سرزمین زخم خوردۀ من!
تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۷ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۷ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
سرزمین زخم خوردۀ من!
سرزمین زخم خوردۀ من!
این ریشه‌های من است
که هر روز در خاک خون‌آلود تو
تازه تازه جوانه می‌زند
من با ریشه‌های خود زنده‌ام
و حس می‌کنم که هیچ توفانی مرا از پای نخواهد افگند
حس می‌کنم که خورشید
در آسمان تو گرمای دیگری دارد
وقتی شبانه‌ها
دل‌تنگی‌ام را
رو سوی آسمان‌ها پرواز می‌دهم
اخترانت
زیباتر از همه پری‌های دریایی
به سوی من چشمک می‌زنند
من در ذره ذرۀ هستی تو نفس می‌کشم
من از تو زاده شده‌ام
و برای تو می‌میرم
شاید در میان موج‌های کوکجه
یا هیرمند
شاید در پای صخرۀ خون‌آلودی
در آن سوی قله‌های بلند فراموشی
دلم می‌خواهد، دشت‌های سوزانت را
چنان دیوانۀ سرگردانی با اشک‌های خود آبیاری کنم
و هزار سال بعد
در شاخه های درختان کهن‌سال تو جاری شوم
سبز شوم، گلی شوم
در کوهستانی
یا کنار دیوار مکتبی
سرزمین همیشه سوگوار من
از: استاد پرتو نادری
فرهیخته گرامی جناب استاد پرتو نادری عزیز خیلی زیبا و با احساس قلم زدید ، درود بر شما.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی