۲۴ ساعت

 گدای خودی 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نیایش در یک مثنوی کوچک که خواندنش بی اجر نخواهد بود 

     گدای خودی 

 

دیده  فرو بست  ز  خود  بی خبر

آن که  ندارد خبر ،  از خود خبر

خلقت خود را  چو فراموش  کرد

پنبه ی غفلت به سر و گوش کرد

پند  شنو ،  دیده ی  خود  باز کن

نغمه ی عقل ات به سر آغاز کن

نزد خودت  دست   درازی  بکن

در طلب  خویش  ،  نیازی  بکن

غیر خود ، از غیر مخواه مطلبی

تا نشوی پست  و ،  ذلیل  و غبی

هر که  طبیبِ  ، دل   بیمار  خود

غیر خودش  نیست  پرستار خود

سعی طبیبان به تو سودمند نیست

غیر ، دوایی به تو دردمند نیست

هیچ دلی  را به  دلی  راه  نیست

جز تو کسی  از دلت  آگاه نیست

غفلت تو درد سر است چون  گدا

گر تو شناسی خود و آن  گاه خدا

هرکه به صحبت حبیبِ خود است

بر تنِ افسرده ، طبیبِ  خود است

از  ره  غفلت  ،  مجو اندیشه  را

خشک کند ، بیخ و بُن و ریشه را

غیر نداند که چه در  بطن  توست

معنی آن زمزمه  و  ، متنِ  توست

فارغ ازاین خواب وخوروناس باش

سخت تر ازسنگ ، چو الماس باش

غیر ،  طبیبِ   تو   نباشد    بدان

نیست تورا سود مگر هست زیان

سخت  شود  ، حالت  بیماری ات

نیست به غیرازتو،  پرستاری ات

خیر خود و ،  عافیت  خود  طلب

غیر تورا نیست ، بجز خود سبب

چاره و  درمانِ  ،  دلِ خویش کن

دستِ  تمنا ، به  خودت  پیش کن

غیر  ،   چه  داند   ز   پندار   تو

واقفِ   تو  نیست   ز  اسرار  تو

در کف خود باش ، خدا را شناس

بعد خودت زود ، خدا  را  شناس

گر  شوی  آگاه ،  ز اسرارِ  خود

راه  بری  نیک ،  به  پندار  خود

گر تو شناسی ، اول از خود شناس

از ره  توحید  ،  خدا  را   شناس

هست  ،  کلیدِ  همه  گنجِ    درون

موسای خود باش نه همچو قارون

صدق و صفا خاصه ی انسان بوّد

بخل و حسد  پیشه ی  شیطان بوّد

غیر خدا  ،  یار  نگیری   تو کس

زان  که بوّد  ناخلف  و  تیره بس

گر تو نوازی  و تو را هست نیاز

دَم  به  دَم  آید  ،  به سوی  تو باز

غیر خدا  ، ذلت  و عزت  که  داد

گر تو رضایش  ،  طلبی  در مراد

رحمت حق را ،  تو سزاوار باش

در خور  تسلیم ،  نه  انکار  باش

دل  به  سرا  پرده ای  دنیا   مبند

تا  نشوی  بندِ   هوا   خود   پسند

ترک  صلات   ترکِ  عبادت مکن

پیروی  شیطان  ،  رعایت   مکن

گر تو ثنا خوان ، سحرگاه و شب

سود   ببینی    ،  ز   درگاهِ   رب

عشق و محبت به  دلِ خود گزین

نور محمد  ،  شمع  جانت  قرین

شافع  تو هست ،  شه ای دو سرا

دست   تو گیرد  ،  به  روزِ  جزا

بر دلِ   آگاه  ،  ضرورت   تویی

دشمنی   بر کینه  ، کدورت تویی

از  سر  راستی  گذر کن  به حق

تا  نشوی ،  زار و  زبون  و فلق

اشکِ   سحرگاه  تو  را  مایه ات

آتش  دوزخ   نشود   ،   سایه ات

در دل  شب خیز ،  ببین جلوه ها

تا به  تو  بخشند  ،  از  آن قُله ها

صایم  اگر ،  توبه ای  از  دل کند

بر در ِ فردوس  ،  چو  منزل کند

مزرعه ی  توست  ،  به دنیای تو

حاصل  صد رنج  ،  به  عقبای تو

عاطفه  و   ،  رحمآ  یتیمان  پسند

تا  تو   نیابی  ،   ز  بلا ها   گزند

ناله ی   قرآن  شنو و ، فیض گیر

نور چو  موسی ،  ز یدِ بیض گیر

جاه و مقامی ،  چو بلال ات دهند

ذکر حدیث ، مزد  حلال ات  دهند

ارزش  انسان ،  به  دل   پروران

مهر بِورز ،  بهر خود  و دیگران

لعل و گهر ، سینه ی تابان توست

مهر و محبت ، بدل  از آنِ توست

عشق بِورز و ، دلِ  خود  شاد کن

کعبه ی  دل  را  ، ز غم  آزاد  کن

تا که  بیابی  ، ره  مقصودِ خویش

در گذر از باده و ، ازسودِ خویش

از   سر  انصاف   ،  عدالت   نما

تا  که  شوی  ،  راهبر  و  رهنما

نغمه ای سر کن، ز بن وریشه ات

سازِ تو ،  سرمایه ای  اندیشه ات

آنچه که خاک وگِل وچون آب تُست

مآمن   زیبای   تو  و ،  باب تُست

مغزخود ازغیر ، تهی کن به جان

مردمِ    آزاده    ،   نباید    زندان

حُبِ  وطن ،  مرکز  ایمان  توست

نیک  بِدان ، کشورِ  افغانِ  توست

اصل  تو در  خانه   ،  خراسانیان

فرعِ  تو را ، سینه  فراخی  از آن

کاجِ   تمدن   ،   سرِ   برگ  آرین

هست   خراسان  ،  فرازش  کُهن

آنچه غنی هست ، زبانِ  دری ست

ارزش هرکوبه زبان، مادری ست

هر که   گدای ،  خودیِ   خود بوّد

رمز   نوای  ،  خودیِ   خود   بوّد

هرچه تو خواهی، زدلِ خویش خواه

آنچه طلب داری تو، ازخویش خواه

همدم و همرازِ  دلِ  ،  خویش باش

گوش به   آوازِ دلِ  ، خویش باش

دستِ  دعایم  ،  شده  حلقه  از آن

عجزِتو” زرغون ” برسد نی گمان

 

       الحاج محمد ابراهیم زرغون

          ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳

             اسلو – ناروی

     از : مجموعه ی وطن نامه