۲۴ ساعت

شمهءازخاطراتم،سجایا و شخصیت والای علمی

تاریخ  نشر پنچشنبه ۱۹ اسد  ۱۳۹۶ –  دهم  آگست ۲۰۱۷–  هالند

بسمه تعالی

شمهء از خاطراتم ، سجایا و شخصیت والای علمی وفرهنگی پروفیسورمیرحسین شاه

***********

محترم پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

************

به تأسی از نوشتهء استادان گرانقدر هر یک شاه محمود محمود ومحمد نصیرمهرین” به منظورارجگذاری به فراورده ها وزحمات استاد میر حسین شاه”، استاد ورئیس فاکولتهءادبیات وعلوم بشری پوهنتون کابل.

پروفیسورمیرحسین شاه آقا فرزند مرحوم میرعبدالجوادآقا ازسادات جلیل القدر،روحانی ومورد احترام قاطبهء مردم قندهاربوده وایشان را بالغ بر ۵۵ سال میشود که ازنزدیک میشناسم.

ایشان با دختر مامایم مرحوم میرزا نادرعلی خان ازدواج نموده اند.

روابط فامیلی ورفت وآمدهای ما در طول سالهای مدید بسیار زیاد و  خیلی ها حسنه بوده است.

چون تحصیلات،تدریس، تحقیقات وپژویشهای علمی وفرهنگی استاد گرانقدرهمه در رشته تاریخ،ادبیات وعلوم بشری بوده واز من متفاوت ازایشان همه دررشته انجنیری ساختمانی بوده است،بناءً من در خود آن صلاحیت وتوانائی را نمی بینم که درباره آثارعلمی شان، تألیفات شان، اشتراک های شان در کنفرانس ها وسیمینار های زیاد بین المللی در داخل و خارج ازکشورابرازنظرنمایم .

مگرهستند ازهمکاران وشاگردان قدر شناس شان که درباره به اندازه ممکن روشنی انداخته اند.

من میخواهم ازشناخت خویشا وندی که با ایشان داشته ودارم تذکری کوتاهی خدمت  علاقمندان تقدیم دارم. 

استاد میرحسین شاه یک انسان  واقعاً وطن پرست،فوق العاده متواضع، خوش صحبت ،خوش برخورد،خوش سیما ودائماً با تبسم ملیح وچهرهء خندان ونورانی خود انسان را مجذوب خود میگردانند.

درجریان آن همه سالهای طولانی هیچگاهی نشده است که حتی یکباری از ایشان حرف ناپسندی،عمل نادرستی ویا کدام چیزی که باعث رنجش خاطر دیگران گردیده باشد،ندیده ونشنیده ام. من یقین  کامل دارم که همکاران پوهنتونی شان،شاگردان شان وهرکسی که ایشان را میشناسند نیز با من همنوا خواهند بود. استاد میرحسین شاه دارای اخلاق بسیار عالی، پیشآمد نهایت مؤدبانه ومهربانانه دارند.

بصورت خلاصه میتوان گفت که پوهاند میرحسین شاه یکی ازنعمت ها وموهبتهای خاص الهی برای وطن عزیزما بوده اند. زبان وقلم بنده از بیان سجایا وخوبی های استاد گرانقدرعاجز است.

البته برای اینکه به اصل موضوع برگردم،می بایست قدری ازدوران تحصیلاتم، یادآوری نمایم.

بنده تاصنف نهم درلیسه عالی نجات درس خوانده واز شاگردان ممتاز صنف خود بودم. روزی یک استادامریکائی با یک استادافغانی ما برای تبلیغ وتشویق شاگردان به مکتب تخنیک ثانوی، آمده بودند ومعلومات لازمه رادرباره داده وشاگردان را تشویق نمودند که درکانکورآن مکتب اشترک نمایند.خلاصه درکانکوراشتراک نموده وموفق شدم. صنوف  دهم الی دوازدهم رادرمکتب تخنیک ثانوی ادامه داده وازآنجا درسال  ۱۳۳۷ هجری شمسی به درجه اعلی فارغ گردیده وبدون اشتراک درامتحا ن کانکورپوهنتون کابل،بصورت فوق العاده شامل فاکولتهء انجنیری کابل گردیدم.

درسال ۱۳۴۱ هـ ش.ازآن فاکولته با احراز درجهء اول فارغ شدم.درآن زمان نظر به مقررآت پوهنتون شاگردان اول نمره حق داشتند که در کادرعلمی همان فاکولته شامل کارگردند.

من درجریان سالهای تحصیل درفاکولتهء انجنیری بصورت پارت تایم درمدیریت عمومی تعمیرات وزارت معارف کارمیکردم ودرآنجا بیشتر اوقات را با یک انجنیرآلمانی ویک مهندس امریکائی مشغول کاربودم.

ازکارو رفتارم مدیرت عمومی تعمیرات نهایت رضامندی را داشتند. به همان سبب خدمت وزیرمعارف وقت داکترصاحب علی احمدخان پوپل پیشنهادکردند که به پوهنتون کابل هدایت فرمایند تابنده را بعد ازفراغت به تعمیرات وزارت معارف معرفی نمایند. همان بود که وزیر صاحب به ریاست پوهنتون کابل هدایت تحریری دادند که مرا دروقت تقسیمات به تعمیرات وزارت معارف معرفی دارند.

