همسایه
تاریخ نشر شنبه ۱۷ سرطان ۱۳۹۶ – هشتم جولای ۲۰۱۷– هالند
همسایه
نوشته محترم نذیر ظفر
ای گلبن ای نو نها لی من
همبازی خرد سالی من
همسایه ای همجوار بودیم
همصحبت و هم دیار بودیم
بر یا د رخت مدام بودم
پیوسته بروی بام بودم
لبخند تو بهر من شکر بود
خشم تو چو زهر با اثر بود
روزی که زبام من فتادم
انروز نمیرود ز یادم
از بهر عبادتم رسیدی
بر درد وصال من تو دیدی
در پته ای صندلی نشستی
فارغ ز خوشی و شور مستی
پر سیدی ز حال بیقرارم
دارو شدی بر دل فگارم
دردم به سخن دوا نمودی
با ألفت دل دعا نمودی
من عا فیت از وفا گرفتم
حقا که بجان شفا گرفتم
آن دوره همه عیار بودند
مردم همه با وقار بودند
امروز زمانه واژ گونست
هر دل ز غمی چو جوی خونست
چون کرده فساد و غم تراکم
گم گشته حق خدا و مرد
نذیر ظفر
درود به برادر گرامی ظفر عزیز ، تشکر از سروده زیبا و عالی تان. باید بگویم که چی وقتها بود که همسایه ها مانند دوست ، برادر و خانواده زندگی میگردند. وقتی از کسی پرسان مینمودند که پدر و مادر داری ؟ چرا اینجا تنها زندگی میکنی ؟ وی در پاسخش میگفت من همسایه دارم که از پدر و مادر بمن نزدیکتر است و اگر خدای نا خواسته مشکلی پیش شود ، اولین کسی که به دادم میرسد همسایه است. اما بدبختانه در طی چند دهه اخیر این ارگ نشینان همسایه ها را چی که خانواده ها را هم با هم دشمن ساختند و با تعصب وتفرقه همه را بجان هم انداختند. لعنت به چنین اسانها.
از سروده همسایه خوشم آمد . موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر.
با عرض ادب و ادای احترام به سرور گرانقدر و فر هنگی فر هیخته جناب مهدی جان بشیر هروی و سپاس بیکران از سایت وزین ٢۴ ساعت که پیوسته درخد مت همو طنان قرار دارد و این چراغ فر هنگی همیشه فروزان باد
محترم نذیر جان ظفر سروده ای همسایه یادنامه ایست از سالهاییکه در آرامش و رفاه بسر می بردیم ، اما افسوس که همه مثل خوابی گذشت و بقیه عمر را باید در حسرت چنین زمانی سپری کنیم. درود بر شما شاعر زیبا بیان.
با عرض حرمت
قیوم بشیر «هروی»