۲۴ ساعت

مدتی شد که مردم همه حیران تو اند

هم رفیقان و شرکا و ندیمان تو اند

زاینهمه خود سری و دبدبه و شان تو اند

دوستانت همه دلسرد و پشیمان تو اند

تو بگو چارۀ شان چیست و چی تدبیر کنند

عاجز اند زین همه اندیشه که تقریر کنند

وطنم باد فنا رفت تو میدانی و خیر

جوانان دارالبقا رفت تو میدانی و خیر

من نگویم که چرا رفت تو میدانی و خیر

مگر از دست شما رفت تو میدانی و خیر

گوش کن گوش و دگر جنگ و شرر بس نما

عملِ زشت و ز کشتارِ بشر بس نما

بس کنید بس دگر بعد ازین تکرار نکنید

ترسم از اینکه شما خود را انفجار نکنید

ملتِ خویش دگر خسته و بیمار نکنید

بس دگر گوش به حرف غولِ اشرار نکنید

درد و اندوه و غم و غصۀ بسیار تا کی

انفجار و انتحار این همه تکرار تا کی

نوکرِ دشمنِ بیگانه نه باید بودن

بر ضد ملتِ فرزانه نه باید بودن

عدوی مردمِ دُردانه نه باید بودن

به سرِ زلف عدو شانه نه باید بودن

گر وطن رفت به بربادی تو بد نام شوی

کامگار گشته دگر ها و تو ناکام شوی

این همه جور و جفا هیچ دل آزار نکند

مردم آزار بسی اینقدر آزار نکند

آنچه کردی به ملت، هیچ ستمکار نکند

هیچ شیاد و چپاولگر و بد کار نکند

گر مُرامت صفا و صلح آوردن باشد

پس چرا اینقدرها کشتن و مردن باشد

جان من بس بتو ره گشادن غلط است

بارِ دیگر برایت رای دادن غلط است

پشت تو ملت بیچاره ستادن غلط است

بس بود یاری به این خود کفاندن غلط است

نه زعیمی که غمی ملت و مردم داری

نه سرِ کشت و کشاورزی گندم داری

در غم ِ ما بخدا کی تو پریشان گشتی

سر سامان نداشتی و به سامان گشتی

کی به حیرانی ما لحظۀ حیران گشتی

تو فریب خوردۀ آن دستۀ شیطان گشتی

من ندانستم که با کی سر و سامان داری

فکر بربادیی این ملت افغان داری

بعد ازاین کاری مکن تا که شکایت نکنند

طنز پردازی و داستان و حکایت نکنند

دشمنان قتل و قتالِ بی نهایت نکنند

طالبان جنگ به شهر و به ولایت نکنند

تا که پادشاه و ریسِ ملک افغان باشی

مرد سیاست و متفکر جهان باشی

نوشته : سیدجلال علی یار ( ملبورن آسترالیا )

نوعیت شعر : مسدس ( شش مصراعی )

۳۰/۰۱/۱۸