۲۴ ساعت

یادی از شرارۀ که فرو خفت …..

محترم استاد عبدالجبار توکل هروی

هامبورک

دریعا ای شراره ! ناگهان از این سرا رفتی

ازین دنیای پرغوغا سوی دار بقا رفتی

حضورت افتخاری بود بهر دوستان اما

نهادی جمله را تنها به این زودی چرا رفتی ؟

به جمع بانوان بودی تویک بانوی فرزانه

نشاندی جمله رادرسوگ خودای پارسا رفتی

به هرجا حرفی از یاری رساندن بود بودی تو

رساندی یاریت را بر یتیم وبی نوا رفتی

به هرجا بود معلولی صمیمی یاریش کردی

به هرجا مستحقی بود با جیب سخا رفتی

بسا خیریه هارا سرزدی همیار گردیدی

به هرجایی که رفتی با یقین بی مدعارفتی

به هر محفل که ازفرهنگ نامی درمیان آمد

توبا فرهنگیان در راستای ارتقا رفتی

تو محبوب القلوب مرد وزن بودی به هرمحفل

وهر جا حرفی از دین بود بی روی وریا رفتی

نکوهش مینمودی جاهلان وزن ستیزان را

ازین رو زیرتیغ ظلم بی چون وچرا رفتی

زجد وباب میراث شما رمز شهادت بود

چه آسان در مسیر شهسوار کربلا رفتی

هزاران رحمت حق بر روان وروح پاکت باد

یقین دارم کاز این دنیا سوی جنت سرا رفتی.

هامبورگ شنبه چهارم آذر”قوس”۱۳۹۵

توکل هروی