مثنوی !
تاریخ نشر شنبه ۱۹ حمل ۱۳۹۶ – هشتم اپریل ۲۰۱۷ – هالند
مثنوی !
محترم خانم عزیزه عنایت
چـه زیبـا بـود روزی ملک افغــان
فـزون نعمـت ، گــل وسنبل فراوان
کنـارآبشــارش مســت و شــادا ب
طنیـن و نغـمه ی ازشـرشـری آب
هــوای جــان فــزایش روح پـرور
به دامـان داشت مــوج لاله ی تــر
غزل خوان عاشقان شبهای مهتاب
نه وحشت بود نی ترسی زهرباب
یکی درفکـر کـاری شـا د و خرم
د گـرفــارغ زســودا و زهـــرغــم
بکف بـود هرکه را قــد ر تـوانش
زامـرار حیــات و شــام ، نــا نـــش
نبود کس را به سراندیشه ی جنگ
نه فکــر انتــحاری نی کسی منگ
خــدا یــا از کجا ایـن آتش افــتا د؟
که میهن شد چنین ویران وبربا د
رسیــد نــد ظالمان و دیــو و شیــاد
ربــودنــد ثــروت میهــن زبــنیــاد
کشانیدند وطــن در آتــش و خــون
زخون گــردیـد میهـن رود جیحون
بمـا دادنــد ،هــردم آ تــش وجنــگ
نمــود نـد ظلم و اســتبــداد آهـنگ
چه خواهــد دشمن نا پــاک میهن؟
دهد آخر به این کشــور ســرو تـن
ســرش پــر از هــوای فکـر باطل
بــه قلب و سینه اش تیــر تغــا فـل
جــوانــان را ز هــر خانه بجـوینـد
به خون بی گناهی دست شــویـنــد
ربــایــنــد از کـنار مــادری پــیـــر
بـبندند دســت و پایش را به زنجیـر
بســوزنــد آشــیان و خــا نه ها را
بغــارت میبــرنـد هســتی مـــا را
زپــیــران ضعیــف و نــاتــوا نــی
بگیــرنــد نــوجوانش همچـو جانی
به هــر قــریه و ده آتـش گشـایـنـد
به هــرجــا میرسند ویران نمــایند
بــگــو ای دشمن این کـوه و دامان
چه میخواهی دگرزین ملک ویران
یـکــی را در فسـا د آلــوده کــردی
د گــــر را بــاعــــث آزار و دردی
یکـی دادی تـفــنگ وراکــت کــور
د گـر را میکشی بـا بـرچـه و زور
شـود روزی که گردی خانه ویـران
نــیــابی پــا و ســراز تـیـغ یــزدان
نمـودند چـون تـو این عــزم پلید ی
شکستنــد و بــرفــتــنــد نــا امیـدی
که این خاک است خاک شیرمردان
سلامت کی بـرد ، بد خــواه او جان
(عــزیــزه) انــتـقـام این شـهــیـدان
بـگــیــرد حـــق زشــیـادان دوران
عزیزه عنایت :
درود به خواهر عزیز خانم عنایت ، تشکر از سروده زیبا و مملو از احساس وطنپرستانه تان. همیشه موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر
سلام خدمت برادر مهربان جناب مهدی بشیر تقدیم است !
تشکر از حسن نظر تان که با فعالیت فرهنگی افتخار بخشیده اید
خداوند یار و مدد گار شما در تمام عرصه های زندگی باشد .