صدای گم شده
تاریخ نشر : پنجشنبه ۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا
صدای گم شده
به زن افغان
صدایم را پرندگان ربودند
صدایم همبستر بیگانگان بود –
در سرزمین بی صدا و تو خالی از-
احساس انسان بودن
وجهش …
صدایم را پرندگان به آهوان مضطرب
و سر خوش صحرا ها داده بود ند-
تا به دشت های خشک شده
از زیستن بسپارند
و من در عمق پر خروش ترین لحظه ها
بی صدا شده بودم
فریادم در گود ترین چاه نفس هایم
آرام به خواب رفته بود
از بی صدایی به خودم می لرزیدم
از بی صدایی به انتهای وجودم می اندیشیدم
از بی صدایی خودم را
با لباس های رنگین
دلخوش می ساختم …
صدایم را از دور می شنیدم
که با من غریبه بود
و از بودن با من منزجر
نفرت را می دیدم
که با صدایم عشق بازی می کرد
و در زیر درختان کاج
عرق های سردش را خشک می کرد
هدیه نفرت
عشقی بود پر از فریب
پر از تقلب
پر از خالی بودن
و پر از واژه های توهم
و دستانی پر شده از نا امیدی ها
و این صدای ساکت
و عقیم شده از هستی
در دستانش چیزی نداشت
مگر ستودن گمراه کننده
و بی مفهوم زندگی …
و دشت ها
و صحرا ها
و آهوان
و بره ها
صدایم را دیده بودند
شنیده بودند
و از عشقش سهمی برده بودند
و آن خوش باوران ساده دل
دمی در کنارصدایم زیسته بودند
و به او عشق ورزیده بودند
در اوج بی صدایی
و قدرت خفقان آور ناتوانی
و در انتهای نفس های خوابیده از احساس
در گودال پر عمق غربت
صدایم را دیدم
صدایم را شنیدم
و صدایم پر امید تر از پیش
به سراغم آمد
مرا چون گمشده یی به آغوش کشید
و بار دیگر با من هم سفر گشت
گرمای وجودش را احساس کردم
که خواب سردی ها را ربود
قصه های کهنه را یک به یک بدور ریخت
و در باغچه دلم
سفره ی سروده هایش را دوباره پهن کرد
آرام آرام دستم را گرفت
و مرا در نردبان کاغذی زندگی
همراه گشت
با خطوط درشت و پر معنی
مشق های تازه تری نوشت
و در اوج بی صدا یی
دوباره با صدا شدم …
هما طرزی
نیویورک
۱۷ نوامبر ۲۰۱۰
احساس پاک تانرا می ستایم بانو طرزی گرامی ، قلم تان همیشه رنگین باد.
باعرض حرمت
قیوم بشیرهروی
سپاس بی پایان از سایت وزین و پر محتوای ۲۴ ساعت و درود بی انتها از جناب هروی محترم !
سلامت باشید بانو طرزی گرامی ، ممنون تان.