غزلی که نماد تَفَوق روح بر جسم است
تاریخ نشر جمعه ۲۱ میزان ۱۳۹۶ – ۱۳ اکتوبر ۲۰۱۷– هالند
غزلی که نماد تَفَوق روح بر جسم است
از مولانا جلال الدین بلخی رومی
انتخاب از : محترم سید همایون شاه عالمی
ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند
هر مرادی که بُوَدشان همه در بر گیرند
جان و دل را چو به پیک درِ تو بسپارند
جان باقی ِخوش ِشادِ معطر گیرند
بندگانند ترا کز تو توی شان مقصود
پای در راه تو بنهند و کم سر گیرند
ترک این شرب بگویند در این روزی چند
عوض شرب فنا شربت کوثر گیرند
چون ستاره شبِ تاریک پی مه گردند
چو مه چارده رخسار منور گیرند
گر بمانند یتیم از پدر و مادر خاک
پدر و مادر روحانیِ دیگر گیرند
چون ببینند که تن لقمه گورست یقین
جان و دل زفت کنند و تن لاغر گیرند
بس کن این لکلک گفتار رها کن پس ازین
تا سخن‌ها همه از جان مطهر گیرند
مولانا جلال الدین بلخی رومی
روح مولانا جلال الدین بلخی رومی شاد ، سرودۀ زیباست . تشکر از انتخاب برادر محترم سید همایون شاه عالمی . مهدی بشیر
درود برشما دوست گران ارج و برادر نهایت محترم جناب مهدی بشیر و سپاس از نشر این غزل پزشور عارفانۀ مولانا جلال الدین محمد بلخی . موفق و سرفراز باشید.