۲۴ ساعت

اما وقتی در پایان شعر به این مصراع رسی:

خوب ای خران چرید که تا چاغ‌تر شوید!

ذهنت می دود به آن شعر معروف « خرنامۀ» میرزادۀ عشقی! این شعر را در همان سالیان نو جوانی خوانده بودم و بیت های از آن شعر به گفتۀ مردم ذهن نشینم شده بود و هنوز گاه گاهی بر زبانم جاری می شود:

دردا و حسرتا که جهان شد به کام خر

زد چرخ سفله، سکه ی دولت به نام خر

افکنده است سایه، هما بر سر خران

افتاده است طایر دولت به دام خر

خرها تمام محترمند! اندرین دیار

باید نمود از دل و از جان احترام خر

خرها وکیل ملت و ارکان دولتند

بنگر که بر چه پایه رسیده مقام خر؟

شد دایمی ریاست خرها به ملک ما

ثبت است بر جریده ی عالم دوام خر

آگاه از سیاست کابینه، کس نشد

نبود عجب که «نیست» معین مرام خر

روزی‌که جلسه ی وزرا، منعقد شود

دربار چون طویله شود ز ازدحام خر

درغیبت وزیر، معاون شود کفیل

گوساله ایست نایب و قایم مقام خر

خر های تیزهوش، وزیران دولتند

یا حبذا ز رتبه وشان ومقام خر

چون نسبت وزیر به خر، ظلم بر خر است

انصاف نیست، کاستن از احترام خر

امروز روز خرخری و خرسواری است

فردا زمان خرکشی و انتقام خر

میزادۀ عشقی