۲۴ ساعت

بـــــــــهاران بسترش هرسو چه زیبا میزند دامن

زمستان گرچه با سردی همی زد از جدایی ساز

بــــــهاران داده با گرمی به هـــــنگام وصـال آواز

زمـــــستان بسته بود بر ما ز سرما درب هـرخانه

بــــــهاران می گشاید حال در مــــقصود کاشانه

زمــــــستان مــیرود در دل گل امـــــید می روید

بـــــــهاران اشک چشم کودکان از چهره میشود

زمـــــستان رود گوییم ببر با خــــــــــود غم ما را

بـــــهاران چون رسد سازیم ز سبزی رنگ فردا را

زمـــــستان ای تمنا برد به سوی مرگ اگرچه دل

بـــــــهاران باز تهمــــینه کند زنـــــده دل غــافل

 فاطمه تمنا غلامی و تهمینه طهورا دانشجو