومت وحدت ملی میپرداختند. اما وضع چنین نه شد و مفهوم حکومت وحدت ملی بدون داشتن مشروعیت و بالطبع قوت سیاسی آن مورد سوال قرار دارد. وضع و روش فعلی ایجاد حکومت وحدت ملی با کمبودی های جدی از جمله بدون داشتن چهرۀ وحدت راستین ملی آن در حال ایجاد است. این حالت دقیقاً عواقب بس ناگوار خویش خواهد شد. امکانات و فرصت های منابع اجنبی و خاصتاً همسایه های پاکستانی و ایران بس وسیع شده و این حالت عواقب بس خطرناک قصیر المدت و طویل المدت خویش را خواهد داشت و دارد.
و اما به صورت مشخص:
تشکیل حکومت وحدت ملی و حالت موجود:
تشکیل حکومت وحدت ملی انتخاب بس عالی وخوب بوده و است که سبب تقلیل جنگ، تأمین امکانات انکشاف و استقرار درکشور شده میتوانست و قدم خوب میبود که با تأسف تحقق نه یافت. تلاش به ایجاد حکومت وحدت ملی نیم بند فعلی نیز مانند حد اقل کار قابل دقت است.
مسأله تابعیت دوگانه مشکل جانب افغانی نیست در تمام کشورهای جهان وجود دارد و داشت و راه های حل هم در کشور ها و جوامع انکشاف مشابه افغانستان وجود داشت و دارد که باید از تمام این تجارب به صورت متناسب استفاده میشد. هیأت اداری پارلمان باید اعضای پارلمان را با تدویر لکچر ها و کنفرانس ها توسط خبرا و متخصصین داخلی و خارجی به موقع تنویر و راه های حل مشخص مطرح و پیشکش میشد. کاریکه رهبری و هیأت اداری پارلمان نه کرد. این نه آغاز و نه هم انجام کار است. بر اداره و زعامت پارلمان است که درموارد مشابه بدون تأخیر کار های تنویری عملی با تدویر کنفرانس ها و سیمینار های مسلکی درموارد مختلف بدون تأخیر وبه موقع سازمان دهند کند تا با تأمین ارادهء سیاسی با علم و تخصص موجب تصامیم بهتر و متناسب مطابق به شرایط انکشاف و امکانات کشور ما شود.
مختصر تابعیت و کسب آن یک پروسه است برای کسب ها ماهها و درموارد سالها و سلب آن به صورت نورمال بیشتر ازیک سال وقت میطلبد. مردم افغانستان بنابر مجبوریت های به خارج سفر کرده ویا دانش و تجربه خوب در خارج از کشور با کسب دانش نیز آموخته که نفیه یکسره دارنده های تابعیت دوگانه برای اجرای پست های بلند دولتی به نفع افغانستان نیست اما مسلماً تعهد کارمندان امنیتی و دست اول کشور باید به افغانستان و صرف به اولویت های افغانی متعهد باشد و تعهد دیگری به کشور دیگر نه داشته باشند. اما دیدیم ومیدانیم که مهاجرت های ۳۰ ساله، مجبوریت های داشتن اوراق سفر به صورت حتمی افغانهای با احساس را از حب وطن و خدمت به کشور و مردم دور کرده نمی تواند. منطق اینکه داشتن پارسپورت امکان فرار از کشور را درصورت تخلف، مهیا میسازد، استدلال قوی نیست و این حالت همچنان عدم برابری و زمینه سازی برای دارنده های تابعیت و پاسپورت های همسایه های ایرانی و پاکستانی را در کشور ما به صورت یقینی بلند برده ومهیا ساخته است.
ایران درافغانستان از طریق رساندن چهره های معین وفادار به خود برای ترویج آیین ومذهب خویش و برنامه های فرهنگی و سیاسی خویش به صورت موفقانه و ماهرانه کار میکند. حاکمیت جناب حامد کرزی به این پروسه خدمات زیادی مستقیم و غیر مستقیم با اخذ حق السکوت های فراوان علنی و غیر علنی کرده است.
