از زبانِ بانوانِ وطنم
تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
دو سروده ی هم وزن و قافیه با یک عنوان
از زبان بانوانِ وطنم
من زنم ، غمنامه ی انسان منم
حرفِ تلخِ دفتر و دیوان منم
گاه بینی ، گاه گوشم می بٌرند
بدترین انسان این دوران منم
من ندانستم گناهِ خویشتن
دایمآ خونین جگر، گریان منم
ازچه حیرانم به زحمت مانده ام
لایق اندوه ی بی پایان منم
داغ ها در سینه دارم بی شمار
لاله ای خونابه در دامان منم
اختیار من به دست دیگران
من چنان بازیچه ی طفلان منم
با چنین تحقیرواین بی حرمتی
خود چه سان گویم «ثنا» انسان من
محمد اسحاق ثنا
ونکوور – کانادا
از زبان بانوانِ وطنم
من زنم ، قربانی دوران منم
مادرم من ، مادر ِ انسان منم
بسکه رنج و غصه ها دارد دلم
روز و شب با ناله و افغان منم
من نه آنم تا پریشانم کنید
تا بکی در بندِ این زندان منم
من زنم ، من من مادر هر قهرمان
من اسیر دردِ بی پایان منم
رنج ها دارم فراوان بر دلم
بس پریشان حالم وحیران منم
گاه سنگسارمیشوم با سوزوآه
گاه بشکسته دل و گریان منم
با چنین رنج وستم ها ای«بشیر»
تا بکی افسرده و نالان منم
قیوم بشیر هروی
ملبورن – آسترالیا
۲۰۱۹
این سروده در سال ۲۰۱۹ به استقبال سروده ی استاد ثنای گرامی سروده شد که در مجموعه ی زمزمه های دل به چاپ رسیده بود.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی