۲۴ ساعت

از هزار و یک حکایت ادبی وتاریخی

تاریخ نشر یکشنبه ۱۸ حمل ۱۳۹۸ – هفتم  اپریل ۲۰۱۹ هالند

حکایت ۲۷۳

ای صاحب کرامت ،  شکرانهء سلامت

روزی تفقدی  کن ،  درویش  بینوا را

« حافظ »

رسیدگی

در سیرت یعقوب لیث صفا ر ( ۲۲۴ – ۲۶۵ ) آورده اند که در سیستان موضعی را که « خضراء» می نامیدند و ظاهرآ چمنزاری بوده برای رسیدگی باحوال رعایا معین کرده بود و هر روز بآنجا میرفت و برتختی می نشست ومردم عرایض خود را بوی تقدیم می کردند.

یکروز در حالی که بجای خود نشسته بود ونظرش بدور دست ها کار می کرد شخصی را بسر کوی « سینک » که یکی از محلات سیستان بود دید که نشسته و سر بزانو نهاده است.  با خود اندیشید که آن شخص دچار غمی شده است . از آنرو حاجبی را فرستاد که او را بحضور بیاورد.

حاجب رفت و آن مرد را آورد. یعقوب از حال وی جویا شد و او گفت :

ملک امر بفرمایید تا مردم از اطراف پراگنده شوند در خلوت حال خود را عرض می کنم.

یعقوب امر کرد تا کسانیکه آنجا حاضر بودند دورتر رفتند و سپس آن شخص چنین گفت :

ای ملک حال من سخت تر از آنست که بتوانم بیان کنم. یکی از منصبداران شما ، هر شب یا یک شب در میان از راه بام بخانهء من داخل می شود و بناموس دختر من چشم دوخته است ومن توانایی مقابله با او را ندارم.

یعقوب گفت:

لاحول ولاقوه الاباللله ، چرا زودتر اطلاع ندادی؟ برو بخانهء خود وهنگامی که آن شخص داخل خانه می شود. تو بهمین « خضراء» بیا دراینجا شخصی را که مسلح است خواهی دید، او همراه تو به خانه می رود و انتقام ترا از متجاوز می گیرد !

مرد عارض رفت و آن شب نیامد وشب دیگر وارد خضراء شد و همان مرد مسلح را که یعقوب گفته بود در آن جا دید وهمراه خود به محله ای که مشهور به « کوی عبدالله حفص » بود برد.

شخص متجاوز هنوز در آن جا بود ومرد مسلح پیش رفت و شمشیر بر کشید واو را بقتل رسانید و آن گاه به صاحب خانه گفت :

چراغ روشن کن.

صاحب خانه چرا غ را روشن کرد وشخص مسلح نگاهی بطرف مقتول انداخت آن گاه گفت :

برای من قدری آب و نان بیاور.

صاحب خانه آب و نان حاضر کرد واو خورد . در آن وقت صاحب خانه متوجه شد که شخص مسلح خود یعقوب است.

یعقوب که حیرت او را دید گفت :

بالله العظیم که از آن لحظه که این مطلب را بمن گفتی من نان و آب نخوردم و با خدای خود عهد کرده بودم که تا دل ترا ازین غم فارغ نسازم هیچ چیز نخورم.

صاحب خانه پرسید:

با جسد مقتول چکنم ؟

یعقوب گفت :

اورا بردار و درخندق شهر بینداز . صاحب خانه جسد را برداشت و بلب خندق برد و در آن سرازیر کرد ویعقوب هم راه دارالاماره را پیش گرفت .

صبح روز دیگر در سیستان یعقوب ندا در داد که هرکسی می خواهد سزای بی ناموسان را بیند بلب خندق برود وجسد ی را که در آن جا افتاده است ببیند !

( این حکایت را در بعضی از کتب با اندکی تغییر به سلطان محمود غزنوی نیز نسبت داده اند ولی تاریخ سیستان که مأخذ این حکایت است یعقوب را قهرمان آن دانسته است ).

سلسله این حکایات آموزنده ادامه دارد …..