پوهنتون کابل نظربه امریهء وزیرصاحب معارف مرادربست تعمیرات وزارت معارف معرفی نمودندوعوض من شخص دوم نمره را درکادرعلمی گرفتند.

اگرمن به وزارت معارف میرفتم بعدازشش ماه خدمت با یک بورسیهء تحصیلی به امریکا فرستاده میشدم.

من که در دوراهی قرارگفته بودم ونمیدانستم چه کنم، درکادرفاکولته بمانم یا به تعمیرات وزارت معارف بروم. سرانجام تصمیم گرفتم که با پوهاند صاحب میرحسین شاه مشورت یا صلاح اندیشی کنم. درآنزمان ایشان معاون فاکولته ادبیات وعلوم بشری بودند.نزد ایشان رفته ودرباره مفصلاً صحبت کردم.

ایشان باهمه لطف ومهربانی که داشتند به من گفتندکه دیگران وسیله و واسطه میدارند که شامل کادرعلمی شوند،توکه حق داری ومیتوانی شامل شوی،نبایدغیرازکادرفاکولته جائی دیگری را قبول نمائی. دراخیرباهمه لطف ومهربانی که داشتند،بصورت جدی برایم گفتند که هرچه زودترعریضهء بریاست پوهنتون بدهم وبگویم که میخواهم درکادرعلمی فاکولتهء انجنیری بمانم.عریضه لازمه را تحریرنموده وبه ریاست پوهنتون تقدیم داشتم. ریاست پوهنتون به عریضهء من جواب مثبت داده ومن درکادرعلمی فاکولتهءانجنیری ماندم.

باید متذکرشدکه اگراین لطف پدرانه وراهنمائی عالمانهء پوهاند صاحب میرحسین شاه نمی بود ومن به تعمیرات وزارت معارف میرفتم، سیر زندگی ام طوردیگری میبود که حالاا زآن تصمیم نادرست خود نادم و پشیمان می بودم.

باماندن درکادرعلمی فاکولته انجنیری وتحصیلات عالیترتا درجهء دکترأ ومجموعاً نزیک ۲۴ سال داشتن افتخارعضویت در کادرعلمی پوهنتون وپولی تخنیک کابل،تربیهء صدها انجنیرجوان برای وطن عزیزم،خدمت مادروطن در کشورزیبایم، روحاً احساس خوشی و

آرامش می نمایم.

مسألهء دیگری که ازآن نگاه همیشه مرهون احسان، تشویق و ارشادات پوهاند صاحب می باشم، سرودن شعروآغازشاعری می باشد.

من که بعد ازصنف نهم لیسهءعالی نجات تا ترک اجباری وطن عزیزم حتی برای یک ساعت درس های شعر وشاعری،ادبیات واجتماعیات را نخوانده بودم، بعد ازچند سالی بادرک غربت ودوری ازوطن عزیز، به سرودن اشعارمیهنی شروع نمودم. یکی ازاشعار ابتدائی خودرا با عنوان”مادر وطن” ومطلع : هر آنکس میهنش افغانستان است، خدمت

استاد میرحسین شاه فرستادم.ایشان بنده را تشویق وراهنمائی کرده ودرباره ارشادات لازمه را نمودند که البته برایم خیلی ها مفید بود.

حالاازلطف الهی صدها پارچه اشعار مختلف،مقالات ومضامین اسلامی اخلاقی،تربیوی وسیاسی ام ازطریق وبسایتهای مختلف به نشر رسیده وهمچنان ۱۳ مجموعهء اشعار ومقالاتم تاحال اقبال نشروچاپ شدن را یافته است.

این همه را اولاً ازتوفیقات الهی وثانیاً از تشویقهای پوهاند صاحب میر حسین شاه وبعضی دانشمندان دیگرهموطن منجمله استاد محمد یوسف کهزاد دانسته وهمیشه مرهون وممنون احسان ایشان بوده وخواهم بود.

درپایان با صد درد وافسوس باید بگویم که درچهاردههءاخیر،وطن عزیزما آماج جنایات وحشیانهء وطن فروشان وخائنین ملی،نوکران وغلامان حلقه درگوش شوروی سابقه، غرب، ایران، پاکستان وسعودی های دشمن اسلام ومسلمانان،متحمل صدمات،ویرانی های نهایت زیادمادی ومعنوی گردیده است.ملیونها هموطن ما جانهای شیرین خودرا از دست داده و ملیونهای دیگراسپندواردراقصی نقاط این کرهءخاکی بی وطن و مهاجر گردیده اند.

علما و دانشمندان،استادان ومعلمین،دکتوران واجنیران،دهقانان وکسبه کاران،ترک وطن عزیزخودنموده اند. پوهاند میرحسین شاه آقا نیزدرسال ۱۳۶۷هـ.ش.با قبول خطرات بسیارزیاد مجبوربه ترک کشور زیبا ودوستداشتنی خود گردیدند وفعلاً با فامیل خود در اضلاع متحدهء امریکا،درحال غربت وامید بازگشت به زادگاهش،زندگی می نمایند.

والسلام

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۹،۹،۲۰۱۷،سدنی،آسترالیا