پاکستان درافغانستان با داشتن امکانات وسیع کادری عملاً مانع پیشرفت در کشور ما شده و این پروسه عملاً ادامه دارد. تحولات اخیر تبلیغاتی که درآن قبل از همه منافع و برنامه های پاکستانی مطرح است و نقش پاکستان در منطقه و برنامه های ضد روس ویا هم ایران به استفاده از نسخه های جنگ سرد مبنی بر استعمال افراطیت علیه ایشان در حال اوجگیری است، مطالب اند که قربانی ان بیشتر از همه مانند همیشه افغانها خواهند بود.
اما کابینه و تعطیلات پارلمان:
به صورت مشخص پیشنهاد میشود که: بعد از توافقات سیاسی نامزد کردن وزراء برای پُست های وزیر سکتور معین وقبل از تصویب آن از جانب پارلمان کشو، این اشخاص بخاطر تعطیلات پارلمان مستقیماً به حیث معین وزارت خانــﮥ مربوط و سر پرست آن وزارت انتصاب شده و به کار آغاز کند. این حالت سبب خواهد شد که بعد از تدویر جلسـﮥ پارلمان کاندید وزیر با شناخت بهتر از کار وزارت برای پارلمان و سوالات پارلمان جواب ارایه و مسألـﮥ اخذ رای وزیر را مورد بحث قرار داده و درمورد تصمیم بگیرند. درصورتیکه شخص نامزد به حیث وزیر تصویب نه شده مانند تشخیص زعامت کشور و شخص مسلکی و فنی در سکتور معین به کار خویش ادامه خواهد داد و استقرار کادری نیز وجود داشته باشد. لذا تعطیلات پارلمان سبب تأخیر کار نه شده و زعامت کشور افراد مورد نظر انتصابی خویش را به کار از همین حالا بگمارند.
واما وضع موجود ویکی از مشاکل اساسی درکجاست؟
عدم وجود احزاب سیاسی سرتاسری ومتعهد به برنامه و اصل برنامه محوری در کشور ما یکی از عوامل لنگیدن دیموکراسی در افغانستان است. درین بخش برای بهتر شدن باید کار از همین حالا آغاز و بلاتأخیر جهت داده شود. بر دولت است که درین راستا کار را چنان جهت دهد و حرکت به استقامت بهتر سازمان دهد که به تشکل احزاب سیاسی ملی پروسه مساعدت خیر شود. منظور ما کار های تصنعی نه بوده بلکی مساعدت و تسریع متناسب پروسـﮥ طبعی است.
طرح انتخاب و رای اعتماد و عدم اعتماد به صورت یک بسته برای حکومت بعداز پیشکش کردن برنامه به پارلمان هم موضوع است قابل دقت که جوانب مثبت و منفی آن باید در نظر گرفته شده و جوانب مثبت و منفی آن مورد بحث قرار گیرد.
به تعلیق قرار دادن بودیجـﮥ شورای اقتصادی و … بتاریخ ۲۸ / ۱ / ۲۰۱۵ از جانب پارلمان کشور و مرتبط ساختن رفع تعلیق بودیجه به انتخاب افراد و اشخاص معیین دلخواه درین تشکل، واقعاً تصمیم تأسف بار پارلمان است.
مسأله انتخابات و آمادگی های لازم از جمله داشتن تذکره های تابعیت و احصائیه گیری ها باید از همین حالا و بدون تأخیر آغاز شود. تذکره ها با هویت اسلامی و افغانی مطابق به قانون اساسی کشور است و تغییر قانون اساسی کشور ایجاب پروسیجر های خاص را دارد. لذا با اخذ نظر شورای قانون اساسی که با تأسف این کار را به ستره محکمه محول کرده اند، رئیس جمهور با صدر تذکره های الکترونی مطابق قانون اساسی فرمان صادر کند. کسانیکه نمی خواهند این دوهویت در تذکرۀ ملی شان خانه پری شود آنها اختیار داشته باشند این دو بخش را خالی گذاشته و یا هم کارت های هویت محلی – ولایتی با امکان استفادۀ محلی داشته باشند.
تقویت سکتور های امنیتی وبلند بردن و تقویت آن با کادر های ملی وطنی تحت برنامه های خاص و تقویت بنیاد مادی و معنوی و مجهز ساختن شان با هموطنان مجرب و وطن خواه و لایق کار غیر قابل تأخیر است.
