۲۴ ساعت

من و نرگس من و دشت جدایی

صدایی من صدای بی صدایی

من این جا در سکوت خویش مردم

تو پرواز بلند خود سرایی
***

وطن خونین وطن آتش وطن خاک

نتابد خوشۀ این جا در این تاک

غمی مانند تیغ تیز پروان

د‌‌ل‌من پاره پاره مثل یک ناک
***

دوچشم‌ات کافرستان، کافرستان

دل‌ات کافرتر از چشمت، به قران

اگر برمن شبی بگشایی آغوش

دوتا خورشید بینم در خراسان
***
شب است و آسمان بسیار تنهاست

خموش و خسته چون خشکیده دریاست

ولی جایی که تو می خندی ای دوست

تمام زنده‌گی زیباست، زیباست
***

در این آیینه تصویرم تو هستی

جبینم، خط تقدیرم توهستی

به صحرای که در هر گام عشق است

مرادم، رهبرم، پیرم تو هستی
***

بیا باهم شراب ناب نوشیم

شویم تا هردوان، بی‌تاب نوشیم

کنار رودباران روی سبزه

به زیر خیمۀ مهتاب نوشیم
***

اگر آیینه ام بشکست بشکست

دل اندر سینه‌ام بشکست بشکست

به تاک زنده گی انگور عشقم

اگر کنگینه‌ام بشکست بشکست
***

دل بی تاب من دریای عشق است

چراغ برج ناپیدای عشق است

زمین تا آسمان شور تو دارد

به هر سو بنگرم آوای عشق است
***

ایا دلبر کجایی تا بیایم

برایت شعر توفان‌ها سرایم

بخوانم مثل ققنوسی در آتش

که خورشیدی شگفته در صدایم
پرتو نادری

۱۳۹۲
شهر کابل