۲۴ ساعت

که سر تا پا تنم در سوز هجران تو می لغزد

نه پیدایی نه پنهانی ولی دانم نمی دانی

هنوز این سر به یاد دشت دامان تو می لغزد

به یاد روزگارانی که قلب تو صفای داشت

دلم چون قطره اشکی نوک مژگان تو می لغزد

تو در بحر خودی ها گم شدی پیدا نخواهی شد

که این آواره روز و شب به حرمان تو می لغزد

ندارم شکوه از نا ساز گاری های بخت خود

که بخت تیره ام چون موج زلفان تو می لغزد

نماد خاطرم هستی هنوز و نوبهار دل

که واژه واژه شعر من ز بستان تو می لغزد

عبدالهادی رهنما