چون نور آفتاب بگشتیم بر زمین
تاریخ نشر شنبه ششم قوس ۱۳۹۵ – ۲۶ نوامبر ۲۰۱۶ – هالند
سرودۀ از عم ِ خدابیا مرزم مرحوم سید منصور خان عالمی تقدیم شما میدارم.
ایشان ازجمله بیدل شناسان بودند و در سبک هندی و بخصوص صائب تبریزی اشعار نابی بجا مانده اند، از مصاحبین مولانا خسته، مولانا قربت ، بسمل کابلی و شاعران بزرگ محسوب میشوند حسن خط عالی داشته و حافظ قرآن کریم نیز بودند، از جهت شاعر بودن شان علاقۀ وافری به تربیت گل داشتند، در شعر (عالمی) تخلص میکردند.
اولین شعرم را که برایشان فرستادم نامۀ با ارزشی که محتوای آن نصایح و تشویق من در عرصۀ شعر بود دریافت کردم، همیشه با من مهربان بودند.ایشان در کشور ترکیه وفات یافتند خداوند جنت نعیم نصیب شان گرداند روح شان شاد و یاد شان گرامی باد.
( همایون عالمی)
نمونۀ شعر شان:
در زیر چرخ دیدۀ عبرت نمانده است
غافل مشو وفا و محبت نمانده است
از بسکه تلخ میوه این باغ شد بکام
در شوق آن مباش حلاوت نمانده است
اهل غنى! چه ناز به تعمیر خود کنید
قصر شما بلند بجنت نمانده است
در هر نفس تو ظلم مرا میکنى رواست
مهر است بر دهن که شکایت نمانده است
چون نور آفتاب بگشتیم بر زمین
هر چیز هست و لیک مروت نمانده است
هر جا که هست ساغر ِاز حرص بشکنید
در دست خلق جام قناعت نمانده است
این پند ” عالمى” تو گرفتى از آنکه گفت
صائب بتوبه کوش که فرصت نمانده است
مرحوم سید منصور خان عالمی
تشکر از برادر گرامی سید همایون شاه عالمی ، روح مرحوم سید منصور خان عالمی شاد ، سروده زیبا و عالیست. شما به سلامت باشید . مهدی بشیر
درودو سپاس برادر نهایت عزیز و عالیقدرم جناب مهدی بشیر و یک جهان سپاس از نشر سرودۀ عم بزرگوارم خدا رحمتی سید منصورخان عالمی، شما سلامت و کامگار باشید