درسیاست اصل منافع و مصالح است و دشمنان وطن به صورت مشخص استابلشمنت و استخبارات کشور های ایران وخاصتاً پاکستان نه خواهند گذاشت که افغانستان مستقل، متکی به خود ظهور کند. این کشور ها به صورت دوامدار منافع و مصالح خویش را و به قدرت رسیدن اتباع و گماشتگان دور و نزدیک خویش را پیگیری خواهند کرد واین اصل به صورت پیگیری باقی خواهد ماند.
راه حل همان تقویت متداوم خویش و جستن راههایکه دشمنان وطن مجبور به دست برداشتن از خرابکاری درکشور شوند.
پیگیری مصالحـﮥ سیاسی به مفهوم درست آن و نه مانند وسیلهء افزاری ۱۴ سال گذشته، اصل است که قایمقام خوب ندارد. توافق سیاسی به معنای بی هویت سازی، قبول و رد برنامه های متقابل به صورت معامله ودرغیاب ملت نیست، بلکی توافق است تا چگونه جهت رسیدن به برنامه سیاسی خویش عوض تانک و توپ و بمب، ملت ما تصمیم گیرندهء اصلی باشد. ملت ما مسلمان است وانتخاب مسلمان درین چوکات نیز روشن است.
به هر صورت با وجود ضایع شدن بخش از فرصت های بزرگ غیر قابل تکرار و طلایی عصر حالا نباید زمامداران جدید کشور ما با کشمکش های حزبی، شخصی و سازمانی خویش وضع را ازین بدتر سازند.
ملت ما درایت و فهم سیاسی عالی دارد و معتقدیم که اگر زمامداران به صورت متناسب و به موقع عمل نه کنند، فاصله های بین ملت و زعامت کشور بزرگ و بزرگتر شده و چنین حاکمیت روز به روز ضعیف خواهد شد. عمل متناسب زعامت دولت درین عرصه ها و عرصه های ضروری دیگر و برداشتن قدم های متین و استوار ضرورت است.
بکار گیری فهم ودانش مسلکی کار کن دولتی، داشتن مشروعیت سیاسی ومسلکی سبب بلند رفتن اتوریته و قدرت لازم میشود.
لذا توجه به فهم مسلکی در پهلوی تقوی سیاسی و خیراندیشی اصول اند که باید همیشه در نظر گرفته شوند و در کشمکش های سیاسی و عدم دقت به خون ریزی در وطن غیر قابل بخشش و موجب مواخدۀ دنیا و اخرت خواهد شد.
ومن الله التوفیق
پایان
تیلفون:۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸ Email:strategicstudies@yahoo.com
جناب سعیدی عزیز ، مطلب تان عالیست و باید یک نکته را اضافه کرد که بنده نه از پاکستان خوشم می آید و نه هم از ایران و هردو دشمنان مردم افغانستان اند و هدف شان منفعت خود شان است. اینکه نوشته اید که : ایران درافغانستان از طریق رساندن چهره های معین وفادار به خود برای ترویج آیین ومذهب خویش ماهرانه کار میکند. به نظر بنده کلمه مذهب حرف خوبی نیست و هیچکس نمیتواند مذهب و آیین خود را بسر کسی بقبولاند. چرا در مورد آیین و مذهب پاکستان چیزی ننوشتید. و این بوی تعصب را به مشام هموطنان ما میرساند. سیاست من و سایت ۲۴ ساعت متحد بودن مردم بدون تعصبات قومی ، منطقوی ، مذهبی و زبانی بوده واست و به هیچکس هم اجازه نمیدهم که در باره مذهب کسی چیزی بگوید. موفق وسلامت باشید . مهدی بشیر – هالند
برادر معزز بشیر سلام واحترامات تقدیم است نظر شما کرفتم و از ان متشکرم
باکستان که منظورم ستابلشمنت یعنى اى اس اى است، مرجع است نه دین داره و نه ایین . نوکر دالر و یاهم در عین نوکرى دالر منافع باکستان. در برابر دالرحتى ناموس نمى شناسد جه رسد به مذهب.
واما ایران منظور حاکمیت سیاسی اخوندى ایران که از دین اسلام ومذهب شیعه فهم و تفسیر خود را دارد. بخش از شیعه هاى افغانستان و بخش از شیعه هاى عراق تاسرحدنفرت مخالف به فهم اخوندى حاکمیت دقیقا براى فهم خود از دین کار بس وسیعزمیکند و میلیونها بول و یورو مصرف میکند. این بحث من کذشته از برحق بودن و عدم برحق بودن مذهب شیعه به تعبیر و فهم حاکمیت فععلى ایرانی ان است. و هیج ربطى به خوبى و خرابى ان ندارد.
