عسکر تیاتر
تاریخ نشر پنجشنبه ۲۹ عقرب ۱۳۹۹ – ۱۹ نوامبر ۲۰۲۰ هالند
تیاتر محلی را گویند که در آنجا مردم غرض تما شای نمایشی جمع میشوند و یو نا نیان اولین قومی بودند که تیاتر را پایه گزاری کردند که در ابتدا تیاتر جنبه مذهبی داشت و مراسم مذهبی را نمایش میدادند.
در زمان اسکندر تیاتر رونق بیشتر گرفت و از اهمیت زیادی بر خور دار گردید و به تعداد تیاتر ها افزوده شد؛ سپس مو سیقی و رقص علاوه بر حرکات نمایشی وارد تیاتر گردیدتا اینکه تیاتر به تدریج تکامل یافت در ایران نیز از زمان پارت و سا سانیان بصورت ساده وجود داشت و نمایشات چوگان بازی و شمشیر بازی نیز آهسته آهسته بصورت تیاتر در آمد.
با تکا مل و پیشرفت کار های نمایشی در ایران و نوحه خوانی و شبیه سازی در رثای ا ئمه اطهار علیهم السلام همراه بود و در عصر قا چار و صوفیه به تیاتر اهمیت زیادی داده شد .
در وطن عزیز ما که حصار های تعصبات اجتماعی سر به ثریا میکوفت و هنر و هنر مند در انظار مردم تحقیر میشد؛ هنر مندان با دلهره گی و امکانات محدود جگر بدندان گرفته راهی شهر هنر میشدند .
بجاست که از پیشگامان هنر تمثیل تیاتر ملی افغانستان از شاعر و هنر مند تمثیل مرحوم میر محمد کا ظمی هاشمی یاد آور شدکه اولین بار نقش زن را در سال ۱۳۰۳ در زمان امانیه در تیاتر با لباس زنانه اجرا کرد و این نمایشنامه بنام مادر وطن مسمی بود ؛ وی چنان تمثیل عالی نمود که از طرف مقامات وقت مورد تمجید قرار گرفت و این خود می رساند که در جوامع سنتی شهر های هنر بروی بانوان مسدود است .
زمانیکه هنوز شنیدن صدای نطاق زن از طریق امواج رادیوی وقت عصیان پنداشته میشد ؛ و جز عده یی انگشت شمار کسی جرات نمیکرد در رادیو برای خوانش اخبار برود و انهایکه با جسارت فرهنگی میرفتند ایشان چادری بسر میکشیدند و با صد تشویش و هراس تردد مینمودند و مسلم است که پذیرش یک بانو در تیاتر آنوقت دشوار تر نطق ان در رادیو بود و از تصور خارج بود که روزی با نوی علمبر دار تیاتر گردد و هیچ کسی حاضر به این فدا کاری نبود و حتی افرادیکه علاقه وافر به هنر تمثیل داشتند اجتناب میورزیدند چون شرایط مختنق و تعصبات سنتی از یکسو و کم بها دادن هنر از جانب دیگر مانع این علایق میشد و آرزو در سینه های تنگ خفه میشدند و دفن می گردیدند.
با اینهمه مشکلات موجود خانمی روی صحنه تیاتر می اید و سکوت تاریخی را میشکند و با مشعل تابناک وارد میدان هنر میشود ؛ وی محترمه حبیبه جان عسکر است که چون عسکر وفا دار در اردوی هنر تیاتر نو بنیاد وطن جانبازانه قدم نهاد و به یقین کامل که گذاشتن اولین قدم در چنان شرایطی ؛ قدمی تاریخیست که در صفحات تاریخ هنر تیاتر افغانستان با خطوط زرین نقش میبندد و این نقش ماندگار است.
زنده گینامه هر هنر مند برای مردم خالی از دلچسپی نیست و همه ارزو دارند تا از زنده گی شخصی یک هنر مند بدانند انهم هنرسالار با افتخار ، پس شما را دعوت به خوانش زنده گی مادر تیاتر افغانستان میکنم :
حبیبه عسکر در سال ۱۳۲۶در ولایت کابل در یک فامیل نیمه روشنفکر دیده به جهان گشود و پدرش مرحوم غلام حیدر از جمله رسامان و دیزاین کاران وقت بود که اکثرا به خطا طی و دیزاین اما کن مقدسه مصروف بود .
حبیبه جان عسکر در سال ۱۳۳۹ پا به عرصه هنر تمثیل گذاشت و اولین نمایشنامه که در آن رول اجرا کرد بنام ( عید ارتیست) بود که اثر مر حوم نینواز بود و دایرکت انرا مرحوم سید مقدس نگاه به عهده داشت.
خانم هایکه در آن وقت با حبیبه جان عسکر علمبرداری هنر تمثیل را میکردند میتوان از خانم ذلیخاجان نورانی ؛ نور تن نورانی و ذلیخا جان نگاه یاد اور شد .
حبیبه عسکر با محمد عسکر ظفر ازدواج نمود و ثمره این ازدواج دو دختر و دو پسر است که بنامهای ماری جان عسکر سر مست خانم محترم داکتر احمد ناصر سر مست فرزند زنده یاد استاد سلیم سرمست ؛ ناهید جان عسکر ؛ جاوید جان عسکر و وحید جان عسکر میباشند ،این هنر مند محبوب القوب نه تنها مشک هنر در کشور پاشیده بلکه فرزندان تحصیل کرده نیز به جامعه تقدیم نموده است که هر کدام شان در رشته های مختلف تحصیلات عالی دارند و و با مادر هنر در یک منزل در کشور آسترالیا در شهر ملبورن حیات بسر میبرند .
با نوی گران ارج حبیبه جان عسکر مادر هنر و مادر کلان نواسه های گلمهره اش میباشد ، وی معتقد است که هنر مند تیاتر وقتی می تواند بمعراج هنری برسد که از غرور بپر هیزد ؛ پشتکار داشته باشد ؛ جرئت داشته باشد و اخلاق تیاتر مردمی را حفظ کند .
خداوند هنر آفرین را سپاسمندم که راجع به هنر سالاری نوشته میکنم که الحمد لله در قید حیات اند و خداوند عافیت شانرا مستدام داشته باشد و با خانواده مهربانش شاد و با عافیت باشند .
نذیر ظفر
درود به نذیر جان ظفر و نوشته زیبا شان در باره تیاتر و زنده گینامه هنر مند مردمی محترمه بانو حبیبه جان عسکر . مهدی بشیر
با عرض سلام و تمنای عافیت سرور فرهنگی مهدی جان بشیر هروی و اظهار سپاسمندی از الطاف بیکران شان