۲۴ ساعت

دست کوته دارم و در در ى کج سفته ام

دانه هارا تار احسان تو درمان میکند
،،،،،،،،،،،

نور نوروز

عندلیب طبع من شوق گلستان میکند

با پر و بال شکسته ، میل طیران میکند

میکند پیرانه سر ، پرواز در اقلیم عشق

بادل افسرده ، تمثیل جوانان میکند

این عجب نبود که زال سالخورده در بهار

همچو رستم، ادعاى پهلوانان میکند

زینهمه شور و شعف ، کافتاده در ارکان دهر

عشق ورزى را به پیران ، نیز اسان میکند

منفعتهاى حیاتى دارد این فصل بهار

هرکه غافل ماند از ان ، سخت تاوان میکند

راءیت نوروز با ابزار ماه فروردین

لشکر مهزوم زدى را، مرد میدان میکند

انچه سرماى زمستان داد بر باد فنا

دست اعجاز بهاران ، باز عمران میکند

ابر فیضش چون ببارد با سخاوت بر زمین

نرم همچون پرنیان ، خار مغیلان میکند

تخرج الحى من المیت شنو باگوش جان

معنى این ایه ، شاخ خشک بیجان میکند

تازه و شاداب و خوشبو و مرصع شاخ را

از دم عیسایی فیض بهاران میکند

چشم دل بگشا ببین اعجاز صنع کردگار

عقل را مبهوت و مات و گیج و حیران میکند

ازقماش پرنیان هفت رنگ پرگهر

حله ى تنپوش ، بر اشجار عریان میکند

کوه و صحرا و چمنرا دولت فصل ربیع

صد هزاران خوشه ى پروین بدامان میکند

سایه سار نسترن بن را شعاع افتاب

از بلور قطره ى باران ، چراغان میکند

تاکه نغز و پر حلاوت ، میوه اید از درخت

مهر ورزى افتاب و ابر نیسان میکند

این هزاران طعم و رنگ میوه از یک اب و خاک

مظهر اعجاز خلقت را نما یان میکند

تاعروس گل بناز از حجله اش بیرون شود

برسرش باد از شکوفه سکه باران میکند

تاکه گرد شمع رویش پر زند نجوا کند

گل به بزمش بلبل و پروانه ، مهمان میکند

تاخمار چشم شهلایش ، نکو منظر شود

در دهان تنگ نرگس ، قطره ، باران میکند

اهوان جفتجو را عطر فیاض بهار

در پى ابستن خیل غزالان میکند

اینهمه نقش و نگار تازه بر ایوان باغ

نقشهاى مانى ، در ارژنگ، ارزان میکند

اذرخش و غرش رعد و سحاب سرگران

منکران این تحول را هرا سان میکند

نور نوروز و شکوه پر جلال فصل نو

کور چشم تنگ خود بین حسودان میکند

جشن نوروزى که دارد ریشه درعمق زمان

عظمت دور خراسانرا نمایان میکند
،،،،،،،،،،،،،،
هرکجا ویرانه ى بیند زفیر توپ و تانک

صاحب اندیشه ، یاد ملک ویران میکند.
،،،،،،،،،،،،،،،،،
محمدعلى فرحتیار
۱۶/۰۳/۲۰۱۷
فرایبورگ المان.