۲۴ ساعت

خدا حافظ

محمد معروف نیکزاد

خدا حافظ عزیزان ! مدت چند.

ادیبان و محبان ای خرد مند.

حضور گرم تان بر من صفاداد.

درین دل همچو دریا توشه ها داد.

چو خاری درگلستان جای من بود.

کلامی  تان  یکی د’ر     عدن  بود.

بهر  منزل که  از  پا  در  فتادم .

برسم و  راه  دوستی  گام را نهادم.

وفا اندر وفا ،کار دلم بود

زدنیا محنت و غم حاصلم بود

شبانگاهان  و اشک لاژوردم

قلم بود راز داری همنوردم

شب و روز از وفا آرام نخفتم

غم روز گار بهر یک دوست بگفتم

قلم داند زحال درد مندان

زبان اوست ندای  مستمندان ..

سکوت شب بدل  آب  حیات است

هوایش  راحتی بخش ممات است

سخن چون باغ باشد پر زبلبل.

زبان  خامه است  بشگفته چون گل

بنیکزاد یاد تان با اشک و زاریست.

درین دل  کی توان برده باریست.

وتا بر گردم   الله ، یاری تان باد.

کلام پاک تان چون کیمیا باد!

با درود  و سپاس

محمد معروف نیکزاد