۲۴ ساعت

به پیشواز سال نو و قرن نو

تاریخ  نشر دوشنبه  ۲۵ حوت  ۱۳۹۹ – ۱۵ مارچ ۲۰۲۱ هالند 

 هر باری که تقویم، شروع سال جدید خورشیدی یا میلادی را نشان می دهد هموطنان ما ضمن عرض تبریک به همدیگر آرزوی یک سال تواًم با امنیت و آرامش و بدون جنگ و خون ریزی را می نمایند.

آرزویی که از نیازمندی ها و حق مسلم هر انسان و اجتماع انسانیست. اما، وقتی روزهای سال به آخر می رسد سرخط اکثر جراید داخل و خارج کشورچنین است:

«سال گذشته یکی از خونین ترین سال ها در کشور بود».

پنجمین دههً جنگ تواًم است با آغاز قرن پانزدهم خورشیدی. اما از قراین پیداست که هنوز فاصلهً زیادی به ختم آن باقیست.

دفتر ایام مردم ما بازیچهً دست کشورهای بزرگ استعماری و کشورهای ذینفع منطقوی و گروه های مافیایی داخلی قرار گرفته و با بی رحمی تمام با سرنوشت آنان بازی صورت می گیرد. نیروهایی که حیات و بقاء و منافع شان را در تداوم و تشدید جنگ و ناآرامی و خون ریزی می بینند. به همین ترتیب، بازیگران بین المللی و منطقه یی نیز در پی تاًمین منافع شان هستند و هر روز چهره بدل می نمایند و خواهان تداوم جنگ هستند. تنها چیزی که پا برجاست قربانی شدن مردم ما در پای خواست ها و منافع این و آن است.

رُخ دیگر این سکه را دولت مردان نابکار، تروریست پرور و معامله گری تکمیل می نماید که خود حیثیت هیزم بیار این محرکهً خونین هستند. زیرا نتوانستند از امکاناتی که در طول این سال ها در اختیارشان گذاشته شده بود به سود مردم استفاده نمایند و یک دولت فراگیر ملی تشکیل دهند تا التیامی باشد به زخم های خونینی که طی چند دههً پسین بر پیکر مردم نشسته است.

حکومت های دست نشانده و خائن پسا طالبانی با طالب پروری ها و سیاست های خائنانه، معامله گری ها و رقابت های ناسالم میان خودشان زمینه های رشد و قوت گرفتن دوباره آن ها را فراهم کردند. تا جایی که اکنون خودشان را هم قربانی این خیانت شان می بینند و نه تنها در مذاکرات امریکا با طالبان به حاشیه رفتند که شاهد تهدید ها و وصول نامه های تحقیرآمیز مقامات امریکایی نیز هستند.

به باور من، تاریخ اشتباه نیروهای سیاسی را که به عمد صورت نگرفته باشد، می بخشد. اما هیچگاهی خیانت و جنایتی را که با ملاحظات شخصی، گروهی، سیاسی، سمتی و زبانی و قومی صورت گرفته باشد نمی بخشد و لبهً تیز انتقامش را، دیر یا زود، متوجه آن ها می سازد. گرچه در جغرافیای ما همواره هزینه های سنگین اشتباه و خیانت نیروهای سیاسی را مردم عوام پس داده اند. حالا کشور و مردم به عقب بر می گردند تا یک بار دیگر سلطهً سیاه و قرون وسطایی طالبان را تجربه نمایند و زمینه های جدیدی از جنگ و جدل و تداوم خشونت، در اشکال دیگری را، به نمایش بگذارد؛ و این یک بار دیگر ثابت می سازد که کشورهای بزرگ استعماری، به شمول ایالات متحده، آزادی و دموکراسی برای ملل دیگر به ارمغان نمی آورند؛ بلکه تنها در پی تاًمین منافع خودشان هستند ولو این که به قتل و سیه روزی ملیون ها انسان دیگر باشد.

به دلایل فوق اکثریت نسل کنونی کشور قربانی عوامل مختلفی گردید که در انتخاب و تداوم آن کمتر نقش داشتند. بناء” روی خوشی و خوشبختی ندید و نتوانست از مزایای تجلیل و برگزاری سال نو و اعیاد دیگر بهره گیرد؛ و از قراین چنان برمیاید که گریبان نسل آینده نیز بدست این تندباد حوادث است. اما می دانیم که بود و نبود ما مانع حرکت پیش روندۀ تاریخ نیست. نیروهای سیاه و کهنه اندیش آخرالامر راه زوال می پیمایند. این حکم تاریخ است.  

با همهً این گپ ها، یک بار دیگر ناچاریم به دامن امید ها پناه بریم، نوروز نو، سال نو و قرن نو را تبریک گوییم و سال تواًم و یا لااقل قرن با آرامش و امنیت و فارغ از فضای جنگ برای هموطنان آرزو نماییم.