۲۴ ساعت

زن ومرد

عبدالغفور امینی

زن زنده گی به مرد وچوجسمی به جانِ مرد

زن باغِ پُرزمیوه که باشد ازانِ مرد

زن مرد را چو بازووچون یارویا وراست

همکارِ مرد وهمسفر وهم زبانِ مرد

زن مرد را به مهر همی سازد استوار

نیروی مرد وقُوَت وتاب وتوانِ مرد

زن یکطرف مواظبِ اطفال می شود

ازسوی دیگر است چو روح وروانِ مرد

بیرون ززیرِ بالِ نوازش نمی بَرَد

اطفال خورد وطفلِ بزرگ وجوانِ مرد

همرای مرد درحضر ودرسفربُوَد

هم همرهی کند همه جا کاروانِ مرد

خواهانِ سربلندیی مردش همیشه است

چون یک شریکِ زنده گیی مهربانِ مرد

چون مادر وچوخواهروچون دختروچوزن

درخدمت اند درهمه عصر وزمانِ مرد

نان آور است مرد اگربا تلاشِ خود

زن روز و شب درست کند آب .نانِ مرد

درزنده گی وجمله نشیب وفرازِ آن

درهرزمان زن است چو کمک رسانِ مرد

زن گربلند می نَبَرَدمردِ خویش را

پایین که هیچگه نَبَرَدفروشانِ مرد

مرد اَرملول وخسته زکارش بُوَد گهی

ازمهرمرهمی بگذارد به جانِ مرد

قوس۱۳۹۳