و ها من صیغه را مخالف احکام اسلام و حرام میدانم. من عدم موثق بودن قران کریم را حرام و به کفر رسیدن میدانم. من توهین به ال بیت و خلفاى راشدین را ممنوع و امر خلاف اسلام میدانم. قاتل حضرت عمر خلیفه اسلام شخص بنام ابو لوءلوء زیارتکاه معتبر در ایران و حاکمیت ایران امروز با فهم شان از مذهب است و این خلاف اسلام است و دهها مورد دیکر.
اما باز هم بحث من در نوشته بالا اراء فاکت است کذشته از برحق بودن و عدم برحق بودن ان فهم حاکمیت ایرانى از شیعه و مذهب شیعه.
و ها براى شما یک مثال دیکر:
سازمان هاى اجتماعى داراى مجوز کشور هاى غربى و هالند حق اشتراک در سیاسیت را و فعالیت سیاسی را ندارند. اما این به معناى عدم اجازه در تنویر مردم از موضوعات روز و سیاست مانند ریسرج و کار تنویر نیست. سازمانهى اجتماعى حق دارند در مورد اینکه درین کشور جه میکذرد فاکت و ارقام ارایه کنند و این سهم کیرى در سیاست نیست. جنین است حتى ملومات در مورد مذاهب که داده شود و کار تنویرى صورت کیرد.
خلص تشکر از نظر شما اما بحث من در مورد برحق بودن و عدم برحق بودن، خوبی خرابی کدام دین و مدهب در مقاله ام نبود و نیست.
تشکر
جناب سعیدی عزیز ، تشکر از پاسخ تان .من خودم شیعه هستم و هیچوقت در مورد برادران سنی مذهب خود چیزی نوشته نکردم و به هیچکس هم اجازه نمیدهم که در مقابل شان خدای نا خواسته بی احترامی کند و با ید به همه احترام داشته باشند ، متاسفانه از نوشته شما بوی تعصب می آید و هیچ افغان شیعه در مقابل برادران سنی خود بی احترامی نکرده و این حق را هم ندارند که بکند و همه باهم برادر وبرابر اند. در مورد صیغه منهم مخالف آن بوده وهستم . اینکه ایرانیها ، عراقی ها و غیره و غیره چی میکنند و ملا ها و آخوند ها کیها اند و این مربوط به خودشان است . حتی بعضی از ملا های سنی را هرشب از طریق تلویزیون ها میشنوید که چی جنایاتی نمیکنند. ماهم از طریق بعضی تلویزیون های برادران سنی میشنویم که چی حرفهای زشتی برای شیعه ها را نمیگویند . من هیچوقت در این مورد چیزی نگفتم و نمیگویم . برای من شیعه ، سنی ، هزاره ، ازبک ، پشتون ، تاجک ،ازبک هندو و غیره ندارد . و نباید شیعه های افغانستان مورد اهانت قرار بگیرند و همه شیعه ها وسنی ها شکر مسلمان و بنده یک خدا و پیامبر آنها هم حضرت محمد ( ص ) است .در آینده اگر چنین مطالبی که باعث تفرقه اندازی بین برادران شیعه و سنی باشد و از هرکس هم باشد از نشر آن معذرت میخواهم . همانطور که گفتم هدف و مرام نشراتی من هم بدو ن تعصبات زبانی ، قومی ، نژادی ، مذهبی و منطقوی بوده واست. و بازهم میگویم که من به همه احترام داشته ودارم . و هیچوقت در مقابل هیچکدام تعصب نداشتم و ندارم .و شا هد آن هم برادر تان استاد بزرگوار جناب حاجی صاحب امین الدین سعیدی اند که همیشه مطالب پژوهشی و اسلامی را برایم فرستادند و من نشر کردم و هیچوفت ندیدم که ایشان به یک مذهب خدای نا خواسته بی احترامی کنند و از شما هم چنین انتطار ی نداشتم ، بازهم میگویم در آینده اگر چنین مطالبی که بوی تفرقه را داشته باشد برایم نفرستید . که نشر نمیکنم. هستند سایت های که عاشق چنین مطالب اند. تشکر از شما دیگر حوصله بگو مگو را هم ندارم . مهدی بشیر – هالند