۲۴ ساعت

در آستانهء برگزاری محفل عٌرس حضرت ابوالمعانی بیدل (رح)

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در آستانهء برگزاری محفل عٌرس حضرت ابوالمعانی بیدل (رح)

دوستان گران ارج را سعادت یار باد !

در آستانه یاد بود و هفمتین کنگره بین المللی و برگزاری محفل عرُس ابوالمعانی بیدل رح و سالگرد حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی ثم رومی رح قرار داریم . با وجود سنگ اندازی های ممتد عده ای از روشنفکران دروغین و تاریک فکر باصطلاح فرهنگیان بی فرهنگ و حتی در لباس دوست ممانعت های را سدّ راهِ ما قرار دادند و تا هنوز هم از هیچ نوع تلاش و کوشش و زمینه سازی های اخلال گرانه دریغ نمی ورزند ، ولی بیاری پروردگار عالمیان ج و همنوایی و محبت یکتعداد شخصیت های فرهیخته و فرجاد که از تشویقات و الطاف بیکران خود دریغ نکرده با معنویت بلند دوشا دوش ما حمایتگرانه ، گوشهء این سنگ سنگین و پرُ وزن را در این هفت سال برداشته اند که بدین وسیله از تک تک شان اظهار سپاس و قدردانی مینمایم و همچنان قدوم دوستان و اندیشمندان جدید و فرهنگپرور بسان ستاره های تابناک داوطلبانه پیوستن شان به انجمن کلتوری مولانا و بیدل ، نوید ما را در راستای خدمت گذاری به فرهنگ و ادبیات کشور بیشتر ساختند :

این هم دو بیتی های درد دل و دردمندانه که در این هفت سال تجربه کردم .

گر  بماندیم  ،  سالِ    دیگر   نیز

عرُس  بیدل  ،  کنیم   بپا   یاران

ور  بِمرُدیم  ،  عذرِ    ما    بِپذیر

شمع  محفل ،  بدوشِ   تو  یاران

********

ز خونِ  دل ، کنم  برنامه رنگین

ز دستِ خالی و ، پرُ  بار شیرین

به روحِ پرُ فتوحِ ،  عارفِ عشق

درود  و فاتحه  خوانم  به تمکین

********

یکی گوید! که این عرُس، احمقانه

 دیگر گوید ! که ارزش ،  مندانه

شما گویید ! به حرفِ کی کنم گوش

یکی  بام  و هوا دو  ، این  بهانه

********

 یکی گوید مرا ! عقلِ  تو  کم بود

که بیجا صرف کنی پول و نه غم بود

بِمرُد بیدل  ، گذشته سه صد سال

که چشمانِ تو اکنون ، پرُ ز نم بود

********

نمی دانم  ، کی  بود  بیدل  و اما

شوم سیر ، از  پلو و آن  موسیقا

چه خوب است احمقِ داریم اینجا

شکم ها سیر شود ، ما را چه پروا

********

یکی خورده بِگیرد ، در سخن ها

که پرُ حرفی کنید ، در  محفل اما

جوانان است  ،  مشتاقِ   موسیقی

مرا  با  بیدلِ  تو ،  نیست    سودا

********

  شما گویید ! که من در این میانه

چه گویم ، بر  وطندار   این زمانه

بجای من  ،  اگر  باشید    شمایان

جواب گویید ز  منطق  ، نی ترانه

********

کجا   شد   ،    پاسدارانِ    سخنور

کجا شد  ،  وارثینِ  خاک  و  خاور

نه عزت ماند و ، نی آبرو به عارف

به جز مادیت و پول ، زر  و زیور

********

مرا یک دوست گفتا !  اینچنین کن

مکن صرف پولِ خود بیجا همین کن

کنون دورانِ ، زور و ز ر  بیاموز

خودت را ، مالکِ زر و  زمین کن

********

ندارد  فایده ای   ،  از  بهر   بیدل

ندارد ، هیچ گاهی  بر  تو  حاصل

بجای  من ،  شما  گویید  عزیزان

چه کاری  می توانم  کرد   با  دل

********

مرا تنها رها کرد ، بهترین  دوست

بِگفتا ، من شدم خسته    ازین پُست

نه بیدل خوانم و ، نی مولوی خوان

ترا راهت ، مرا راهم چو نیکوست

********

بِگفتم  من  ،  خدا  یارت   عزیزم

ندارم بعد از این ،  کارت  عزیزم

خدای  من  ،  همیشه  یاورم است

نمی سازم  ، به  کِردارت عزیزم

********

رفیقِ  نیمه  راه ،    یارت  نمیشه

به هیچ صورت که غمخوارت نمیشه

رهایت می کند ، در نیمه ای  راه

مده دل  را ،  که  دلدارت   نمیشه

********

اصل  ها   را  بِجو ،  در   زندگانی

مکن صَرف ، عمر خود با ناجوانی

اگر  سالها ،  به  پای   بید  نشینی

نبینی   حاصلی   ،  نی    کامرانی

********

به خالق تکیه کن ، خود را تو بِسپار

که او هست ، تکیه گاهِ تو به هر کار

همه خیر و شر ات ، او داند  و بس

خدا باشد  ، انیس  و مونس   و یار

********

همیشه  در  نبرد   ،   تنها    بودم

کشیدم   آهِ   سرد   ،   تنها   بودم

مرا  این  زندگی  تنهایی  آموخت

چنان   تنها   و ،  درد  تنها  بودم

********

به زندان و سلولها روز ، شب بود

به هر لحظه ، شکنجه  و تعَب بود

به تنهایی کشیدم ،  رنج  و  غم را

بجز ذاتِ الهی ،  یار  و  رب  بود

********

روم  سوی  عدم  ،   تنهای    تنها

بِگیرم  ،  دستِ  غم  تنهای    تنها

چنان  خو  کرده ام   در   زندگانی

سفر   ها  می کنم  ،   تنهای  تنها

الحاج محمد ابراهیم زرغون 

۵ جولای ۲۰۲۴ 

اسلو – ناروی