بوریاى فقر
تاریخ نشر دوشنبه ۱۱جوزا ۱۳۹۴ – اول جون ۲۰۱۵ هالند
بوریاى فقر
حسن شاه فروغ
۱۱ / ۳ / ۱۳۹۴ کابل – افغانستان
طبع آزادِ مرا در سر هواى دگر است
بلبلِ ذوقِ مرا شورو نواى دگر است
درسرِ پیرى دلِ دیوانه ام عاشق شده
خواستارِ آشنا و دلرباى دگر است
ساحلِ دریاى عشقم را نمى بینم بچشم
بحرِ بى پایانِ دردم را دواى دگر است
غرقِ دریاى تفکر میشوم هر لحظه ى
موج هاى خاطرم را انتهاى دگر است
زورقِ فکرم روانِ بحرِ توفانزا شود
هرقدم در زندگانى ماجراى دگر است
لاله ى دامانِ صحراى دلم را داغهاست
داغِ دلرا از جفا رنگِ حِناى دگر است
جامِ من خالى زِ دُردِ مَى کشانِ فاقه کش
ساغرِ من پُر زِ میناى صفاى دگر است
درمیانِ بَد خورو بَد مست کى یابى مرا
درسرِ من نشه ى خُمخانه هاى دگر است
سر بپاى هر مناعت پیشه بگذارم مگر؟
بوریاى فقرِ ما را هم غناى دگر است
گر فروغِ خامه ام روشنگرِ مردم بوَد
روشنى دل زِ نورِ پُر بهاى دگر است
ح- فروغ کابل
۱۱ / ۳ / ۱۳۹۴
فروغ عزیز ، تشکر از سروده زیبا و مملو از احساس تان. مثل همیشه عالی و خواندنیست . موفق باشید. مهدی بشیر
برادرگرامی فروغ صاحب بسیار زیباسروده اید