مرگِ مادر
تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
مرگ مادر
فغان که مرگ تو روز خوشم سیه کرده ست
گلٔ جوانی من پرپر و تبه کرده ست
خراب گشت و بهم ریخت کاخ امیّدم
که غم به کلبه ی دل همچو سیل ره کرده ست
********
چه گویمت که ز مرگ تو بر سرم چه گذشت؟
ببین ، که دخترت اکنون اسیر ماتم شد
ز آه سینه ی پرسوز ، شام شد سحرم
که درد و زخم دلم بی دوا ، مرهم شد
********
چه بود مادر من ؟ رونق جوانی من
نوازش و سخنش ، عشق و کامرانی من
عتاب او شرر خار های بلهوسی
نگاه او گلٔ باغ غم نهانی من
********
ولی گذشت دریغا ، و پر ز اشک گذشت
براه تیرهی غم چشم انتظار مرا
ز مرگ خویش شکست او پر “هما ” یش را
به باد حادثه بسپرد اختیار مرا
هما طرزی
۱۰ اپریل ۱۹۶۰
کابل – افغانستان
بانو طرزی گرامی ،بسیار عالی قلم زدید . روان مادر گرامی شما ، مادر عزیز خودم و همه مادران سفر کرده شاد وخشنود باد .
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی
درود بر هروی بزرگمهر ! این شعر در سال ۱۹۷۰ جایزه اول ادبی را در دانشگاه کابل بدست آورد.
بسیار عالی ، تبریک عرض میکنم ، بامید مؤفقیت های مزید تان.