خلوتِ دل
تاریخ نشر : شنبه ۵ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۴ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
خلوت دل
نمـی پـرســد ز احـوال دل تـنـهـایی تـنهایم
نمی داند کسی ازدرد وداغِ هجر و سودایم
نهان گردیدم از دید تظاهر درحریم خویش
به چـشم دل اگـر بـیـنی هـمان پنهان پیدایم
سحر در پرتو مهتاب با دل قصه می گویم
که در خلـوتسـرای امـن شـب سـرّ هویدایم
تجلی کـرده دل تا در نگاه چـشـم مخموری
ز شوق گردش پیمانۀ هردم مست و شیدایم
نشستم در کنار بـرکه نجـوا کـرده ام با آب
تک و تنها سکوتی ، در غـروب شام دریایم
کتاب بیکـران عـشـق را بار دیگـر خوانید
که تا پیدا کنید با چشـم دل مفهـوم و معنایم
زشکّ و شبهه دلها را کنیم پاکیزه و خالص
که دروادی عشق ودوستی همواره همرایم
وفا ومهروپیمان ورفاقت رسم دیرین است
هـنــر پـــروردۀ آیــیــن پـاک جــدّ و آبـایـم
دل پـاکی، ز ژرفـای تـمـدن کـرده ام پـیـدا
کهـن تاریـخ ما سـرمایـۀ امـروز و فـردایم
سرِاحساس دل را روی دوش دل بیا بگذار
که در خـلـوتسـرای دل شـدی شـوق تمنایم
بـیـا بـر دیـدۀ گـردونـۀ رویای دل بـنشـیـن
تماشـا کن بـه چـشم عـشق دل پهنای دنیایم
دلم راغرق رویا های پر شور و طرب گردان
کهـن گنجینۀ انـدیـشـه و احـساس و رویایم
بیا درخلوت دل یاکه دل درخانه مهمان کن
که عالم پرشود ازشوقِ وصلِ شوخِ رعنایم
رسول پویان
۲۴ فبروری ۲۰۲۴
جناب آقای پویان زیبا سرودید ، قلم تان را همیشه رنگین می طلبم.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی